آخرین خبر/ با الفاظى شبیه به اینکه "هیچى نمی‌شوى، کودن ..."
از دبیرستان تیزهوشان، علامه حلّى معروف اخراج شد، 

پدر و مادر یک هفته پشت در مدیر مدرسه البرز نشستند تا آقاى دزفولیان رخصت داد تا نوجوان را ببیند:

  معدل ١١ نشان می‌دهد که درس را که رها کرده‌اى، واضحاً هم اعلام کرده‌اى که می‌خواهى شاگرد مکانیک بشوى تو میکانیکى محل، چرا؟

  -درس را دوست ندارم.
 -  جاى درس تو این ماه‌ها چه کرده‌اى؟
  -برنامه نویسى
 - آقاى مسگرى! یک مسأله برایش طرح کنید که برایش کدنویسى کند.
یک ربع بعد:
  - آقاى مدیر! من برگۀ این پسر را که تصحیح می‌کنم، میبینم که این بچه نابغه است، ثبت نامش کنید (علیرغم اینکه مدرسه البرز شرط معدل ١٧ داشت).
  پسرجان! من به اعتبار خودم ثبت‌نام مشروط می‌کنم تو را، آبروى من را نبرى.
 پسر اخراجى علامه حلى، با رتبه دورقمى، مکانیک دانشگاه صنعتى شریف قبول می‌شود و رتبه یک کنکور ارشد همانجا به رشتۀ ام بى اى می‌رود.

  "روزى در اوج موفقیت‌هاى تحصیلى دانشگاهى، برگه برنامه نویسى را پیدا کردم که آقاى مسگرى به عنوان آزمون ورودى از من گرفته بود، سؤال درباره حرکت مهره اسب شطرنج از نقطه آ به نقطه ب بود ولى در نهایت تعجب فهمیدم کاملاً غلط حل کرده بودم! به هر زحمتى بود مسگرى را پیدا کردم؛ ازش پرسیدم با اینکه این مسأله را اشتباه کد زده بودم ولى شما اعلام کردید این بچه نابغه است، چرا؟


   من را به یاد آورد و خندید و گفت: آقاى دزفولیان بهم گفته بود این بچه غرورش شکسته شده در مدرسه قبلى، هر طور برگه‌اش بود مهم نیست، تو بلند جلوى خودش و پدر و مادرش بگو که "نابغه" است؛ او نیاز دارد دوباره برخیزد وگرنه شاگرد میکانیک می‌شود.

پی نوشت:
من این خاطره را در یک مبارک سحری، شخصاً از محمدرضا شعبانعلى شنیدم، وقتی به انتهای خاطره رسید، بغض کرد و گریست و من نیز گریستم؛ به یاد تمام کسانی که بزرگوارانه پای رویای کودکان و نوجوانان سرزمینشان ایستادند.

-علیرضا شیری