البته نکته بارز نشست خبری صددام رفتار عجیب عطاران بود که رو به مجری گفت که جواب سوال‌ها را فقط با بله و خیر خواهد داد و در واقع عطاران به نوعی به تمامی خبرنگاران حاضر در آنجا  بی‌اعتنایی کرد، جالب‌تر این بود که هیچکس معترض هم نشد و البته که به رفتارهای عطاران حین کراوات بستن کلی هم خندیدند!

 اینجاست که آن اخته شدن آدم‌های رسانه، آن کوتوله شدن‌ها کاملا به چشم می‌آمد، همه‌ی حضار در نشست مرعوب عطاران شده بودند و یکی معترض نشد که چرا او پاسخگوی خبرنگاران نیست!

وقتی جشنواره تبدیل به دورهمی آدم‌هایی با شمایل مشابه و کاملا بی‌ربط به عرصه هنر می‌شود، وقتی ژامبون و دلستر پخش می‌کنند و آدم‌های افق و رانت و رابطه که تلقی‌شان از هنر نهایتا حاتمی‌کیاست، فضا را تصرف می‌کنند، شاید عطاران هم نیازی نمی‌بیند که پاسخگو باشد. او به درستی متوجه شده که حریف قدری وجود ندارد و کل ماجرا را هجو می‌کند.

جشنواره‌ای که شمار کثیری از هنرمندان تحریمش کرده‌اند، همین می‌شود که عطاران را هم تنزل می‌دهد. یکی می‌گوید سفر خارجه است و به داوری نمی‌رسد، دیگری مثل آزاده صمدی ناگهان مریض می‌شود و به نشست خبری صددام نمی‌آید، مطرح‌ترین منتقدانش حضور ندارند و این گونه قد همه چیز کوتاه می‌شود.

جز امیر قادری و چند نفر از اعوان و انصارش و چند عدد حسین لامعی و یکی و دو فیک دیگری کسی نیست که چیزی را نقد کند.

نه که آن‌ها که سال‌های پیش بوده‌اند، خیلی کاردرست باشند، نه! آن‌ها هم باندی و دسته‌ای رفتار می‌کردند، اما مساله این است که باز در آن باند و دسته‌ها چهار نفر باسواد پیدا می‌شد اما حالا فضای جشنواره بیشتر شبیه به فستیوال‌های مناسبتی انقلاب و ولیعصر شده!

باندبازها نیستند، اما بی‌ربط‌ها هستند. خب عطاران چرا باید در چنین فضایی در اوج بماند؟ این وضعیت همه را قد خودش تنزل می‌دهد، از او چه توقعی دارید؟ همان یزدانی‌خرم منتقد، همان فراستی، همه اجزای یک پازل هستند. چرا فقط عطاران فحشش را می‌خورد؟