پدال/ شرکت جیپ آمریکا برای رقابت با مرسدس یونیماگ مشهور یک کانسپت به نام مایتی FC را تولید کرد اما مخالفت مدیران وقت شرکت باعث شد این خودرو روانه موزه شود.
 
اکثر افراد خودروهای همه‌جارو را دوست دارند چراکه چنین محصولاتی جذابیت زیادی برای دوستداران طبیعت و گشت‌وگذار در مناطق ناشناخته دارند. مرسدس بنز چندین سال است که با هیولایی به نام یونیماگ حرف اول را در این کلاس می‌زند. یونیماگ خودرویی خشن و آفرودر است که در ابتدا توسط کارگران جنگل بکار گرفته می‌شد اما بعدها کاربری‌های بیشتری را در دسترس سازمان‌ها و ناوگان‌ها قرار داد؛ اما شاید بسیاری از مردم ندانند که جیپ نیز خودروی مشابهی را در دهه ۵۰ میلادی تولید کرده هرچند این خودرو راهی به بازار نیافته است. جالب اینکه جیپ یک‌بار دیگر در سال ۲۰۱۲ تلاش کرد این ایده را با نسخه مدرن رقیب یونیماگ احیا کند اما در نهایت مقامات کمپانی با تولید آن مخالفت کردند.

اگر جیپ مایتی FC آشنا به نظر می‌رسد جای تعجبی ندارد. این خودرو با الهام از مرسدس یونیماگ تولید شده اما خود یونیماگ چیست و چرا جیپ تلاش داشته با کپی از آن مدل مخصوص خود را بسازد؟ همه‌چیز اندکی پس از جنگ شروع شد یعنی زمانی که دولت آلمان نیاز شدیدی به یک وسیله نقلیه جان‌سخت در زمین‌های کشاورزی داشت. این خودرو باید هزینه ساخت کمتر و کاربری آسان‌تری نسبت به یک تراکتور معمولی می‌داشت. ارتفاع زیاد از سطح زمین و وجود دنده‌سنگین به همراه قفل دیفرانسیل جلو و عقب، سیستم چهار چرخ محرک و… باعث شدند یونیماگ به زودی به خودروی محبوب همه کشاورزان، معدن کاران، کارگران جنگل و… تبدیل شود.

مرسدس بنز مأموریت تولید یونیماگ در سال ۱۹۵۳ را عهده‌دار شد. این خودرو امروز نیز جزو محبوب‌ترین وسایل نقلیه برای کاوشگران طبیعت و حتی ارتش‌های نظامی دنیاست. در حال حاضر امکان سفارش مدل‌های U 4000 و U 5000 یونیماگ وجود دارد. این خودرو اساساً یک شاسی خالی است که می‌توان هر چیزی را روی آن نصب کرد. در طول ۷ دهه گذشته مرسدس بنز با چند ده شرکت برای تولید نسخه‌های گوناگون یونیماگ همکاری کرده است. یونیماگ U4023 به پیشرانه ۵.۱ لیتری با ۲۳۱ اسب بخار قدرت مجهز است و زاویه حمله، فرار و شکست به ترتیب ۴۱، ۴۵ و ۲۷ درجه‌ای دارد.

اما برسیم به جیپ مایتی FC سال ۲۰۱۲ که بر پایه رانگلر مشهور تولید شد. این برند مدت‌ها قبل از آن خودرویی مشابه یونیماگ با نام فوروارد کنترل را تولید کرده بود. این وانت پیکاپ کوچک، زاده تفکرات بروکس استیونز طراح صنعتی بود هرچند او ضرورتاً فوروارد کنترل را برای ارتش آمریکا طراحی نکرده بود. او می‌خواست خودرویی کاربردی بسازد که حداکثر فضای حمل بار را داشته باشد و اینجا بود که ایده نشستن سرنشینان در جلوی کابین و بالای اکسل جلو به ذهنش خطور کرد که ایده‌ای بسیار غیرعادی بود؛ اما به سال ۲۰۱۲ برسیم که مارک آلن مدیر طراحی جیپ پروژه تولید کانسپت جدید مایتی FC را بر عهده گرفت و تقریباً از همان ایده اولیه استفاده کرد: تولید یک وانت پیکاپ که بتواند به عنوان آفرودری خشن عمل کرده و بارهای سنگین را نیز بکشد.

طراحی آلن کپی شده از اصول اولیه FC150 بود اما فاصله بین محوری افزایش یافته و فضای بار تخت و بزرگ‌تری به وجود آمده بود. البته کابین در ارتفاعی بالا و جلوی اکسل جلو جا خوش کرده بود. مایتی FC از شاسی بدنه روی فریم بهره می‌برد و از اکسل‌های پورتال در آن استفاده شده بود. رینگ‌های ۱۷ اینچی و لاستیک‌های ۳۹.۵ اینچی نیز تکمیل کننده ظاهر با ابهت این خودرو بودند. البته بخش اعظم سخت‌افزار و کابین مایتی از جیپ رانگلر روبیکان گرفته شده بود و پیشرانه ۶ سیلندر ۳.۶ لیتری این خودرو با گیربکس ۵ سرعته اتوماتیک همکاری می‌کرد. درهای جلو و ستون‌های A نیز به رانگلر تعلق داشتند و همین موضوع درباره داشبورد، غربیلک فرمان و شیفتر دنده نیز صدق می‌کرد.

اما در نهایت چه اتفاقی رخ داد؟ خودروهای کانسپت معمولاً حاصل خلاقیت طراحان در اوقات فراغت هستند تا به مدیران شرکت‌ها نشان داده شده و اگر چراغ سبز دریافت کردند بیشتر توسعه یابند؛ اما این موضوع درباره جیپ مایتی FC رخ نداد و به همین خاطر خودرو راهی موزه شد. البته مدیران جیپ دلایل مختلفی برای رد این پیشنهاد داشتند. اول اینکه بازار چنین خودروهایی بسیار محدود است و نیازهای امروزی نیز توسط برندهای تولید محدود و تجهیزات سنگین تأمین می‌شود. حتی یونیماگ نیز آمار فروش بسیار محدودی دارد. جیپ در همان زمان طیف گسترده‌ای از وانت پیکاپ ها و شاسی بلندهای توانا را تولید می‌کرد و بنابراین اضافه شدن یک خودروی تولید محدود به سبد محصولات نمی‌توانست از نظر اقتصادی و مالی مقرون به صرفه باشد.