هفت صبح/ دوران کاری برای تینا پاکروان در 47 سالگی به پایان رسیده است؟!
 اسمش را چه می‌توانیم بگذاریم؟ یک بدبیاری حقوقی و قضایی یا یک خوشبختی مارکتینگ؟ هر‌چه باشد در زمانه‌ای که بدنامی بهتر از گمنامی است؛ تینا پاکروان با توقیف سریال تاسیان، مورد توجه عموم قرار گرفته است. در مورد او چه‌ می‌دانیم؟

تاسیان یک واژه گیلانی است که به احساس غم و اندوه ناشی از دوری یا نبودن کسی اشاره دارد. این واژه بیشتر در گیلان برای توصیف افرادی به کار می‌رود که به شخصی وابسته و دلبسته‌اند، اما به دلایلی مانند مرگ یا فاصله، از او دور شده‌اند.
۱. تینا پاکروان متولد سال ۱۳۵۶ است. در خانواده‌ای تقریبا متمول. این را از کجا می‌گوییم؟ از سبک زندگی او در دوران کودکی و نوجوانی. گفته شده به واسطه علاقه پدرش به سینما و تامین مالی برخی از نشریات سینمایی، پای او از حدود 18 سالگی به تحریریه این نشریات باز می‌شود و او در آغاز دوره جوانی خود را در محیطی می‌بیند که سینماگران متعددی به آن تردد دارند.
۲. همین باعث می‌شود که نخستین تجربه سینمایی او هم در همان سال ۱۳۷۴ و به عنوان منشی صحنه فیلم «یاس‌های وحشی» به کارگردانی محسن محسنی‌نسب باشد. البته این نکته در بانک اطلاعات سوره سینما نیامده و در این وب‌سایت نخستین تجربه سینمایی پاکروان دستیاری کارگردان و عضویت در گروه کارگردانی فیلم «سگ‌کشی» بهرام بیضایی در سال ۱۳۷۹ است. بعد از آن، پاکروان در یکی دو برنامه تلویزیونی هم همکاری می‌کند اما در نهایت تصمیم می‌گیرد برای خواندن سینما به آمریکا برود. 
۳. حضور پاکروان در آمریکا تقریبا ۱۰ سال طول کشید. او در این مدت در دانشگاه یوسی‌ال‌ای چند واحد درسی گذراند و لیسانس کارگردانی سینما از دانشکده سینما تئاتر را تکمیل کرد. 
۴. پس از بازگشت از آمریکا او به عنوان اولین پروژه به سراغ فیلم «من و دبورا» از ضیاء‌الدین دری رفت و برنامه‌ریز و هم‌چنین چهره‌پرداز این فیلم سینمایی بود. پاکروان البته یک همکاری دیگر هم با دری داشته و مدیر برنامه‌ریزی و دستیار اول کارگردان سریال «کلاه پهلوی» بوده است. 
۵. در میانه دهه 80 او با سه کارگردان بسیار متفاوت همکاری کرد. برنامه‌ریز «خواستگار محترم» (۱۳۸۵) از داوود موثقی بود، مدیر برنامه‌ریزی، برنامه‌ریز و دستیار اول محسن دامادی در «یک اشتباه کوچولو» (۱۳۸۷) بود، بازیگران فیلم سینمایی «دل شکسته» به کارگردانی «علی رویین‌تن» در سال ۱۳۸۷ را انتخاب کرد، مدیر تولید «اخراجی‌ها ۲» مسعود ده‌نمکی در همین سال بود و دقیقا در همین سال، مدیر تولید و برنامه‌ریز «وقتی همه خوابیم» (۱۳۸۷) بهرام بیضایی شد و دو سال بعد هم مدیر تولید فیلم سینمایی «جرم» (۱۳۸۹) به کارگردانی مسعود کیمیایی شد. 
۶. دوران کار برای دیگران در ۳۶ سالگی پاکروان به پایان رسید. آخرین کارهای او در این زمینه مدیر تولیدی «تجریش ناتمام» (۱۳۹۰) به کارگردانی پوریا آذربایجانی و «متروپل» (۱۳۹۲) به کارگردانی مسعود کیمیایی بود که البته در این فیلم آخر، مجری طرح هم بود. 
۷. پس از آن او وارد کار کارگردانی و تهیه فیلم شد. نخستین کار او «خانوم» نام داشت که پاکروان آن را در سال ۱۳۹۲ ساخت. هم‌چنین در فاصله پنج سال فیلم‌های یحیی سکوت نکرد (۱۳۹۳) کاوه ابراهیم‌پور و خانه کاغذی (۱۳۹۵) مهدی صباغ‌زاده را تهیه کرد؛ به اضافه دو فیلم خود یعنی نیمه شب اتفاق افتاد (۱۳۹۴) و لس آنجلس تهران (۱۳۹۷). او در خانه کاغذی بازیگری را هم امتحان کرد کما اینکه در «بی‌وزنی» (۱۳۹۷) مهدی فرد قادری نیز نقشی ایفا کرد. البته تینا پاکروان اولین کار بازیگری خود را در مجموعه تلویزیونی سال‌های مشروطه تجربه کرد. او در این مجموعه به‌عنوان بازیگر، مدیر تولید، طراح دکور و مشاور فیلمنامه حضور داشته ‌است. در مورد کارنامه او در نگارش فیلمنامه لس‌آنجلس تهران نیز نقش داشت. 
۸. در این میان پاکروان، هیچگاه نتوانست با فیلم‌های سینمایی خود مورد توجه قرار گیرد. تنها فیلم «خانوم» او بود که در جشن انجمن منتقدان و نویسندگان نامزد جایزه خلاقیت شد و آن جایزه را هم کسب نکرد ولی پاکروان در میانه دهه پنجم از زندگی خود توانست به بلوغ سینمایی برسد و با سریال «خاتون» برنده جایزه بهترین کارگردان نمایش خانگی از اولین جشن بزرگ کارگردان‌های سینمای ایران شود. تاسیان در ادامه موفقیت قبلی می‌توانست برای او خوش‌یمن باشد ولی فعلا آنچه نمایش تصاویری از حرکات موزون و مصرف مشروبات الکی بیان شده، باعث توقیف سریال او شده است. البته که چنین مسائلی در روزگاری که پاکروان آن را به تصویر کشیده یعنی سال ۱۳۵۶ معمول بوده است. ولی از آن سو برخی معتقدند تصویری که به خصوص از لحاظ دکور و پوشش توسط پاکروان ساخته شده است، با آن زمان منطبق نیست. حالا باید منتظر روزهای بعد بود و دید این توقیف هدیه‌ای به پاکروان بود که همه سریال او را ببینند یا جوانمرگی یک اثر هنری بود که مخاطبان زیادی در مهلتی کم جذب کرده بود.