دنیای تصویر/ گادفری چشایر، منتقد مشهور درباره «باد ما را خواهد برد» می‌نویسد:«یک گروه تلویزیونی از تهران به روستایی دورافتاده در کرستان می‌آیند تا از یک مراسم تشییع جنازه‌ی غیرمتعارف فیلم‌برداری کنند اما وقتی پیرزن زنده می‌ماند، گیر می‌افتند. این درام خنده‌دار به نحو وسوسه‌انگیزی شبیه حکایتی از درماندگی‌های شخصی و حرفه‌ای و به نوعی استعاری‌ترین و مبهم‌ترین فیلم کیارستمی است و شامل ارجاعات بی‌شماری به شعر و چند شخصیتی است که هرگز در فیلم دیده نمی‌شوند.»

عباس کیارستمی درباره ایده فیلم گفته بود:«ایده از شخصی به نام محمود آیدین است. او دو صفحه از یک فیلم‌نامه داشت که فقط دو خطش در ذهن من ماند.
آیدین در اصل ایده‌پرداز است. کارش را به‌عنوان فیلم‌نامه‌نویس آغاز کرد اما هیچ کدام از فیلم‌نامه‌های او به فیلم تبدیل نشده‌اند. در واقع فیلم‌نامه‌نویس نیست، ایده‌پرداز است.»

او درباره ارتباط آگاهانه فیلم با « اسرار  گنج دره جنی» ساخته ابراهیم گلستان گفته:«من به اسرار گنج دره‌ی جنی فکر نکردم. اما چشم‌انداز  باد ما را خواهد برد ،تداعی‌کننده فیلم گلستان است. وقتی خودت را در طبیعت می‌بینی، حقیقتاً جاده‌ها شما را به هم می‌ریزد و در شما تحول ایجاد می‌کند. پیچ و خم‌های جاده گاهی از اوقات انسان را دعوت می‌کند جلوتر برود و خودش را از دیگران جدا کند. ریشه‌اش در نوعی ناامنی تاریخی نهفته است چون انسان‌ها می‌خواهند جایی بروند که هیچ کس دیگری نتواند به آن‌ها دسترسی داشته باشد. راه‌ها به نظرم زیبا هستند و بعد روانی دارند. این راه‌ها را دولتی‌ها نکشیده‌اند بلکه حقیقتاً کار مردم است. این ویژگی حتی برای خانه‌ها هم صدق می‌کند. وقتی خانه‌ای کنار کوه می‌سازید دنبال نوعی امنیت هستید، می‌خواهید در پناه کوه باشید.»