ایرنا/ تهیه‌کننده پیشکسوت سینما و تلویزیون گفت: سینما آنقدر گران شده که نمی‌شود به راحتی ورود کرد. من نگران آینده سینما هستم، دستمزد بازیگران و قیمت فیلمسازی بالاست و سینمای بخش خصوصی خیلی کم‌رنگ شده است.

محسن شایان‌فر اظهار داشت: سعی کردم در سینماهای مختلف آثار فجر امسال را ببینم، نظم بسیار خوبی در تمام سینماها حاکم بوده است.

وی افزود: آنچه من را رنج می‌دهد این است که به عنوان یک تهیه‌کننده با ۴۵ سال سابقه احساس می‌کنم نسل بزرگی از سینما چنان دلسرد شده‌اند که اصلا کار نکنند، آن هم به دلیل مدیرانی که در گذشته نااهلی کرده‌اند و فقط سینما را به سوی پیام و حوزه‌های جنگ و اتفاق‌هایی بردند که در سینما هیچ جذابیتی برای اکران ندارد؛ فیلم‌هایی که در مناسبت‌های مختلف مجانی می بینیم اما موجودیت این فیلم‌ها خیلی زیاد بود.

وی گفت: مثلا از غائله آمل مربوط به سال ۵۸ سه فیلم می‌بینیم. از جنگ، فیلم علی غفاری فیلم خیلی پسندیده‌ای بود، فیلم حمید زرگرنژاد هم جذاب بود. سه چهار فیلم اما اضافه بود. بخش خصوصی مقداری نگران می‌شود. چون سینمادار سرمایه‌اش را گذاشته و فیلمی را می‌خواهد که بیننده داشته باشد.

تهیه کننده سریال «ملکوت» گفت: سینما آنقدر گران شده که نمی‌شود به راحتی ورود کرد. من نگران آینده سینما هستم. امیدوارم زیاد به این شکل نباشد و بتوانیم پیام هایمان را مستقیم تر و البته نرم تر در فیلم ارائه دهیم نه به شکل طنزهای سخیفی که الان می‌بینیم و نه آنگونه که جنگی و پارتیزانی باشد. در ادبیاتی وارد شویم که مردم پشتیبان سینما باشند و رونق داشته باشد.

شایان‌فر همچنین در خصوص استفاده از نابازیگران به زعم برخی و یا به زعم برخی دیگر استفاده از بازیگران تئاتری که هنوز مقابل دوربین نرفته‌اند در آثار امسال و این که چقدر در کشف استعدادها برای ورود به سینما موفق بودیم؟ گفت: اگر جدیت خودمان را روی بستر مضمون و فیلمنامه بگذاریم که مردم خوششان می‌آید، اصلا نابازیگر هم باشد هیچ اهمیتی ندارد. بارها فیلمنامه داشتیم که آنقدر بد بوده که چهار، پنج ستاره هم نتوانستند کمکی به فیلم کنند. پس بدنه کار اول قصه است و بازیگر باید ورود پیدا کند و مدام پالایش شود، بازیگرها در سینما باید جابجا شوند و نیروهای جدید اشکالی ندارد.

وی افزود:‌ آنچه نگران کننده است این است که حول و محور سه، چهار نفر، فیلم‌های ما قرار بگیرد و دستمزدهای آنچنانی فضا را خراب کند. الان ضابطه‌ای ندارد و قیمت فیلمسازی به طور فزاینده آنقدر بالا می رود که بخش خصوصی طبیعتا جا می‌ماند و ناگزیریم همه نهادها کار کنند در حالی که اینها دلسوزی ندارند چون بودجه‌ای دارند که دولتی است و فقط جاذبه دستمزدی برای بازیگران دارد. اما بعدا در مقابل مردم آیا مسئول نیستید. باید به بخش خصوصی کمک شود تا دوباره فعال شود. سینمای بخش خصوصی خیلی کم‌رنگ شده است.

تهیه کننده فیلم «شاهرگ» درباره ضرورت وجود یک سندیکا در ساماندهی سینما گفت: سندیکا هست اما در ابتدا قلع و قمع کرده‌اند. تفکرات مختلف و تضادهایی را ایجاد کرده‌اند که به چهار قسمت تقسیم شده است. چه بسا که سال آینده به شش قسمت تقسیم شود و طبیعتا از این هرج و مرج است که این بلا سر آدم می‌آید.

وی اضافه کرد: ‌متاسفانه سندیکاهای ایران تحت تاثیر مدیریت وزارت فرهنگ همیشه تابع قرار می‌گیرند. بیشتر بیانیه‌های دولتی را اجرا می‌کنند. آن نقش واقعی که سندیکا باید داشته باشد این است که باید جدای از مدیریت ارشاد باشد که کلان است. این که تحت تاثیر این مجموعه باشیم که به ما بودجه دهند، این بلا سرمان می‌آید. سندیکایی می‌تواند بُرنده باشد که درصدی از درآمد سالیانه‌اش را جذب نقدینگی خود کند و خودش را فعال کند و بایستد. باید کارگردان‌هایی که توان کار دارند و دلسرد شده‌اند، صمیمانه ورود کنند.

شایان‌فر گفت: این که فقط بگوییم نسل جوان و بگوییم فیلمسازان جوان از سراسر کشور، جذابیتی ندارد. یکی دو کار می‌سازند و بعد کنار می‌کشند. یک سری مجموعه‌های قدیمی بودند که باید باشند و در کنار آن هم جدید باید بیایند اعم از بازیگر و کارگردان، ما استقبال می‌کنیم اما سندیکا تحت تاثیر این است که ما هنوز زیر بار نفوذ وزارت ارشاد هستیم در حالی که باید ماهیت سندیکا خیلی مستقل و شخصی و تحت تاثیر قوانین مملکت باشد.