چندین کاروان از دانشجویان دختر از سراسر ایران به منطقه عملیاتی فکه در خوزستان سفر کرده‌اند تا شهدا را زیارت کنند. این سفر که در قالب کاروان‌های «راهیان نور» سازمان‌دهی شده است هر ساله هزاران جوان ایرانی را به مناطق جنگی می‌آورد تا با تاریخ و فداکاری‌های شهدا آشنا شوند.

رقیه صمدی دانشجوی اهل تهران دلنوشته ای را در اختیار ما قرار می‌دهد که نشان از عمق تأثیر سفر راهیان نور به خصوص دانشجویان و دانش‌آموزان به مناطق عملیاتی است

من رقیه هستم

بیابان‌های فکه، ساکت و آرام، زیر آسمان بی‌پایان گسترده شده‌اند. من رقیه دختری از تهران امروز اینجا ایستاده‌ام، در میان خاکی که هر ذره‌اش روایتگر رشادت‌ها و ایثارهایی است که سال‌ها پیش در اینجا رخ داد. قدم‌هایم آرام بر زمین می‌نشیند گویی می‌ترسم صدایم آرامش این مکان مقدس را برهم بزند.

هوا سرد است اما گرمای عشق و ایمان در قلبم موج می‌زند. به اطراف نگاه می‌کنم؛ بیابان‌های خشک و بی‌آب و علف اما پر از خاطراتی که هرگز فراموش‌نشدنی‌اند. اینجا سال‌ها پیش جوان‌هایی مثل من، با چشمانی پر از امید و قلبی سرشار از عشق به وطن، ایستادند و مردانه جنگیدند. آنها که شاید سن و سالی کمی بیشتر از من داشتند اما شجاعتی به اندازه تاریخ در وجودشان بود.

پاهایم را بر خاک می‌کشم و به یاد آن جوان‌ها می‌افتم. جوان‌هایی که با پای برهنه در سرمای سوزان یا گرمای طاقت‌فرسا برای دفاع از خاک این سرزمین جنگیدند. آنها که از خانواده‌هایشان دور شدند از آغوش مادرانشان جدا شدند و به این بیابان‌ها آمدند تا ما امروز بتوانیم با آرامش زندگی کنیم.

چشمانم را می‌بندم و تصور می‌کنم صدای قدم‌هایشان را می‌شنوم. صدای نفس‌هایشان که با هر قدم به جلو، امید به فردایی بهتر را در دل‌هایشان زنده نگه می‌داشتند. آنها که با هر تیر و هر گلوله، عشق به وطن را فریاد می‌زدند. آنها که حتی در آخرین لحظات زندگی‌شان، لبخند بر لب داشتند چون می‌دانستند که برای چیزی بزرگ‌تر از خودشان جنگیده‌اند.

اشک‌هایم بی‌اختیار جاری می‌شوند. اینجا در این بیابان‌ها، هر ذره خاک، هر سنگ، هر تپه، یادآور رشادت و دلیری آن جوان‌هاست. آنها که جان دادند تا ما امروز بتوانیم آزادانه زندگی کنیم، تا بتوانیم با چادرهایمان در این خاک بایستیم و به آنها فکر کنیم.

من امروز اینجا ایستاده‌ام و به تو قول می‌دهم که راهت را ادامه خواهم داد. راه شهدایی که برای ما جنگیدند و رفتند. راه عشق و ایمانی که در این خاک جاری است.

زهرا، دانشجوی ۲۳ ساله اهل یزد گفت: واقعیت این است که ما به اینجا آمدیم و شهدای زیادی را دیدیم. بسیاری از آنها گمنام هستند و برخی دیگر را از قبل می‌شناختیم. شهدایی که سال‌ها پیش، حتی قبل از اینکه ما متولد شویم، جان خود را برای ما فدا کردند. حتی اگر هزاران کیلومتر دورتر باشیم، باز هم می‌آییم تا آنها را زیارت کنیم.

این سفر برای بسیاری از دانشجویان فرصتی است تا با تاریخ کشور خود و فداکاری‌های شهدا آشنا شوند. آزیتا، دانشجوی دیگری از یزد گفت: شهدا جان خود را برای آرمان‌های انقلاب دادند. اگر شهدا نبودند، انقلابی هم در کار نبود. ما به هر حال مدیون آنها هستیم.»

