ایران/متن پیش رو در ایران منتشر شده و بازنشرش در آخرین خبر به معنای تاییدش نیست

سید مصطفی هاشمی‌طبا| تندروها به دنبال هر چه بهتر و بیشتر دیده شدن خودشان هستند. همچون هنرپیشه‌های سینما و سلبریتی‌هایی که قصد دیده شدن دارند، می‌خواهند بگویند که ما هم هستیم. اما آنان می‌خواهند به هر قیمتی دیده شوند و در این مسیر به منافع ملی و مصالح کشور نگاه نمی‌کنند. نقش این افراد -که نمی‌توان گفت عده‌ای اندک شمار و قابل اغماض هستند- در سیاست ایران را نباید نادیده انگاشت. معتقدم حضورشان در تصمیم‌گیری‌ها بی‌تأثیر نیست؛ حداقل اینکه تندروها سرعت تصمیم‌گیری‌ها را کند کرده یا به بیراهه می‌برند. اما این تندروها که بعضاً از تریبون مجلس صدای اعتراض و مخالفت خود را بلند می‌کنند یا پلاکارد به دست، راهی خیابان‌ها می‌شوند، نباید چندان به ملت دل ببندند، زیرا قاطبه مردم از این نوع برخوردها و روش‌ها استقبال نمی‌کنند. آنان فقط تعداد محدودی را دور خود جمع می‌کنند و چون می‌خواهند دیده شوند، به چنین روش‌هایی دست می‌زنند.

در توجیه این رفتار، می‌توان گفت یا منافع‌شان در خطر افتاده که این‌گونه به سیاست‌های دولت انتقاد می‌کنند و برخوردهای غیر‌اخلاقی را، نه فقط در قبال دولتمردان، بلکه نسبت به رؤسای قوای مقننه و قضائیه هم روا می‌دارند، یا اینکه هدف خاصی را دنبال می‌کنند. اما این تحلیل به واقعیت نزدیک‌تر است که حتماً منافع تندروها به خطر افتاده است که این‌گونه اعتراض می‌کنند. با روی کار آمدن دولت چهاردهم، به برخی از افراد غیر اصلاح طلب از سوی دولت میدان داده شد که به نظر طرفداران دولت پزشکیان درست نبود، زیرا از حالا نتیجه این انتخاب‌ها معلوم است.