جماران/متن پیش رو در جماران منتشر شده و بازنشرش در آخرین خبر به معنای تاییدش نیست

با آغاز دوره دوم ریاست‌جمهوری دونالد ترامپ، شکاف عمیقی در ائتلاف سیاسی او نمایان شده است؛ جایی که ملی‌گرایان راست‌گرا و رهبران فناوری بر سر آینده آمریکا درگیر رقابتی پنهان اما سرنوشت‌ساز هستند. در حالی که ملی‌گرایان بر سیاست‌های سخت‌گیرانه مهاجرتی و حفاظت از هویت ملی تأکید می‌کنند، نخبگان فناوری با نفوذ روزافزون خود در کاخ سفید، خواهان سیاست‌های مهاجرتی بازتر برای جذب استعدادهای بین‌المللی و تأمین نیروی کار متخصص هستند.

 آتلانتیک نوشت: یکشنبه شب، در زیرزمین هتل «سلامندر» واشنگتن دی‌سی، چارلی کرک، رئیس سازمان محافظه‌کار Turning Point USA، در جمع صدها نفر از حامیان جنبش MAGA (آمریکا را دوباره بزرگ کنیم) سخنرانی کرد. این مراسم، که به‌عنوان رویداد رسمی پیش از تحلیف برگزار شد، با استقبال گسترده شرکت‌کنندگان همراه بود. کرک در بخشی از سخنان خود با تأکید بر نقش تاریخی این لحظه گفت: «من عمیقاً باور دارم که این فرصتی است که لطف الهی به کشور ما اعطا کرده تا بار دیگر برای پیشرفت و شکوفایی تلاش کنیم.» وی همچنین با اشاره به آینده سیاسی آمریکا، این دوره را سرآغاز تحولی بزرگ دانست و افزود: «آنچه پیش روی ماست، آغاز یک عصر طلایی جدید است؛ یک رنسانس آمریکایی.»

با آغاز دوره دوم ریاست‌جمهوری دونالد ترامپ و بازگشت او به کاخ سفید، موجی از خوش‌بینی و جشن در میان حامیانش به جریان افتاده است. ترامپ در تلاش است تا با امضای چندین فرمان اجرایی، وعده‌های انتخاباتی خود را هرچه سریع‌تر عملی کند. بااین‌حال، این فضای همگرایی ممکن است دوام چندانی نداشته باشد. ائتلاف سیاسی ترامپ اکنون به دو جناح متمایز اما همپوشان تقسیم شده است—تضادهای درونی این دو جناح می‌تواند به‌زودی زمینه‌ساز تنش‌های جدی در ساختار قدرت او شود.

ملی‌گرایان افراطی: وفاداران سرسخت به سیاست‌های سخت‌گیرانه مهاجرتی
در یک سو، ملی‌گرایان افراطی قرار دارند—جناحی که از ابتدای ریاست‌جمهوری دونالد ترامپ به او وفادار مانده و نقش کلیدی در شکل‌دهی به سیاست‌های او ایفا کرده است. این گروه شامل چهره‌های تأثیرگذاری همچون استیون میلر، معمار اصلی سیاست‌های سختگیرانه مهاجرتی دولت ترامپ، و استیو بنن، استراتژیست ارشد پیشین کاخ سفید و مدیر سابق وب‌سایت Breitbart News است.‌ ملی‌گرایان افراطی بر اتخاذ سیاست‌های تندروانه و محافظه‌کارانه تأکید دارند و خواهان تشدید محدودیت‌ها، به‌ویژه در حوزه مهاجرت، با هدف حفظ هویت ملی و اقتصادی آمریکا هستند.

رهبران فناوری​: حامیان اقتصاد باز و جذب استعدادهای جهانی
در مقابل، جناح رهبران فناوری قرار دارد—گروهی متشکل از چهره‌های برجسته سیلیکون‌ولی مانند ایلان ماسک، پیتر تیل، و مارک آندریسن که در سال‌های اخیر به جمع حامیان دونالد ترامپ پیوسته‌اند. برخلاف ملی‌گرایان افراطی، این گروه اولویت‌های متفاوتی را دنبال می‌کند. محور اصلی رویکرد آن‌ها بر رشد اقتصادی، نوآوری در فناوری، و توسعه زیرساخت‌های تکنولوژیک متمرکز است. در حالی که ملی‌گرایان به سیاست‌های محدودکننده و حمایت‌گرایانه گرایش دارند، رهبران فناوری بر باز بودن اقتصاد، جذب استعدادهای برتر جهانی، و گسترش نفوذ آمریکا در عرصه فناوری تأکید می‌کنند.

