تابناک/ این احتمال وجود دارد که مخاطبان با خواندن این مطلب با خود بگویند: «این‌ها چه دل‌های خجسته‌ای دارند و چه دغدغه‌هایی!» اما حقیقت این است که برخی از این بی‌سلیقگی‌ها، در اشکال متعدد و در دل تصمیمات گوناگون وجود دارد که نهایتاً به بد شدن حال همه ما می‌انجامد. لذا از خجستگی دل نیست؛ شاید از خستگی است. 
تاریخچه فرش قرمز، چه به یونان باستان برگردد و چه به ۱۹۲۹ میلادی و یا شروع رسمی و جدی‌ترش در ۱۹۶۱، فلسفه‌ای مبتنی بر احترام به میهمانان با خود دارد.
  تصویر بالا محل ورود میهمانان حاضر در جشنواره فیلم فجر است که می توانست نمادی جذاب و نمودی از فرهنگ ایرانی و اسلامی ما باشد..
این نوشته،  اصلاً به معنای الگوبرداری از آیین و حواشی مربوط به فرش قرمز در جشنواره‌های دیگر کشورها نیست؛ بلکه سخن از ضرورت تدارک حداقل تشریفات محترمانه برای مهمانان، خبرنگاران و همه حاضران در مراسم جشنواره است.
در واقع، حرف از مقداری سلیقه است. اگر تدارک یک مسیر گذر تا محل ورودی جشنواره، انطباقی با رسم مهمان‌نوازی و هنر فرش ایرانی یا موضوعات دیگر نداشت، شاید ضرورتی برای بحث درباره آن نبود. اما در ایران، چنین تدارکی معنایی جز حرمت نهادن به حاضران و میهمانان نخواهد داشت.
علاوه بر این، سلیقه ایجاب می‌کند که مراسمی این‌چنینی، حداقل‌های لازم را داشته باشد. طبیعی است که مسائل فرهنگی در خصوص فرش قرمز حتماً باید لحاظ و مراقبت شود. اصلاً می‌توان عنوان دیگری برای آن در نظر گرفت. اما موضوع سلیقه، زیبایی و حرمت نهادن به میهمانان باید رعایت شود. نه تنها در این جشنواره بلکه در عموم برنامه‌هایی که شهروندان در آن مشارکت دارند، باید چنین فضایی مهیا باشد.
حالا که عنوان «کاخ جشنواره» برای محل برگزاری جشنواره‌ها در کشور رایج شده است، به جای عنوان فرش قرمز، می‌توان مسیر را به عنوان «ایوان کاخ، گذرستان، گذرگاه، آستان» یا هر عنوان دیگری در نظر گرفت که حتی می‌تواند رنگی دیگر مانند رنگ سبز داشته باشد.
اصل حرف این نوشته، عبور از بی‌سلیقگی و کج‌سلیقگی فعلی است که امید می‌رود با دبیرخانه یا روابط عمومی با سلیقه‌تر، به این ایده اندیشیده شود. این موضوع متأسفانه در بخش‌های دیگری از جشنواره نیز دیده می‌شود، مثلاً در بخش پذیرایی.
اگر جشنواره توان ارائه سرویس تغذیه مناسب ندارد، بهتر است این کار را انجام ندهد و به خود عوامل فیلم‌ها یا رسانه‌ها واگذار کند، تا اینکه غذاهایی بی‌کیفیت و عجیب و غریب برای آن‌ها تدارک ببیند.

در عرصه هنر، انصاف نیست که با این موضوعات، عملکردها مورد قضاوت قرار گیرد. حرف این است که تدارک چند موضوع مختصر و مفید به حال فرهنگ ایرانی، بسیار بهتر از انجام ده‌ها کار بی‌کیفیت و مضر است.
موضوع چگونگی حضور هنرمندان در بین خبرنگاران نیز از همین جنس است.
 به راحتی می‌توان در این باره برنامه‌ای منظم تدوین کرد تا آشفتگی فعلی و بی‌نظمی‌های موجود به صفر برسد. یک ابلاغیه برای تهیه‌کنندگان و یک برنامه به رسانه‌ها، همین مشکل و بی‌سلیقگی فعلی را نیز حل می‌کند.
کسی از غذا نخوردن در چنین جشنواره‌ای گرسنگی نخواهد کشید، کسی از ورود خشک و خالی به محل جشنواره بی‌آبرو نخواهد شد، کسی از بی‌مهری‌های احتمالی یک یا دو عضو میزبانی افسردگی نخواهد گرفت؛ اما همه این‌ها به پای فرهنگ ایران و ایرانی نوشته می‌شود و این خسران بزرگی است. لطفاً اوضاع را کوچک‌تر کنید، اما زیباتر، برازنده‌تر و محترمانه‌تر.