خراسان/سندروم پیش از قاعدگی طیف وسیعی از علایم فیزیکی و روحی‌و‌ روانی را در بر می‌گیرد که با آگاهی از آن‌ها و روش‌های درمانی متناسب می‌توان این دوره را راحت‌تر گذراند


سندروم پیش از قاعدگی (PMS ) گروهی از علایم است که قبل از اولین روز قاعدگی فرد رخ می‌دهد. این علایم در افراد مختلف متفاوت است. بعضی افراد ممکن است تنها چند ساعت گرفتگی خفیف شکم را تجربه کنند در حالی‌که دیگران ممکن است از دو هفته قبل از شروع قاعدگی، درد شدید و نوسانات خلقی را تجربه کنند. این سندروم معمولا بر اساس زمان بروز علایم قابل تشخیص است. در ادامه مطلب به بررسی علل، تشخیص و درمان این سندروم می‌پردازم. با من همراه باشید.

نشانه‌های PMS چیست؟
مرحله PMS معمولا چند روز قبل از قاعدگی است اما می‌تواند خیلی زودتر برای فرد دردسر درست کند. برای این که علایم به عنوان سندروم پیش از قاعدگی شناخته شوند باید حتما در طی دو هفته قبل از شروع قاعدگی رخ دهند و نباید در بقیه ماه وجود داشته باشند. سندروم پیش از قاعدگی می‌تواند در هر سنی به محض شروع دوره قاعدگی در فرد رخ دهد. علایم شایع این سندروم عبارتند از: گرفتگی در ناحیه رحم و شکم، نفخ، حساسیت پستان، اشک ریختن، هوس‌های غذایی، تحریک پذیری، نوسانات خلقی، غم و اندوه، اضطراب، طغیان عصبانیت، سر‌درد یا میگرن، خستگی، مشکل در خواب، افزایش وزن، تغییر در میل جنسی، درهای عضلانی، تورم خفیف در پاها یا بازوها، علایم گوارشی مانند تهوع یا اسهال، تشدید اختلالات گوارشی مانند سندروم روده تحریک پذیر یا بیماری التهاب روده. به‌طور معمول افراد بعضی از این علایم را تجربه می‌کنند و بعید است که همه علایم را با هم تجربه کنند. با افزایش سن هم ممکن است علایم در افراد تغییر کند.
 چرا این اتفاق می‌افتد؟
سندروم پیش از قاعدگی معمولا به دلیل تغییرات هورمونی ایجاد می‌شود که در طول چرخه قاعدگی رخ می‌دهد. استروژن و پروژسترون اصلی‌ترین هورمون‌هایی هستند که در طول چرخه قاعدگی در نوسان هستند. قبل از دوره  قاعدگی سطح استروژن کاهش می‌یابد و سطح پروژسترون افزایش می‌یابد. علاوه بر این، تغییرات فیزیولوژیکی چرخه‌ای هم وجود دارد که در هفته‌ها و روزهای قبل از قاعدگی در سراسر بدن رخ می‌دهد. از جمله: تغییرات متابولیک، تغییرات در انتقال‌دهنده‌های عصبی و تغییرات عروقی. همه این تغییرات فیزیولوژیکی و همچنین الگوهای هورمونی باعث ایجاد علایم PMS می‌شوند.
 چطور درمانش کنیم؟
راه‌های مختلفی برای مدیریت سندروم پیش از قاعدگی وجود دارد. برخی از افراد از مکمل‌ها یا داروهای بدون نسخه (OTC) کمک می‌گیرند، در حالی که برخی دیگر ممکن است به داروهای تجویزی نیاز داشته باشند. رویکردهای جدید و تغییر در سبک زندگی هم می‌تواند مفید باشد. اما به طور کلی درمان شامل موارد زیر است:
مکمل‌ها| برخی از افراد دچار کمبود ویتامین‌هایی مانند ویتامین C، منیزیم یا ویتامین B۱۲ می‌شوند. تغییر در اشتها هم می‌تواند باعث این کمبودهای تغذیه‌ای شود و مکمل‌ها ممکن است به علایم PMS و همچنین علایم کمبود تغذیه کمک کنند.
داروهای تجویزی| اگر گرفتگی شدید، میگرن یا افسردگی دارید، ممکن است پزشک یک داروی تجویزی برای کاهش علایم به شما بدهد.
هورمون درمانی| بعضی افراد با مراجعه به پزشک در صورت نیاز، هورمون درمانی از طریق داروهای ضد بارداری خوراکی، جایگزینی استروژن یا کرم پروژسترون دریافت می‌کنند که می‌تواند به کاهش اثرات PMS کمک کند. این روش درمانی فقط با اجازه پزشک قابل انجام است چون هورمون‌ها می‌توانند تأثیرات عمده‌ای بر باروری داشته باشند و ممکن است در افرادی که در معرض خطر سرطان سینه، تخمدان یا رحم هستند، منع مصرف داشته باشند.
روش‌های غیردارویی| بعضی روش‌های درمان غیر از داروها هم وجود دارد که می‌توانید برای کمک به کاهش برخی از علایم خود از آن‌ها استفاده کنید. مثلا با قرار دادن کیسه یخ روی شکم به مدت چند دقیقه می‌توان گرفتگی‌های خفیف را برطرف کرد. عاداتی مانند ورزش کردن، نوشتن یا حتی آگاهی از هورمونی بودن نوسانات خلقی هم می‌تواند در جلوگیری از طغیان‌هایی که ممکن است به روابط آسیب برساند کمک کننده باشد.