خراسان/تابه‌های نچسبی که خراشیده یا فرسوده شده‌اند، می‌توانند میلیون‌ها میکروپلاستیک را وارد غذای ما کنند. میکروپلاستیک‌ها که به عنوان ذرات پلاستیکی کوچک‎تر از ۵ میلی متر تعریف می‌شوند و نانوپلاستیک‌ها با اندازه کمتر از یک میکرومتر به عنوان مختل کننده غدد درون ریز شناخته می‌شوند. میکروپلاستیک‌ها و نانوپلاستیک‌ها می‌توانند منجر به عدم تعادل هورمونی، بروز مشکلات مرتبط با باروری و حتی افزایش خطر ابتلا به سرطان شوند.
نتیجه مطالعه‌ای انجام شده در استرالیا نشان می‌دهد یک خراش روی یک تابه پوشیده از تفلون، پلاستیک مصنوعی متشکل از اتم‌های کربن و فلوئور می‌تواند تقریبا ۹۱۰۰ ذره پلاستیکی را آزاد کند.
 در حالی که پیامد‌های بلندمدت مصرف آلومینیوم نامشخص است برخی از آژانس‌های بهداشتی توصیه می‌کنند در صورت امکان قرار گرفتن در معرض رژیم غذایی با آن را به حداقل ممکن برسانید. 
نگرانی‌ها درباره میکروپلاستیک‌ها در سالیان اخیر افزایش یافته و برخی از آن‌ها حاوی مواد پرفلوئوروآلکیل  (PFAS) هستند که به دلیل ماهیت پایدارشان به عنوان «مواد شیمیایی برای همیشه» شناخته می‌شوند.
 مواد شیمیایی برای همیشه در ظروف نچسب مختلف وجود دارند و با مشکلات بهداشتی متعددی مرتبط هستند.
  شاید برایتان سوال شود پس چه تابه‌ای را می‌شود استفاده کرد؟ تابه‌های چدنی، فولاد ضد زنگ، شیشه‌ای و چدن لعابی جایگزین مناسبی هستند.