تنش‌های مهاجرتی: محور اختلاف ملی‌گرایان و نخبگان فناوری 
باوجود پایبندی رهبران فناوری به سیاست‌های کلی دونالد ترامپ، آن‌ها در برخی مسائل کلیدی—به‌ویژه در حوزه مهاجرت—دیدگاه‌هایی ملایم‌تر و گاه متفاوت از ملی‌گرایان افراطی دارند.‌ در حال حاضر، این دو جناح بر سر برخی موضوعات حساس، از جمله سیاست‌های مهاجرتی، دچار اختلاف‌نظر شده‌اند. ملی‌گرایان با تأکید بر سختگیری‌های مهاجرتی، خواستار اعمال محدودیت‌های شدیدتر هستند، در حالی که رهبران فناوری، با توجه به نیاز صنایع نوآورانه به نیروی کار متخصص، رویکردی منعطف‌تر و معتدل‌تر را دنبال می‌کنند.

با آغاز دوره دوم ریاست‌جمهوری دونالد ترامپ، این اختلافات به‌طور فزاینده‌ای تشدید خواهد شد و شکاف‌های موجود در ائتلاف سیاسی او را عمیق‌تر می‌کند. از آنجا که منافع و اولویت‌های ملی‌گرایان افراطی و رهبران فناوری در بسیاری از حوزه‌ها همسو نیست، هماهنگی کامل میان این دو جناح ناممکن به نظر می‌رسد. در نهایت، ساختار تصمیم‌گیری دولت ترامپ قادر نخواهد بود به‌گونه‌ای پیش برود که هر دو جناح را به پیروزی کامل برساند.

ائتلاف سیاسی دونالد ترامپ متشکل از دو جناح اصلی—ملی‌گرایان راست‌گرا و رهبران فناوری—است که هر یک دیدگاه‌های متفاوت و گاه متضادی درباره آینده آمریکا دارند. این اختلافات، شکاف‌های عمیقی را در درون این ائتلاف ایجاد کرده است. ملی‌گرایان راست‌گرا به دنبال ایجاد اقتصادی داخلی‌محور هستند که اولویت را به خانواده‌های متولد آمریکا، به‌ویژه خانواده‌های سنتی اختصاص دهد، حتی اگر این رویکرد با منافع تجاری در تضاد باشد. از دیدگاه آن‌ها، حمایت از شهروندان آمریکایی و تقویت بنیان خانواده‌های سنتی از اهمیت بالایی برخوردار است. این جناح همچنین به شدت مخالف مهاجرت بوده و خواستار توقف تقریباً کامل آن است، زیرا مهاجران را تهدیدی برای هویت فرهنگی و اقتصادی کشور می‌دانند. در نگاه آن‌ها، محدودسازی مهاجرت یکی از ارکان اساسی در حفظ منافع ملی آمریکاست. علاوه بر این، ملی‌گرایان راست‌گرا به دنبال بازگرداندن آمریکا به دورانی پیش از عصر اینترنت هستند—دوره‌ای که از دید آن‌ها، باثبات‌تر، منسجم‌تر و شکوفاتر بوده است. در این چارچوب، ارزش‌های سنتی، ساختارهای اجتماعی قدیمی، و اقتصاد مبتنی بر تولید داخلی محور اصلی دیدگاه‌های آن‌ها را تشکیل می‌دهد.

در مقابل، رهبران فناوری به دنبال اقتصادی با حداقل مقررات و حداکثر سودآوری برای شرکت‌ها و صنایع فناوری‌محور هستند. از دیدگاه آن‌ها، چارچوب‌های قانونی و سیاست‌های اقتصادی باید در راستای منافع تجاری و سرمایه‌گذاری‌های جهانی تنظیم شود تا رشد اقتصادی و نوآوری را تسریع کند. برخلاف ملی‌گرایان راست‌گرا، این جناح به مهاجران کاری نه به‌عنوان تهدید، بلکه به‌عنوان منبع نیروی کار متخصص و ارزان‌قیمت نگاه می‌کند. آن‌ها از سیستمی پویا و باز حمایت می‌کنند که امکان جذب استعدادهای بین‌المللی را بر اساس نیازهای صنایع تکنولوژی و نوآوری فراهم سازد. رهبران فناوری آینده‌ای جسورانه و جهانی‌محور را ترسیم می‌کنند. آن‌ها خواهان اقتصادی متکی بر فناوری‌های پیشرفته هستند که مرزهای ملی را کم‌رنگ کرده و موقعیت آمریکا را به‌عنوان پیشگام جهانی در عرصه تکنولوژی و نوآوری تثبیت کند.