همانند کربلا

آرمیتا عباسی، دانشجوی اهل خراسان درباره اولین تجربه خود از بازدید منطقه فکه گفت: اولین باری که به اینجا آمدم، بسیار تحت تأثیر قرار گرفتم. اینجا بهترین لحظات زندگی‌ام را تجربه کردم. از عمق وجودم احساس می‌کنم که اینجا مانند کربلا است. حال و هوای اینجا بسیار خاص است و چیزهای زیادی می‌توان از شهدا یاد گرفت.»

منطقه فکه یکی از مهم‌ترین مناطق عملیاتی دوران جنگ ایران و عراق است که نبردهای سنگینی در آن رخ داده است. این منطقه اکنون به نمادی از مقاومت و ایثار تبدیل شده است و هر ساله پذیرای هزاران زائر است.

صدیقه دانشجوی اهل چهارمحال و بختیاری درباره اهمیت این سفر گفت: این سفر برای من معنای خاصی دارد. اینجا مسیری است که با معرفت و مسئولیت‌پذیری ادامه می‌یابد. من به اینجا آمدم تا از راهیان نور درس بگیرم، هم از گذشته الهام بگیرم و هم برای آینده‌ام برنامه‌ریزی کنم. اینجا یاد می‌گیرم که چگونه اهدافم را مشخص کنم و چگونه از رشادت و ایثارگری کسانی که برای امنیت و حجاب ما جان خود را فدا کردند، قدردانی کنم.

ساناز رحیمی دانشجوی اهل کردستان نیز درباره نقش شهدا در زندگی امروز ایرانیان گفت: اگر شهدا نبودند ما هم نبودیم. تمام امنیت، آسایش و آرامش ما مدیون شهدا است. هر قطره خونی که ریخته شده، تأثیر خود را داشته است. اگر شهدا نبودند، شاید این کشور هم نبود. شاید امروز ما حتی نمی‌توانستیم با چادر اینجا بایستیم.»

سفر کاروان‌های راهیان نور هر ساله میلیون‌ها نفر از جوانان ایرانی را به مناطق جنگی می‌آورد. این برنامه نه تنها به عنوان یک سفر زیارتی بلکه به عنوان یک ابزار آموزشی برای نسل جوان ایران عمل می‌کند. این سفرها به دانشجویان و جوانان کمک می‌کند تا با تاریخ کشور خود آشنا شوند و از شجاعت و دلیری شهدا الهام بگیرند. بسیاری از شرکت‌کنندگان معتقدند که این سفرها به آنها کمک می‌کند تا مسئولیت‌پذیری بیشتری در قبال جامعه و کشور خود احساس کنند.

سفر دانشجویان به منطقه فکه نه تنها یک زیارت که یک تجربه عمیق و الهام‌بخش است. این سفرها به نسل جوان ایران یادآوری می‌کند که فداکاری شهدا چگونه پایه‌های امنیت و آزادی امروز ایران را بنا نهاده است. زهرا، دانشجوی یزدی، در پایان گفت: ما به اینجا می‌آییم تا یاد بگیریم و قدردان باشیم. شهدا برای ما جنگیدند و ما باید راه آنها را ادامه دهیم.

در سکوت بیابان

در سکوت بیابان‌های فکه، جایی که هر ذره خاک روایتگر رشادت‌ها و ایثارگری‌های بی‌شمار است، کاروان‌های راهیان نور به پایان سفر خود نزدیک می‌شوند. این سفر که با یاد و خاطره شهدا آغاز شد با قلبی سرشار از عشق و احترام به پایان می‌رسد. هر قدمی که در این خاک مقدس برداشته شد نه تنها یک قدم فیزیکی که گامی به سوی شناخت عمیق‌تر از ارزش‌های انسانی و ملی بود.

رقیه، زهرا، آرمیتا، صدیقه و ساناز، هر کدام با داستان‌ها و احساسات خود این سفر را به تجربه‌ای فراموش‌نشدنی تبدیل کردند. آنها نه تنها با تاریخ کشور خود آشنا شدند که درس‌های بزرگی از شجاعت، ایثار و عشق به وطن آموختند. این سفر برای آنها یک سفر درونی بود که روحشان را با یاد شهدا گره زد.

فکه، با همه خاطراتش، همچنان به عنوان نمادی از مقاومت و ایثار در قلب‌ها باقی خواهد ماند و این دانشجویان، با یاد و خاطره شهدا، به خانه‌های خود بازگشتند تا داستان‌های این سفر را برای دیگران بازگو کنند و روحیه ایثار و مقاومت را در جامعه زنده نگه دارند.