اطلاعات/ «زمان چه باید کرد» عنوان یادداشت روز در روزنامه اطلاعات به قلم فتح الله جوادی است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:

هر دولتی برای دست‌یابی به موفقیت و ایجاد امید در جامعه به یک نقشه راه نیازمند است تا براساس آن برنامه، هم تکلیف خودش و هم دورنمای آینده برای مردم روشن باشد. الزاماً این سخن بدین‌معنا نیست که برای آرامش روانی جامعه مرتب به آنان امید بدهد یا از سختی و دشواری راه نگوید و به ناله‌گذاری روی آورد و خود را دست بسته فرض کند یا شیرین صحبت کند و وعده‌های خوب بدهد و به امر موقت روی آورد. 
رئیس جمهوری پزشکیان به اعتبار زیست انقلابی و منزه و صفات اخلاقی و صفای باطنی که دارد، بی‌مداهنه و پرده پوشی چندین و چندبار و در هر فرصتی از نیاز کشور به انجام اصلاحات ساختاری و از خطر رشد ناترازی‌ها صحبت کرده و تمامی تلاش خود را هم برای پایان دادن به مناقشات سیاسی و کاهش دعواها و اختلافات و لزوم وفاق به کار گرفته؛ اما در همین مدت کمتر از 6 ماه تقریباً همه دریافته‌ایم و دریافته‌اند که این همه به تنهایی کافی نیست. هر لحظه تأخیر در انجام اقدامات سخت نه تنها بر دامنه بحران‌ها خواهد افزود بلکه حتی همین سرمایه اجتماعی را که او با آمدنش فراهم آورده، در معرض خطر قرار خواهد داد. این روزها شاهد رشد تورم به ویژه در بخش مواد خوراکی و برخی محصولات صنعتی و کشاورزی و سبد مصرفی خانوار هستیم. به همین نسبت بخش خدمات هم خود را مطابق تورم و حتی بالاتر از تورم هماهنگ کرده است. در بخش درمان و دارو هم شاهد کاهش تعهدات بیمه‌ای و افزایش سهم بیمار در هزینه‌های درمان هستیم. 
نوسانات دلار و طلا هم چه درست و چه نادرست، سینگال‌های مثبتی به بازار و فضای کسب و کار نمی‌دهد و بودجه دولت هم همچنان کسری قابل توجهی دارد. حال که احتمال انجام مذاکرات یا رسیدن به توافقی برای رفع تحریم‌ها هم به حداقل رسید، بیش از هر زمان دیگری نیاز است تا دولت برنامه‌های خود را برای عبور از این وضع در شرایط تحریمی با روشنی و شفافیت تمام و بدون رودربایستی با جامعه در میان بگذارد و جامعه و فضای کسب و کار را از حالت انتظار و ابهام خارج کند. همه می‌دانیم که نیازمند اتخاذ تصمیمات سخت هستیم و همین طور برنامه و راه حل برای عبور از این مرحله. کمتر از دو ماه دیگر سال جدید از راه می‌رسد و بودجه هم در حال چکش‌کاری در مجلس است. کلیاتی از بودجه را همگان می‌دانیم، اما نه همه آنچه را که باید بدانیم و همگان بدانند. از همه مهم‌تر این که دولت باتوجه به شتاب تورمی که در  ماه‌های اخیر داشته‌ایم و مضایق درآمدی و بودجه‌ای و فاصله معنادار درآمد و هزینه خانوار در بخش کارمندی و کارگری، چه سرنوشتی برای حقوق و مزایای آنان درنظر گرفته است؟ یادمان نرود همان‌طور که بارها گفته شد سفره این قشر عظیم که یک سوم جامعه را در بر می‌گیرد هر سال کوچک‌تر شده و فشار معیشتی بر آنان جدای اثرات سوئی که برکارآیی و سلامت حرفه‌ای و خدمت‌رسانی بخش اداری جامعه برجای می‌گذارد، با فشار بر بخش تقاضای کل و پایین آوردن قدرت خرید بخش مهمی از جامعه، بخش تولید را نیز تحت تأثیر قرار می‌دهد و منجر به ضرر و زیان این بخش و کاهش اشتغال و خالی ماندن ظرفیت در بخش تولید خواهد شد.
گرچه هنوز عمر دولت به 6 ماه هم نرسیده و شاید انجام همه اصلاحات ساختاری در این فاصله کوتاه، مطالبه‌ای غیرمنطقی و نامنصفانه است اما نگرانی از آن است که  این دولت همانند دولت‌های گذشته هرچه که بگذرد، جسارت کمتری نسبت به انجام آن پیدا کند و هر غده سرطانی که به جان اقتصاد افتاده بیش از این درشت و سخت شود و بر دامنه بحران و بیماری بیفزاید. تا به حال از زبان دکتر پزشکیان عزیز که آرزویمان سربلندی و موفقیت اوست به درستی از ناترازی‌ها، مشکلات و بحران‌هایی که وجود دارد و اغلب می‌دانستیم، خوانده و شنیده‌ایم؛ اما حال در آستانه چهل و ششمین سالگرد پیروزی انقلاب و جشن سالگرد پیروزی این نهضت بی‌بدیل و راه‌پیمایی بیعت هر ساله آن، باید از زبان او و یاران و همراهانش در دولت وفاق، اینکه چه باید کرد و چه برنامه‌ای در سرداریم بشنویم. حتی اگر اتخاذ تصمیمات،‌ سخت و تلخ باشد، مردم فهیم ما نشان داده‌اند که اگر صدق و صفا و راست‌کرداری و صداقت ببینند و عدم تبعیض و شفافیت و خدمت بی‌منت، همراهی خواهند کرد؛ به شرطی که این سختی و دشواری اولاً دوران کوتاهی داشته باشد برای پایان بخشیدن و اتمام سختی مدام و ثانیاً صبر و تحمل فقط شامل ضعیفان و بی‌پناهان و طبقات فقیر و مستضعف جامعه که همیشه سنگ زیرین آسیاب بوده‌اند و نیز طبقه متوسط نیل کرده به طبقه محروم جامعه و در یک کلام اکثریت جامعه نباشد و نیز فرصت دیگری برای چاق‌تر شدن اقلیتی که همواره در سایه تورم ،سفره‌های رنگین‌تری پیدا کرده‌اند؛ فراهم نیاورد.