رکنا/  من رعنا هستم همیشه بین من و خانواده ام سکوت بوده است ، کسی حرف مرا نمی شنید ، نفهمید و درک نکرد ، من فقط کار کردم در این 13 سال جهنم تبدیل به تکرار واقعیت هر روزه شده است ، سالهایی که سکوت با خشم آمیخته شده است ، شبهای زندگی من دوزخی کویر مانند است ، مهتابش سرد و مهربان است و لبخند نوازشگر خدا را دارد ، سکوت آغاز می شود ، در روستا چراغ نیست و شبها به مهتاب روشن است و یا به قطره های درشت و تابناک باران ستاره مصابیح آسمان ، مادر و پدرم با هم خوب نیستند و با من حرفی نمی زنند ، رفتارشان پریشان و ناپایدار است ، مدام درگیر هستند و توجهی به من ندارند که چه بر سرم آمده است.

هرشنبه خانواده جدیدی به قصد اقامت به اینجا می آیند ، بعضی ها از همان ساعات اولیه صبح می رسند که تعطیلاتشان را آغاز کنند ، بعضی دیگر با کلافگی از گم کردن راه سرانجام تا غروب پیدایشان می شود ،  مادرم مراسم استقبال را انجام می دهد پدرم هم در همین نزدیکی پرستاری پیرمردی را بر عهده دارد ، طبق معمول 4 نفرند ، مادر پدر و 2 دختر ، همه با چشمهای مشتاق و خوشحال از قدم زدن در این اطراف دنبال من راه می افتند ، از روی ملاحظه وانمود می کنم که نگاهشان نمی کنم ، سرگرم کارهای خانه ام و باغ را آبیاری می کنم ، اما نمی توانم نسبت به شور و شوق و خوشحالی آنها بی توجه باشم ، صدای دختر ها را هنگام گفتگو با والدینشان می شنوم و ذوق می کنم که چقدر صمیمی هستند ، چند متر آن طرف تر آلونکی است که خانواده ام در آن زندگی می کنند ، پشت پرچین های بلندی که شبیه دیوارند ، سالها خانه ما فقط یک اتاق بود که برای ما سه نفر حکم آشپزخانه و اتاق خواب ر ا داشت ، دو سال پیش همزمان با 13 سالگی من مادرم کارش را برای آقای سالمند آغاز کرد ، مقداری پول پس انداز کرد ، پدر و مادرم از صاحبخانه خواستند اگر امکان دارد اتاقی کوچک برای من اضافه کنند .

 پدر من سرایدار این ویلای بزرگ است ، صاحبخانه خارج از کشور زندگی می کند و بعضی اوقات برای خودش به اینجا می آید و وقت می گذراند ، خانواده ای ندارد ، روزها اسب سواری می کند و شب ها جلوی آتش کتاب می خواند ، به جز تابستان ها مشتری زیادی برای خانه اش نیست ، اینجا زمستان های کشنده و بهارهای پر بارشی دارد ، صبح ها پدر با زحمت مرا تا مدرسه جایی که احساس تعلقی به آن ندارم می رساند ، راحت نیستم که با دیگران قاطی شوم ، شبیه هیچ کس دیگری نیستم ، چند ساعت که می گذرد طوری می شوند که انگار همیشه اینجا زندگی کرده اند ، رفتارهایشان اینقدر قشنگ است که هر بار وقت خوردن ناهار و خوردن چیزی رشته محبت را از گفتگوهایشان ، صدای قوری و طعم چای تشخیص می دهم .

غروب فرا می رسد ، صدای قورباغه ها ، جیرجیرکها و زوزه باد را می شنوم ، به رغم وزش باد تصمیم می گیرند از نور پایان روز استفاده کنند و بیرون غذا بخورند ، اما من و پدرم داخل خانه کوچک و در سکوت غذا می خوریم ، پدرم هنگام غذا خوردن سرش را بالا نمی گیرد ، مادرم هم نیست ، مکالمه ای بین ما شکل نمی گیرد و همه چیز در سکوت ... ، مادرم نمی تواند اینجا را تحمل کند و از زندگی در اینجا بدش می آید ، دلم برای شکوه های مادرم تنگ نمی شود ، دوست ندارم به غرغرهایش گوش دهم ، هرچند احتمال حق با اوست ، وقت هایی که خیلی شکایت می کند پدرم در بیرون روی چمن ها می خوابد و من مثل همیشه در حیاط می نشینم و مشغول تعمق در آسمان پر ستاره و تاریکی مطلق می شوم ، از نزدیک می بینم که این خانواده چقدر این منطقه روستایی با منظره خالی از تغییرش را دوست دارند و چقدر برای جزئیاتش ارزش قائلند ، چه چیزهایی باعث می شود به فکر فرو روند و به آرامش برسند ، آنها همه چیز دارند ، وقتی دخترها شاتوت می چینند لباس هایشان لک می شود ، مادر اصلا عصبانی نمی شود بلکه از پدر می خواهد از آنها عکس بگیرد ، خوشبحال آنها ...

