آخرین خبر/ بسیاری از والدین، به‌ویژه والدینی که صبح‌ها باید فرزندان خود را برای رفتن به مدرسه آماده کنند، با چالش‌هایی روبرو هستند. بهانه‌گیری، لجبازی، مقاومت در برابر پوشیدن لباس یا خوردن صبحانه، و دیر حاضر شدن، تنها بخشی از مشکلاتی است که ممکن است هر روز صبح تجربه کنید. این رفتارها، علاوه بر اینکه انرژی والدین را می‌گیرند، می‌توانند باعث ایجاد استرس و تنش در خانه شوند. اما چرا کودکان چنین رفتارهایی از خود نشان می‌دهند و چگونه می‌توان این وضعیت را مدیریت کرد؟
چرا بچه‌ها بدقلقی می‌کنند؟
دلایل مختلفی می‌توانند باعث بدقلقی کودکان قبل از رفتن به مدرسه شوند:
نیاز به توجه: گاهی اوقات، کودکان برای جلب توجه والدین خود، رفتارهای نامناسبی از خود نشان می‌دهند. آن‌ها ممکن است احساس کنند که در طول روز به اندازه کافی مورد توجه قرار نمی‌گیرند و به این طریق سعی می‌کنند توجه شما را به خود جلب کنند.
خستگی و کمبود خواب: کمبود خواب می‌تواند باعث تحریک‌پذیری و بدخلقی کودکان شود. کودکانی که به اندازه کافی نمی‌خوابند، ممکن است صبح‌ها بدقلق‌تر باشند و مقاومت بیشتری در برابر رفتن به مدرسه نشان دهند.
استرس و اضطراب: استرس ناشی از مدرسه، امتحان، یا روابط با همکلاسی‌ها می‌تواند باعث بدخلقی کودکان شود. آن‌ها ممکن است از رفتن به مدرسه اجتناب کنند و بهانه‌های مختلفی برای نرفتن به مدرسه بیاورند.
عادت: گاهی اوقات، بدقلقی کردن به یک عادت تبدیل می‌شود. کودک یاد می‌گیرد که با بهانه‌گیری و مقاومت، می‌تواند به خواسته‌های خود برسد و از رفتن به مدرسه اجتناب کند.
مشکلات یادگیری یا رفتاری: در برخی موارد، بدقلقی کودکان ممکن است ناشی از مشکلات یادگیری یا رفتاری باشد. کودکانی که در مدرسه با مشکلاتی روبرو هستند، ممکن است از رفتن به مدرسه امتناع کنند و رفتارهای نامناسبی از خود نشان دهند.
واکنش مناسب والدین
نوع واکنش والدین به بدقلقی کودکان، تأثیر زیادی بر رفتار آن‌ها دارد. در اینجا چند نکته برای برخورد مناسب با این وضعیت ذکر شده است:
1. حفظ آرامش: مهم‌ترین نکته، حفظ آرامش است. عصبانیت و داد و فریاد کردن، نه تنها مشکل را حل نمی‌کند، بلکه می‌تواند باعث تشدید آن شود. سعی کنید با آرامش و صبوری با کودک خود صحبت کنید.
2. شناسایی علت: سعی کنید علت بدقلقی کودک خود را شناسایی کنید. آیا او خسته است؟ آیا استرس دارد؟ آیا به توجه بیشتری نیاز دارد؟ با شناخت علت، می‌توانید راه حل مناسب‌تری پیدا کنید.
3. برقراری ارتباط: با کودک خود ارتباط برقرار کنید و به حرف‌های او گوش دهید. به او اجازه دهید احساسات خود را بیان کند و سعی کنید او را درک کنید.
4. تعیین قوانین و محدودیت‌ها: قوانین و محدودیت‌های مشخصی برای کودک خود تعیین کنید و به آن‌ها پایبند باشید. به کودک توضیح دهید که چه رفتارهایی قابل قبول هستند و چه رفتارهایی غیرقابل قبول.
5. تشویق رفتارهای مثبت: به رفتارهای مثبت کودک خود توجه کنید و آن‌ها را تشویق کنید. وقتی کودک شما بدون بهانه‌گیری و با خوشحالی آماده رفتن به مدرسه می‌شود، او را تحسین کنید و به او جایزه بدهید.
6. نادیده گرفتن رفتارهای منفی: برخی از رفتارهای منفی کودک را نادیده بگیرید. اگر کودک شما فقط برای جلب توجه شما بدقلقی می‌کند، به او توجه نکنید و به کار خود ادامه دهید.
7. استفاده از روش‌های انضباطی مناسب: در صورت لزوم، از روش‌های انضباطی مناسب مانند محروم کردن کودک از یک فعالیت مورد علاقه استفاده کنید.
هماهنگی والدین
هماهنگی والدین در نوع برخورد با کودک، بسیار مهم است. اگر والدین با یکدیگر اختلاف نظر داشته باشند و رفتارهای متناقضی از خود نشان دهند، کودک گیج می‌شود و نمی‌داند کدام رفتار درست است. والدین باید در مورد قوانین و محدودیت‌ها، روش‌های انضباطی، و نحوه تشویق رفتارهای مثبت، با یکدیگر به توافق برسند و به طور هماهنگ عمل کنند.
آماده‌سازی شب قبل
آماده‌سازی شب قبل، می‌تواند به کاهش استرس صبحگاهی کمک کند. لباس‌های مدرسه را از شب قبل آماده کنید، وسایل مورد نیاز را جمع‌آوری کنید، و مطمئن شوید که کودک به اندازه کافی استراحت کرده است.
ترغیب کودک به رفتن به مدرسه
برای ترغیب کودک به رفتن به مدرسه، می‌توانید از روش‌های زیر استفاده کنید:
ایجاد انگیزه: به کودک خود در مورد چیزهای جذابی که در مدرسه منتظر او هستند صحبت کنید. او را تشویق کنید تا با دوستان خود بازی کند، در فعالیت‌های مورد علاقه خود شرکت کند، و چیزهای جدید یاد بگیرد.
ایجاد خاطرات مثبت: سعی کنید خاطرات مثبتی از مدرسه برای کودک خود ایجاد کنید. او را به گردش‌های علمی ببرید، در جشن‌ها و مناسبت‌های مدرسه شرکت کنید، و با معلمان و مربیان او ارتباط برقرار کنید.
ایجاد حس مسئولیت‌پذیری: به کودک خود مسئولیت‌هایی در رابطه با مدرسه بدهید. او را مسئول جمع‌آوری وسایل خود، مرتب کردن کیف، و انجام تکالیف درسی کنید.
مسئولیت‌پذیری کودک
هدف نهایی، این است که کودک را برای آماده شدن و رفتن به مدرسه، مسئولیت‌پذیر بار بیاورید. برای رسیدن به این هدف، باید به کودک خود فرصت دهید تا خودش تصمیم بگیرد و کارهای خود را انجام دهد. به او اعتماد کنید و به او اجازه دهید اشتباه کند. به مرور زمان، کودک یاد می‌گیرد که مسئولیت کارهای خود را بر عهده بگیرد و بدون نیاز به یادآوری مداوم، آماده رفتن به مدرسه شود.