آیت‌الله حسینی طهرانی در این کتاب با رویکردی عرفانی و عقلی به تحلیل و تبیین مسائل مرتبط با حضرت ولی عصر (عج) و چگونگی مواجه عقلانی و غیر احساسی با غیبت و ظهور آن حضرت می‌پردازد. نویسنده با تبیین فلسفه غیبت امام زمان و وظیفه افراد در قبال آن، به نقش امام زمان در حرکت تکاملی انسان اشاره کرده و به بررسی اجمالی تاریخ ائمه علیهم السلام از زمان حضور تا دوران غیبت می‌پردازد.

آیت‌الله طهرانی در مبحثی دیگر با شرح فقراتی از دعای افتتاح در رابطه با حضرت ولی عصر، به هدف ظهور حضرت و خصوصیات آن دوران اشاره می‌کند.

«سیره و مشای امام زمان علیه السلام»، «معنای ولایت امام»، «چگونگی آمادگی برای ظهور»، «طریق ادراک حضور امام زمان»، «تحول و تکامل مردم در زمان ظهور»، «نقد دیگاه ظاهری مردم نسبت به امامت»، «مشروط نبودن هدایت به داشتن ارتباط ظاهری با امام»، «تبیین عقلی و نقلی مسئله امامت و ولایت»، «دیدگاه علامه طهرانی در تخیلی بودن ارتباط امام زمان با جزیره خضرا و مثلث برمودا» و... از دیگر مباحت این‌کتاب هستند.

جلد سوم «آموزه‌های ولایت» در ۱۱ مجلس باب بندی شده است.

در قسمتی از کتاب می‌خوانیم:

«اولیا و بزرگان خودشان را معطّل ظهور امام زمان نکردند؛ بلکه امام زمان را در هر حالی در کنار خودشان مشاهده کردند. الآن امام زمان علیه السّلام در تک‌تک منازل ما و شما حضور دارد، امام زمان علیه السّلام با تمام وجود ما و شما مصاحبت و مجالست دارد و ما همچون موم در دست آن حضرت در تقلاّ و تکاپو هستیم. امام زمان این‌طوری است؛ نه‌اینکه یک شخص خارجی باشد که ارتباطش فقط در صورتی است که حجاب و مانعی نباشد تا ما بخواهیم او را ببینیم! بلکه آن وقتی که ما به امام توجه کردیم، آن موقع امام در قلب ما است؛ آن موقعی که نماز را با حضور خواندیم، بدانیم در آن موقع امام زمان علیه السّلام در خانۀ ما بوده است.

چون امام علیه السّلام طاهر است، در قلب طاهر می‌آید و در قلب غیر طاهر نمی‌آید. امام حقّ محض است، امام طهارت محض است، امام قدس و صفای محض است و این نیاز به هیچ محکی ندارد! لذا شما وقتی که در وجود خودتان حالت روحانیت دیدید، بدانید که در آن موقع مورد توجه حضرت هستید؛ اگر در خودتان حالت روحانیت ندیدید، بدانید نیستید! محک نمی‌خواهد! [اگر اینگونه نبودید] حالا امام زمان علیه السّلام بیاید و شما هم او را ببینید، چه فایده؟! چه نتیجه؟»

این‌کتاب با ۳۶۰ صفحه منتشر شده است.