وی افزود: کولبران هر روز با خطراتی مانند سقوط از صخره‌ها، سرمازدگی، انفجار مین‌های باقی‌مانده از جنگ و حتی تیراندازی مواجه‌اند؛ این شرایط نتیجه کم‌توجهی سیاست‌گذاران به توسعه پایدار در این مناطق است.

دبیرکل خانه تعاونگران با بیان اینکه کولبری در مناطق مرزی غرب ایران به یک معضل اجتماعی و اقتصادی تبدیل شده است، گفت:کولبری نه یک انتخاب، بلکه یک اجبار است.

شهریور با اشاره به اینکه دولت تاکنون اقداماتی را برای ساماندهی وضعیت کولبران انجام داده ولی مؤثر نبوده است، افزود: در سال‌های اخیر، دولت برنامه‌هایی مانند تصویب آیین‌نامه ساماندهی بازارچه‌های مرزی، تشکیل ستاد ویژه رسیدگی به وضعیت کولبران در وزارت کشور و ایجاد تعاونی‌های کولبری را در دستور کار قرار داده است؛ اما این اقدامات به دلایل مختلف موفق و تاثیرگذار نبوده‌اند.

وی ادامه داد: بیشتر برنامه‌های اجراشده، کوتاه‌مدت، مقطعی، ناپایدار و بدون پشتوانه اقتصادی بوده‌اند؛ علاوه بر این، سیاست‌های اتخاذشده بدون مشورت با مردم منطقه اجرا شده‌اند، در نتیجه، به دلیل عدم مشارکت مردم محلی بسیاری از آن‌ها کارایی لازم را نداشته‌اند.

دبیرکل خانه تعاونگران افزود: در نتیجه مشکلات اجرایی و بوروکراسی پیچیده نیز بسیاری از مصوبات و برنامه‌ها یا به درستی اجرا نشده‌اند، یا در مسیر اجرای آن‌ها مشکلات اداری ایجاد شده است.

وی تاکید کرد: حمایت‌های اقتصادی کافی و سرمایه‌گذاری برای ایجاد تعاونی‌های تولیدی و خدماتی اشتغالزا در مناطق مرزی به‌اندازه کافی صورت نگرفته و همچنان بیکاری گسترده‌ای در این مناطق وجود دارد.

علی‌حسین شهریور اظهار داشت: معضل کولبری با راهکارهای کوتاه‌مدت و مقطعی حل نمی‌شود، بلکه نیاز به یک برنامه بلندمدت و پایدار دارد.

وی ادامه داد: دولت باید سرمایه‌گذاری در صنایع کوچک و متوسط را در دستور کار قرار دهد و از بخش های خصوصی و تعاونی برای ایجاد واحدهای تولیدی، توسعه گردشگری و حمایت از صنایع دستی و کشاورزی در مناطق مرزی حمایت ویژه کند.

شهریور افزود: آموزش فنی‌وحرفه‌ای و مهارت‌های جدید به کولبران برای ایجاد فرصت‌های شغلی جایگزین، باید در اولویت سازمان‌های ذیربط قرار گیرد.

دبیرکل خانه تعاونگران خاطرنشان کرد: ایجاد و گسترش بازارچه‌های مرزی رسمی که کولبران بتوانند در آن‌ها فعالیت کنند و همچنین کاهش موانع گمرکی و ایجاد مسیرهای قانونی برای تجارت مرزی که به مردم منطقه کمک کند بدون نیاز به کولبری درآمد داشته باشند نیز، به حل این معضل کمک موثری خواهد کرد.

شهریور بر لزوم افزایش مشارکت مردم محلی در تصمیم‌گیری‌ها تاکید کرد و گفت: هیچ راهکاری بدون مشارکت خود کولبران و مردم منطقه موفق نخواهد شد.

وی افزود: اگر راه‌حلی پایدار برای این معضل پیدا نشود، نه‌تنها وضعیت کولبران بهبود نمی‌یابد، بلکه شاهد گسترش فقر، مهاجرت گسترده از این مناطق، افزایش ناامنی و رشد مشاغل غیررسمی و خطرناک خواهیم بود.

شهریور با بیان اینکه "متأسفانه بسیاری از کولبران، جوانان تحصیل‌کرده‌ای هستند که هیچ راهی جز این کار برای تأمین معیشت ندارند"، گفت: این یک هشدار جدی است و باید قبل از اینکه این بحران اجتماعی عمیق‌تر شود، چاره‌ای اساسی اندیشیده شود.

دبیرکل خانه تعاونگران با تاکید بر اینکه، کولبری نباید به‌عنوان یک شغل رسمی پذیرفته شود، بلکه باید به دنبال ریشه‌کنی آن بود، گفت: این مشکل تنها با همکاری دولت، بخش خصوصی، سازمان‌های مردم‌نهاد و خود مردم محلی حل می‌شود.

وی افزود: اگر به توسعه پایدار و ایجاد فرصت‌های شغلی پایدار توجه نشود، این چرخه فقر و ناامنی ادامه خواهد داشت؛ بنابراین لازم است دولت نگاه کوتاه‌مدت را کنار بگذارد و برای آینده این مناطق، برنامه‌ریزی اساسی انجام دهد.