این حسگر از نظر طراحی مشابه دستگاه‌های پایش گلوکز است و نتایج یک نمونه خون را تنها در ۴۰ دقیقه ارائه می‌کند. این فناوری این پتانسیل را دارد که پزشکان هم برای شناسایی بیمارانی که در معرض خطر بالاتر سرطان ریه قرار دارند و هم برای کسانی که پیش از این با رویکرد «پزشکی دقیق» بیماری آنها تشخیص داده شده است، از آن استفاده کنند.

به نقل از ساینس‌دیلی، در این پروژه تحقیقاتی سه ساله، مهدی عرب نژاد، دانشجوی سابق دکترا در دانشگاه کرانفیلد، سام توتیل، پروفسور حسگرهای نانو زیستی، و دکتر ایوا چیانلا، مدرس ارشد در زمینه حسگرهای زیستی و پلیمرهای عملکردی، این حسگرها را برای غربالگری دو پروتئین در یک نمونه خون توسعه دادند و این طرح مفهومی را در یک محیط آزمایشگاهی به نمایش گذاشتند.

این مطالعه بر روی توسعه حسگرهای بسیار حساس برای دو نشانگر زیستی کلیدی سرطان ریه متمرکز بود: انولاز اختصاصی نورون (NSE) و آنتی ژن کارسینومبریونیک (CEA). حسگرها با نمونه‌های بافر و انسانی مورد آزمایش قرار گرفتند.

نتایج نشان می‌دهد که این فناوری به عنوان ابزاری ارزشمند در تشخیص زودهنگام و دقیق سرطان ریه می‌تواند عمل کند.

آزمایش ساده و سریع به این معنی است که کارکنان بخش بالینی می‌توانند از این حسگر برای شناسایی افراد با خطر ابتلای بالاتر به سرطان ریه استفاده کنند و آنها را برای انجام آزمایشات بیشتر ارجاع دهند. این رویکرد پیشگیرانه تشخیص زودهنگام را امکان پذیر می‌کند، که می‌تواند نتایج را بهبود بخشد. این آزمایش همچنین می‌تواند در زمانی که بیماران در حال درمان هستند برای ردیابی اینکه چگونه شیمی درمانی بر روی سرطان تاثیر می‌گذارد، استفاده شود.

در حال حاضر آزمایش‌های غربالگری سرطان ریه می‌تواند گران باشد و زمان زیادی ببرد. اگرچه این حسگر در مراحل اولیه است؛ اما نویدبخش تشخیص زودهنگام سرطان ریه است و می‌تواند منجر به درمان‌های سریع با نرخ بقای بالاتر بیماران شود.