نفوذ روزافزون سیلیکون‌ولی در کاخ سفید 
نشانه‌های شکاف عمیق در ائتلاف سیاسی ترامپ میان ملی‌گرایان راست‌گرا و رهبران فناوری اکنون بیش از هر زمان دیگری آشکار شده است. تنش‌ها میان این دو جناح زمانی شدت گرفت که ماه گذشته، سریرام کریشنان، سرمایه‌گذار برجسته سیلیکون‌ولی، به‌عنوان مشاور هوش مصنوعی دولت ترامپ منصوب شد—تصمیمی که بلافاصله واکنش‌های تندی از سوی ملی‌گرایان به دنبال داشت. محور اصلی این اختلاف، مسئله ویزای مهاجران با مهارت بالا بود؛ سیاستی که ملی‌گرایان به‌شدت با آن مخالف‌اند و آن را تهدیدی برای اشتغال شهروندان آمریکایی می‌دانند. در همان زمان، برخی تحلیل‌گران سیاسی هشدار دادند که ماه‌عسل جنبش MAGA (آمریکا را دوباره بزرگ کنیم) به پایان رسیده است.

از آن زمان تاکنون، اختلافات نه‌تنها کاهش نیافته، بلکه تشدید شده است. هفته گذشته، جو بایدن، رئیس‌جمهور پیشین، در سخنرانی خداحافظی خود نسبت به نفوذ الیگارش‌های سیلیکون‌ولی هشدار داد—اظهاراتی که واکنش‌های گسترده‌ای را برانگیخت. در میان این واکنش‌ها، نیک فوئنتس، یکی از چهره‌های تأثیرگذار ملی‌گرای سفیدپوست، در پلتفرم X نوشت: «بایدن درست می‌گوید.»
 
استیو بنن، از چهره‌های شاخص ملی‌گرایان راست‌گرا و یکی از استراتژیست‌های کلیدی جنبش MAGA (آمریکا را دوباره بزرگ کنیم)، همچنان به انتقادات تند خود از نخبگان تکنولوژی ادامه می‌دهد. او در گفت‌وگویی با یک روزنامه ایتالیایی، ایلان ماسک را «یک شخص واقعاً شیطانی» توصیف کرده و مدعی شده است که تا روز تحلیف ترامپ، ماسک را از حلقه نزدیکان او حذف خواهد کرد. بااین‌حال، گزارش‌های اخیر حاکی از آن است که ماسک نه‌تنها از حلقه تأثیرگذاران ترامپ کنار گذاشته نشده، بلکه حتی یک دفتر کار در کاخ سفید به او اختصاص داده شده است—نشانه‌ای که به وضوح حاکی از شکست تلاش‌های بنن در به حاشیه راندن ماسک است.

در مصاحبه‌ای دیگر با خبرنگاران اشلی پارکر و مایکل شرر، استیو بنن مدعی شد که دونالد ترامپ آن‌ها را به سخره گرفته و جایگاهشان را تنزل داده است. او همچنین مراسم تحلیف ترامپ را به کلبه شکار تدی روزولت—رئیس‌جمهور پیشین آمریکا—تشبیه کرد، مکانی که در آن سر حیوانات شکارشده به‌عنوان غنیمت روی دیوار نصب می‌شدند. به گفته بنن، این تشبیه نمادین نشانگر آن است که ترامپ، رهبران فناوری را به تسخیر خود درآورده و آن‌ها را به غنائمی برای نمایش قدرتش تبدیل کرده است. از جهاتی، ممکن است بنن بیراه نگفته باشد؛ در مراسم تحلیف، برخی از چهره‌های برجسته سیلیکون‌ولی، از جمله ایلان ماسک، مارک زاکربرگ (مدیرعامل متا)، جف بزوس (بنیان‌گذار آمازون)، ساندار پیچای (مدیرعامل گوگل)، و تیم کوک (مدیرعامل اپل)، در جایگاهی ویژه، درست پشت خانواده ترامپ نشسته بودند.

