۱. محافظت در برابر التهابات

طعم تندی فلفل به‌دلیل وجود ترکیب شیمیایی به‌ نام کپسایسین است که گیرنده‌های گرما در دهان را فعال می‌کند. این ترکیب همچنین خواص ضدالتهابی دارد و خطر ابتلا به بیماری‌های مرتبط با این التهابات را کاهش می‌دهد. از همین‌رو، مصرف ۴ نوبت فلفل طی هفته در کنار رژیم غذایی متعادل در کاهش این عوارض موثر است.

۲. تامین ویتامین‌ها و املاح

فلفل ماده‌ای غذایی با مقدار فراوان ویتامین‌های A، C، E، K و B۶ است. البته می‌توان فلفل را منبع غنی از مس، آهن، منیزیوم، منگنز و پتاسیم دانست.

۳. بهبود سرماخوردگی

کپسایسین با تحریک ترشح مخاط تنفسی به پاکسازی مجاری تنفسی کمک می‌کند. خاصیت ضدالتهابی فلفل نیز در بهبود علائم مرتبط با سرماخوردگی موثر است. ترکیبات آنتی اکسیدانی و ویتامین C فلفل نیز روند بهبود بیماری را تسریع می‌کند.

۴. تنظیم سطح انسولین

گنجاندن فلفل در رژیم غذایی در تنظیم سطح انسولین موثر است. از همین‌رو، فلفل خوراکی مفیدی برای مبتلایان به دیابت محسوب می‌شود و بهتر است در رژیم غذایی جای گیرد.

۵. دریافت به اندازه آنتی‌اکسیدان‌ها

فلفل منبع غنی از آنتی‌اکسیدان‌ها به‌خصوص دو نوع فلاونوئید به‌نام‌های کرستین و لوتئین همچنین منگنز و ویتامین E است. این ترکیبات آنتی‌اکسیدانی با رادیکال‌های آزاد زمینه‌ساز بیماری‌های مختلف از جمله سرطان‌ها و به‌خصوص سرطان کولون و پروستات مقابله می‌کند.

۶. کاهش چربی‌های بدن

کپسایسین در زمینه کاهش وزن نیز موثر است زیرا به سوخت‌وساز بیشتر چربی‌ها کمک می‌کند. مصرف فلفل باعث می‌شود روند تحلیل چربی‌ها بیش از حد معمول اتفاق بیفتد.

۷. تسکین آرتروز

مصرف فلفل به تسکین دردهای مرتبط با آرتروز و آرتریت روماتوئید کمک می‌کند که این تاثیر نیز به‌ دلیل کپسایسین است. امروزه پمادهای موضعی حاوی این ترکیب وجود دارد که به بهبود علائم چنین بیماری‌هایی کمک می‌کند.

۸. کاهش استرس

فلفل تولید اندورفین را که هورمون افزایش نشاط است، فعال می‌کند. خوردن فلفل تاثیر ضددرد نیز دارد و به بهبود علائم گرفتگی عضلانی مرتبط با استرس کمک می‌کند.