دیپلماسی ایرانی/متن پیش رو در دیپلماسی ایرانی منتشر شده و بازنشرش در آخرین خبر به معنای تاییدش نیست

لحن تحکمی که ترامپ با او صحبت می کرد، حرکات بدن و لکنت ملک عبدالله که حتی در نشستشان در برابر خبرنگاران در مقابل شومینه معروف کاخ سفید که پادشاه اردن بعد از صحبت های رئیس جمهوری امریکا گویی تیک عصبی گرفته و دائما پلک می‌زد، گویی نشان از داشت که او باید طبق دستورات رئیس جمهوری آمریکا جواب می داد حتی اگر این پاسخ ها باعث عصبانیت و خشمش می شد؛ حتی کت و شلوار آبی با کراوات که ادای احترام به رنگ پرچم دولت اسرائیل بود، همه و همه تنها نشان تحقیر او بود. 
 
معاریو| به نظر می‌رسد همه جزئیات سفر ملک عبدالله دوم، پادشاه اردن به کاخ سفید توسط دونالد ترامپ، رئیس جمهوری ایالات متحده امریکا برنامه ریزی شده بود تا به جهانیان نشان دهد که پادشاه واقعی کیست. 

لحن تحکمی که ترامپ با او صحبت می کرد، حرکات بدن و لکنت ملک عبدالله که حتی در نشستشان در برابر خبرنگاران در مقابل شومینه معروف کاخ سفید که پادشاه اردن بعد از صحبت های رئیس جمهوری امریکا گویی تیک عصبی گرفته و دائما پلک می‌زد، گویی نشان از داشت که او باید طبق دستورات رئیس جمهوری آمریکا جواب می داد حتی اگر این پاسخ ها باعث عصبانیت و خشمش می شد؛ حتی کت و شلوار آبی با کراوات که ادای احترام به رنگ پرچم دولت اسرائیل بود، همه و همه تنها نشان تحقیر او بود. 

هرگز چنین نمایشی را به یاد نمی آوریم که در آن یک پادشاه در مقابل دوربین‌های تمام دنیا و مخصوصاً جلوی مردم خودش این چنین تحقیر شده باشد که پادشاه اردن شد. 

در پادشاهی اردن که تقریباً سه میلیون فلسطینی زندگی می‌کنند، اضافه شدن یک تا دو میلیون غزه‌ای دیگر تغییر جمعیتی را به همراه خواهد داشت که پادشاهی را مضطرب خواهد کرد. امروزه اردن در کنار یک میلیون پناهنده عراقی و یک و نیم میلیون پناهنده‌ی سوریه، از مشکلات زیادی رنج می برد که این رژیم و  پادشاهی را تهدید می کنند تا آنجا که احتمال فروپاشی این کشور در صورت تداوم بحران‌هایش به ویژه بحران‌های اقتصادی‌اش دور از ذهن نیست. 

پادشاه اردن در حالی به واشینگتن رفته بود که بنا بود به طرح اخراج فلسطینیان از غزه به اردن و مصر به رئیس جمهوری امریکا اعتراض کند و در پاسخ به سفر کاملا رضایتبخش بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر اسرائیل به امریکا که چند روز قبل از او با دونالد ترامپ دیدار کرده بود، پاسخی قاطع بدهد و طرح جدیدی ارائه کند که مغایر با خاطرجمعی‌های نتانیاهو علیه مردم غزه باشد.

همان طور که در خاورمیانه آموختیم، تضمینی برای بقای قدرت هیچ کس نیست.  شک نکنیم، حقارتی که شاه اردن از سر گذراند را همه  دشمنان داخل و مخالفان پادشاهی با خوش‌حالی، آن هم پس از سرنگونی رژیم بشار اسد در سوریه مشاهده کردند. به احتمال زیاد اولین تماس‌هایی که به محض خروج شاه از کاخ سفید انجام گرفت، با سران اطلاعات و ارتش پادشاهی بود که خواستار افزایش هوشیاری و دستگیری‌های نمایشی بود. 

علی‌رغم ابراز خوشحالی‌ها اما دونالد ترامپ نباید پادشاه اردن را به این شکل تحقیر می کرد. او واقعا باید به عواقب تحقیر پادشاه اردن و احتمالات بعد از آن، همچنین عواقب سقوط دولت پادشاهی اردن دقیق و عمیق فکر کند؛ زیرا ممکن است به جای او عناصر جهادی و حتی تروریست مانند أبو محمد الجولانی یا احمد الشرع فعلی مستقر شوند و اسرائیل توسط عناصر تروریستی محاصره شود. این چیزی نیست که نه اسرائیل و نه امریکا بخواهند به جای حکومت پادشاهی اردن بر این کشور حاکم شود. اما این مردی است که در کاخ سفید نشسته است، می داند رسانه چیست و با دیپلماسی مانند تجارت املاک رفتار می‌کند. با این حال ممکن است این اقدام او جرقه‌ای برای آغاز یک انقلاب باشد. انقلابی که در وضعیت فعلی هیچ کس در غرب، امریکا و اسرائیل دنبال آن نیست.