حافظه جمعی از مفاهیم بنیادین علوم انسانی است و به واسطه کارکردهایش در دهه‌های اخیر مورد توجه پژوهشگران بسیاری قرار گرفته؛ چراکه حافظه جمعی و چهارچوب‌های اجتماعی ساختارهایی هستند که خاطرات جمعی جوامع را شکل می‌دهند، آن‌ها را حفظ می‌کنند و پلی میان گذشته و امروز و آینده مردمان‌اند: در واقع حافظه جمعی بازسازی گذشته در پرتوی زمان حال است.

موریس هالبواکس، جامعه‌شناس فرانسوی از برجسته‌ترین چهره‌های نسل دوم جامعه‌شناسی در فاصله دو جنگ جهانی است که توانسته میراث دور کیم را بدیع و نوآورانه بسط دهد.

هالبواکس در کتاب «جامعه‌شناسی حافظه جمعی» در دو بخش کلی، ابتدا ارتباط میان مکان، زمان و حافظه جمعی را تحلیل و سپس تفاوت و کارکردهای این اصطلاح با سایر معانی مشابه یا متناظر را بررسی می‌کند. در بخش دوم اما از زیرساخت‌های فضایی عهد جدید می‌گوید؛ اینکه چگونه در جنگ‌های صلیبی، گروه‌های اجتماعی مختلف توانستند توپوگرافی سرزمین مقدس را دستخوش تغییر کنند.

مفاهیمی که هالبواکس به علوم ‌اجتماعی اضافه کرده است، برای اندیشیدن به وضعیت کنونی ما سودمند است.  موریس هالبواکس، جامعه شناس فرانسوی و شاگرد امیل دورکیم، یکی از اولین کسانی بود که مفهوم حافظه جمعی را توسعه داد. تز اصلی او این است که حافظه انسان فقط و فقط در یک شرایط جمعی عمل می‌کند. به عقیدۀ هالبواکس خاطرات فردی ما در چارچوب‌های اجتماعی ساخته و پرداخته می‌شوند و نمی‌توانند مستقل از ساختارهای اجتماعی که به آنها معنا می‌دهند وجود داشته باشند.

انتشارات نیستان این کتاب را در 276 صفحه به قیمت 430 هزار تومان منتشر کرده است.