این مجموعه داستان که شامل ۱۵ داستان است در ۱۲۶ صفحه در نشر نونوشت، منتشر شده است.

 در معرفی ناشر از این کتاب آمده است:  اغلب داستان‌های این مجموعه به انسان و تنهایی او می‌پردازد. نویسنده کوشیده با ورود به جهان ذهنی شخصیت‌ها، نزدیکی قابل لمسی را در اختیار مخاطب قرار دهد و از زاویۀ دید آن‌ها درباره مسائل و کشمکش‌های فرد با خود و جامعۀ پیرامون مداقه کند.

اگرچه پیکرۀ کتاب از یک الگو که نویسنده‌اش سعی کرده تا انتها به آن وفادار بماند شکل گرفته، اما هشت داستان نخست «من درخت نیستم» با عینیت بیشتر و نمایش بیرونی، تنوع گفتمانی بیشتری را شامل می‌شود. مخاطب می‌تواند در این هشت داستان شاهد سربرآوردن مدرنیسم از دل رئالیسم باشد. بخش دوم کتاب که با گزارۀ یک لحظۀ درخشش مشخص شده، شش داستان انتهایی این مجموعه را تشکیل می‌دهد که نویسنده آن‌ها را تحت‌تأثیر سبک امپرسیونیسم نوشته است؛ جریانی که از کلود مونه نقاش فرانسوی آغاز شد و پس از نقاشی به ادبیات راه یافت. از شاخصه‌های این سبک می‌توان به تمرکز متن بر زندگی ذهنی شخصیت‌های داستان اشاره کرد. این کار منظر ذهنیِ واقعیت را که گاه نمایشی از شور و هیجان شخصیت‌هاست جلوه می‌دهد و به این‌ ترتیب حواس خواننده را درگیر می‌کند. متن این شش داستان با عدم پایبندی به فرمالیسم معمول داستانی و شکل کلاسیک شدۀ آن از قبیل پیرنگ و دارا بودن تعلیق، با تکیه بر استعاره و مجاز در ذهنیات شخصیت‌ها و روند داستان ادامه می‌یابد و همین نکات باعث توجه مخاطب به تفاوت‌های این داستان‌ها با داستان‌های معمول می‌شود. کاربرد این سبک، خواننده را با شخصیت‌هایی نامتعارف مواجه می‌کند که اغلب با محیط خود در تضادند؛ البته در داستان‌های بخش نخست نیز با شخصیت‌هایی خاص مواجه می‌شویم؛ پیرزنی که با جوانی خود ملاقات می‌کند. نویسنده‌ای که دچار نشخوار ذهنی شده. شخصیتی منزوی که قصد منفجر کردن یک فروشگاه زنجیره‌ای را دارد و کسی که با یک جمع ناشناس در خانه‌ای خاص قرنطینه شده است و چندین شخصیت غیرمعمول دیگر.

نکتۀ پایانی اما در مورد جلد کتاب است که با الهام از تابلو «این یک پیپ نیست» اثر رنه ماگریت طراحی شده است. مخاطب همانطور که به نام «من درخت نیستم» نگاه می‌کند، در زیر همان نام، درختی بی‌برگ‌وبار و در مه فرورفته را نیز می‌نگرد.