اگرچه همه رهبران برجسته فناوری به اندازه ایلان ماسک به‌طور علنی از دونالد ترامپ حمایت نکرده‌اند، اما از طریق حضور در ضیافت‌های خصوصی مارالاگو و ارائه کمک‌های مالی چند میلیون دلاری به صندوق تحلیف او، موفق به ایجاد روابط نزدیک با رئیس‌جمهور شده‌اند. این کمک‌های مالی—که برخی مستقیماً از حساب‌های شخصی و برخی دیگر از طریق شرکت‌های تحت مدیریت آن‌ها تأمین شده است—به این افراد نفوذ قابل‌توجهی در سیاست‌گذاری‌های دولت ترامپ داده است. آن‌ها از این ارتباطات برای پیشبرد دیدگاه‌ها و منافع خود استفاده کرده‌اند، حتی اگر این رویکردها با اولویت‌های جناح ملی‌گرای راست در تضاد بوده باشد.

ویزاهای کاری و سیاست‌های مهاجرتی: میدان جدید رویارویی
در نخستین کنفرانس مطبوعاتی دوره دوم ریاست‌جمهوری دونالد ترامپ، که روز دوشنبه در کاخ سفید برگزار شد، او از برنامه ویزای H-1B دفاع کرد و تأکید داشت: «ما می‌خواهیم افراد شایسته به کشورمان بیایند.»

این اظهارات، بلافاصله واکنش‌های گسترده‌ای را برانگیخت، از جمله انتقاد شدید استیو بنن، یکی از چهره‌های برجسته جناح ملی‌گرای راست. بنن در پادکست خود با لحنی تند به این موضوع واکنش نشان داد و از آنچه «فئودالیست‌های تکنولوژی» نامید، ابراز تأسف کرد. او تأکید کرد که ترامپ ظاهراً به توصیه‌های این گروه گوش می‌دهد—نشانه‌ای از نفوذ فزاینده نخبگان فناوری در تصمیم‌گیری‌های دولت او.

رهبران فناوری​ و ملی‌گرایان راست‌گرا: اتحاد تاکتیکی یا دشمنی استراتژیک؟
باوجود اختلافات عمیق و بنیادین میان ملی‌گرایان راست‌گرا و رهبران فناوری، این دو جناح در یک مسئله هم‌نظر هستند: هر دو معتقدند که آمریکا ضعیف شده است و سیاست‌های دولت بیش از حد بر حمایت از اقشار آسیب‌پذیر و برنامه‌های رفاهی متمرکز شده است. از دیدگاه این دو گروه، چنین تمرکزی بر رفاه اجتماعی، به بهای کاهش بهره‌وری و تضعیف جایگاه افراد مولد در جامعه تمام شده است و روند رشد و شکوفایی کشور را با چالش مواجه کرده است. در همین راستا، مارک زاکربرگ، مدیرعامل متا، اخیراً در اظهاراتی نمادین عنوان کرده است که آمریکا فاقد «انرژی مردانه» است— عبارتی که به باور او، به ضعف، ناتوانی و کمبود قاطعیت در سیاست‌گذاری و مدیریت کشور اشاره دارد. به اعتقاد زاکربرگ و بسیاری از حامیان این دیدگاه، آمریکا نیازمند رویکردی قاطع‌تر و مقتدرانه‌تر است تا بتواند به شکوه و اقتدار گذشته خود بازگردد.

