آخرین خبر/ در راه دانشگاه داغستان روسیه بودم. در حاشیه جاده دیدم، درِ یک کلیسا باز است. مشتاق بودم بدانم که مسیحیان در کلیسا چه می‌کنند؟ وارد کلیسا شدم و نشستم.‌ پدر روحانی، کتابچه‌های جیبی بین زنان و مردان پخش میکرد.
یکی را هم به من داد. با تعجب دیدم؛ کتابچه، حاوی «دعای کمیل» به همراه ترجمه روسی آن است!این کتابچه‌ها را ما در ایران چاپ کرده و بین مسلمانان روسیه تقسیم کرده بودیم. نمیدانم اینها از کجا به دست آورده بودند؟
از پدر روحانی سوال کردم:«میدانی این متن چیست و چه کسی ایرادش کرده؟» جواب داد:«نه، فقط میدانم که دعاست؛ ولی نمیدانم چه کسی ایرادش کرده؟» گفتم:«پس چرا این دعا را می‌خوانید؟»
جواب داد: «مضامینش را نگاه کردم. دیدم بهتر از این نمیتوان با خدا صحبت کرد! چند وقتی است دعاهای خودمان را کنار گذاشته‌ایم و این دعا را می‌خوانیم!» راننده من که مکالمه ما را می‌شنید گفت:« حاج آقا! اگه دعای عرفه امام حسین (علیه السلام) رو به اینا نشون بدین چه کار می‌کنن؟»ـ

 مرحوم کوهستانی فرمود: «خدا یک علی داشت. آن را هم به ما داد!»
 ما که مسلمان و شیعه هستیم هر سال چند مرتبه دعای کمیل را می‌خوانیم؟چقدر در مضامین آن دقت می‌کنیم؟

راوی: خاطره‌ای واقعی از رایزن فرهنگی وقت ایران در روسیه؛ آقای ابراهیمی ترکمان به نقل از آیت الله علیدوست (دام ظله)