همزمان با خودم فکر می کنم آنها چقدر تنهایی اینجا را حس می کنند و از روزهای تکراری که در خانه مخروبه ما می گذرد چه می دانند؟
از شب هایی که باد آنچنان با شدت می وزد که انگار زمین می لرزد یا زمانی که صدای باران مرا تا صبح بیدار نگه می دارد ؟ آیا آنها سکوت سنگینی را که که سراسر زمستان تمام این منطقه را فرا می گیرد دوست خواهند داشت ؟ فردا صبح یک کیک و چند شمع می آورند ، متوجه می شوم که تولد پدرشان است ، در حال نظافت هستم که ضربه ای به در می شنوم ، دختر ها را می بینم که مردد ایستاده اند ، از لباس های کثیف من و نفس کم آورده اند ، ظرفی با دو تکه کیک به من می دهند ، زودتر از آنکه بتوانم تشکر کنم فرار می کنند کیک را در سکوت بدی با پدرم می خوریم ، پدرم چنگالش را زمین می گذارد و آشفته نگاهم می کند و بیرون می رود که دور از چشم من سیگار بکشد ، غافل از اینکه من هم درگیر مصرف شده ام ...

رفتارهای زشت و بی رحم پدر و مادرم نسیم سردی در من ایجاد می کند که آغاز سکوت و شب را خبر می دهد ، چه فاجعه ای ، ناله های گریه آلود مرا از تنهایی نمی فهمند .
من برای خوشحالی آنها دست به هر کاری می زنم اما آنها مرا نمی بینند ، من اکنون درست نمی دانم که در آن لحظات درگیری چه اتفاقی می افتاد ، عمق این زخم ها و دردها را نمی فهمیدم و این اندیشه ها و احساس های بد در دلم طرح های سیاهی می کشید ، من برای خوشحال شدن مادر و پدرم و دور شدن از این فقر لعنتی گاهی وسایلی از مسافران را بر می داشتم و به مادر و پدرم می گفتم آنها را از سر فراموشی یا تعمدا از سر عدم احتیاج جا گذاشته اند و هر روز به تعداد وسایلم اضافه می شد ، به این کار (سرقت ) عادت کرده بودم. حس خوبی به من می داد ، سیگارهای پدرم را تامین می کردم و خیلی چیزهای دیگر ، اما حالا حال خوبی ندارم و عذاب وجدان آزارم می دهد.

تحلیل کارشناسی

مشکل همیشه از یک خانواده نابسامان آغاز می شود ، اعتیاد والدین ، خشونت و ضرب و شتم ، طالق و زندگی با نامادری یا نا پدری و البته در برخی موارد فقر می تواند باعث نا آرامی کانون یک خانواده شود .
فقر به تنهایی نمی تواند عامل بزهکاری فرزند شود ، خیلی از خانواده های فقیر زندگی سالمی دارند ، در واقع مجموعه ای از عوامل به همراه هم کانون خانواده را متزلزل می کند که یکی از آنها ممکن است فقر و روابط ناسالم والدین باشد .
دختری که در این خانواده زندگی می کند در سنین کودکی محیط اطراف خود را می پذیرد ولی با رسیدن به سن 10 سالگی و آگاهی از دیگر روش های زندگی به فکر مقابله با محیط نا مساعد خود می افتد ، اولین تنش ها در آستانه بلوغ صورت می گیرد و در 12 – 13 سالگی بعد از مشاهده رفتارهای بد پدر و مادر در گیر بزه می شود و در بسیاری از موارد بحران موجود در خانواده حل نمی شود .
فرزندانی که از اختالالت شدید عاطفی رنج می برند معموال در خانواده هایی رشد یافته اند که والدین تربیت مناسبی را برای فرزند در نظر نگرفته اند و عدم توجه و بی محبتی حالت هایی چون انزواطلبی ، افسردگی ، و اختالالت رفتاری در کودک به وجود می آورد و این عوامل به نوبه خود ارتکاب به جرم را تسهیل می کند .
در این مورد وقتی امیال شدید دختر و هدفهایش سد های ناشکستنی و نا گذشتنی حائل باشد با ناکامی و تعارض و تنش مواجه شده است و در کودکی محبت ندیده است و سالها مورد بی مهری و بی توجهی واقع شده و رفته رفته دست به سرقت و رفتارهای پرخطرزده است که این امر برای او رضایت خاطری را فراهم می آورد که همواره در جستجوی آن بوده است .
حسادتی در دختر نسبت به مسافران وجود داشته است که فرد با توجه به عدم امکان دستیابی به موفقیت و منزلت دیگران رشک و حسد میبرد و چون نمی تواند به مانند صاحبان اموال مالک آنها گردد دست به دزدی میزند . وضعیت مغشوش خانواده ، ستیز ، اختالف بین پدر و مادر و رفتار خشونت آمیز والدین از علل مهمی است که دختر را دچار نگرانی و نا امنی کرده ، در خود فرو می برد و به کناره گیری از دیگران به ویژه پدر و مادر می کشاند و فرد در چنین شرایطی روابط خود را با والدین گسسته ، گاه در نتیجه فشار یا خواست درونی ناچار می شود برای ارضای نیازهای مادی و معنوی خود یا برای انتقام گرفتن از والدین به خاطر محدودیتها و سخت گیری های نابجای آنها و بعضا برای خوشحالی آنها دست به سرقت بزند .
جای تردیدی نیست که خانواده نقش نقش مهمی را در پایه ریزی شخصیت کودک به عهده دارد ، کودک امنیت عاطفی خود را که در شکل ذهنی شخصیت او اهمیت به سزایی دارد در آغوش خانواده به دست می آورد بنابراین هر نوع خدشه ای که به این امنیت عاطفی وارد شود در روند طبیعی شکل گیری شخصیت کودک تداخل ایجاد می کند .