از مشاغل متنوع تا نویسندگی

کتاب «ابن مشغله» که نخستین‌بار در سال ۱۳۵۷ منتشر شد، اولین جلد از زندگینامه خودنوشت نادر ابراهیمی است. او در این کتاب، تجربه‌های خود از کار در چاپخانه، بانک، فروشندگی فرش و دیگر مشاغل را روایت می‌کند. زبانی ساده و نثری جذاب، این اثر را به یکی از ماندگارترین آثار خودزندگی‌نامه‌ای در ادبیات معاصر ایران تبدیل کرده است.

این کتاب تنها یک زندگینامه شخصی نیست، بلکه بازتابی از جامعه ایران در دهه‌های ۱۳۳۰ و ۱۳۴۰ محسوب می‌شود. ابراهیمی در خلال داستان زندگی‌اش، از مشکلات اقتصادی، فرهنگ کار، دغدغه‌های نسل جوان و پیچیدگی‌های اجتماعی آن دوران سخن می‌گوید.

پس از موفقیت «ابن مشغله»، ابراهیمی در کتاب «ابوالمشاغل» که در دو جلد منتشر شده، زندگی خود را از دوران جوانی به بعد روایت می‌کند. این کتاب  علاوه بر مسائل شخصی، به فعالیت‌های فرهنگی و اجتماعی نویسنده نیز می‌پردازد.

در این اثر، ابراهیمی از چالش‌های نویسندگی، مشکلات انتشار کتاب، سختی‌های فیلم‌سازی و مبارزاتش برای حفظ استقلال فرهنگی سخن می‌گوید. جلد اول، بیشتر به تلاش‌های او در مسیر تثبیت جایگاه حرفه‌ای‌اش اختصاص دارد، درحالی‌که جلد دوم بر چالش‌های اجتماعی و فرهنگی‌اش متمرکز است.


در برشی از کتاب «ابن مشغله» می‌خوانیم: «من هنوز هم مُشتِ برف سپیدِ سپیدِ کوهستانی‌ها را به دهان می‌گذارم تا طعم تلخ و وسوسه‌انگیزش را به تمامی احساس کنم… من هنوز هم شیرینی خامه‌ای را چنان می‌خورم که نصف صورتم را خامه بپوشاند و تو بخندی، از ته قلب بخندی…»

همچنین در برشی  از کتاب «ابوالمشاغل» آمده است:  «زندگی، در لحظه‌هایی، بازی شیرینی است؛ شیرین، خنده‌آور و دانشین… مشروط برآنکه خالصانه با آن روبه‌رو شده باشی.»