میانجی‌گری‌های ناکام
باوجود شکاف عمیق میان ملی‌گرایان راست‌گرا و رهبران فناوری، برخی از اعضای هر دو جناح در تلاش‌اند تا اختلافات را کاهش داده یا حداقل از تشدید آن جلوگیری کنند. در شب پیش از مراسم تحلیف و پیش از رویداد رسمی، انتشارات Passage Publishing—یکی از رسانه‌های راست‌گرا—مراسمی را در واشنگتن برگزار کرد. این رویداد با هدف ایجاد فضایی برای تعامل و مصالحه میان دو جناح طراحی شده بود. جاناتان کیپِرمن، رئیس این انتشارات و یکی از چهره‌های کلیدی در تلاش برای میانجی‌گری، به‌دنبال ایجاد نقطه اشتراک میان ملی‌گرایان و رهبران فناوری است. در همین راستا، او ماه گذشته در پادکست چارلی کرک حضور یافت و مسئله ویزا را به شکلی مطرح کرد که بتواند هر دو جناح را به توافقی نسبی برساند. او در این پادکست گفت: «با محدود کردن مهاجرت و تمرکز بر توسعه استعدادهای بومی در حوزه STEM (علوم، فناوری، مهندسی و ریاضیات)، سیلیکون‌ولی می‌تواند در رقابت تسلیحاتی هوش مصنوعی پیروز شود.» بااین‌حال، این تلاش‌ها چندان موفق نبوده است. چارلی کرک، رئیس Turning Point USA، در واکنشی تند، ناخرسندی خود را از نخبگان فناوری ابراز کرد و با انتقاد از رویکرد مصالحه‌جویانه گفت: «شرکت‌های بزرگ فناوری ما را سانسور کرده‌اند، به ما تهمت زده‌اند و با ما بدرفتاری کرده‌اند. چرا باید حالا خواسته‌های سیاستی آن‌ها را برآورده کنیم؟»

این اختلافات ریشه‌دار، شکاف عمیقی میان ملی‌گرایان راست‌گرا و رهبران فناوری را نشان می‌دهد. ایلان ماسک و دیگر رهبران فناوری، که مدیریت برخی از قدرتمندترین شرکت‌های جهان را در اختیار دارند، به همان اندازه مصمم و سرسخت هستند و بعید است که صرفاً به دلیل اعتراض‌ها و انتقادات مطرح‌شده در پلتفرم‌های خودشان، از نفوذ و قدرتشان چشم‌پوشی کنند. هر دو جناح بر مواضع خود پافشاری می‌کنند، و این تقابل به‌سادگی قابل حل نخواهد بود. بااین‌حال، تجربه گذشته نشان می‌دهد که این درگیری‌ها احتمالاً به نفع رهبران فناوری پایان خواهد یافت.

تجربه دوره اول ترامپ: چه کسی برنده نهایی اختلافات سیاسی خواهد بود؟
در دوره اول ریاست‌جمهوری ترامپ، با وجود شعارهای پوپولیستی او در جریان کمپین انتخاباتی، بسیاری از تصمیمات کلیدی او در نهایت به سود ثروتمندان و صاحبان صنایع بزرگ—از جمله رهبران فناوری—تمام شد. استیو بنن، استراتژیست ارشد دونالد ترامپ در آغاز دوره اول ریاست‌جمهوری‌اش، از جمله مدافعان افزایش مالیات بر ثروتمندان بود. بااین‌حال، تنها هفت ماه پس از آغاز دولت، ترامپ او را از کاخ سفید اخراج کرد و در مقابل، سیاست کاهش مالیات بر ثروتمندان را به تصویب رساند. این تصمیم، تناقض آشکار میان شعارهای پوپولیستی ترامپ و سیاست‌های اقتصادی واقعی او را نمایان ساخت و نشان داد که در نهایت، او تمایل بیشتری به همسویی با منافع نخبگان اقتصادی دارد.

در دولت جدید، جناح ملی‌گرای راست‌گرا ممکن است در برخی سیاست‌های کلیدی، مانند محدود کردن حق شهروندی بر اساس تولد و اجرای اخراج گسترده مهاجران، به موفقیت‌هایی دست یابد. اما اگر این سیاست‌ها با منافع مشاوران قدرتمند ترامپ در دنیای فناوری—از جمله ایلان ماسک و مارک زاکربرگ—در تضاد باشد، احتمال زیادی وجود دارد که ملی‌گرایان بار دیگر به حاشیه رانده شوند.
 
این اختلافات و شکاف قدرت در مراسم تحلیف ترامپ نیز کاملاً مشهود بود. در حالی که چهره‌هایی همچون مارک زاکربرگ، جف بزوس و ایلان ماسک در جایگاه ویژه، در سکوی اصلی مراسم، درست پشت خانواده ترامپ قرار داشتند، رهبران ملی‌گرای راست‌گرا—از جمله استیو بنن، جاناتان کیپِرمن و چارلی کرک—عملاً هیچ جایگاهی در این مراسم نداشتند. این صحنه، نشانه‌ای آشکار از وزن و نفوذ متفاوت این دو جناح در دولت جدید ترامپ بود.