کیهان/متن پیش رو در کیهان منتشر شده و بازنشرش در آخرین خبر به معنای تاییدش نیست

جلسه دیروز استیضاح عبدالناصر همتی وزیر اقتصاد و دارایی سمفونی ناموزونی از مباحثی بود که طرح شد. در میان نت‌های این سمفونی‌، بیشتر از همه نت «امید» ناموزون بود. از یک‌سو وزیر اقتصاد و رئیس‌جمهور محترم از مشکلات و چالش‌های دولت در پیشبرد اقتصاد کشور می‌گفتند و برای رفع این مشکلات، بحث کمبودها و ناترازی‌ها و ده‌ها مشکلی را بیان می‌کردند که گرفتار آن هستند و مدعی بودند تلاش‌های آنها نتوانسته این مسائل را رفع کند و از سوی دیگر برخی نمایندگان چنان فضای کشور را سیاه و تاریک جلوه می‌دادند که انگار کار از کار گذشته و هیچ اراده‌ای نمی‌تواند این مشکلات و چالش‌ها را برطرف کند. 
آنچه دیروز در جلسه استیضاح وزیر اقتصاد رخ داد نواختن سرود ناامیدی و قفل شدن کشور در حوزه اقتصاد بود و این در حالی بود که مرتب همان کسانی که می‌گفتند ایجاد یأس و ناامیدی به ضرر مردم و جامعه است، خودشان با سخنان خود ناامیدی را به جامعه و افکار عمومی پمپاژ می‌کردند.
آقای همتی در مباحث خود ریشه مشکلات امروز کشور را به «کاسبان تحریم» و ناترازی‌های موجود کشور و مواردی از این قبیل نسبت داد و با القای اینکه اگر تحریم‌ها را رفع کنیم مشکلات معیشتی مردم حل خواهد شد، خواسته یا ناخواسته نگاه را به سمت مذاکره سوق داد. کانّه تحریم اقدام خود خواسته‌ای است که بخش‌هایی از نظام با آن در حال معامله هستند. در حالی که او به‌خوبی می‌داند سیاست ابلاغی نظام همواره رفع تحریم بوده است و حداقل بخش‌های حاکمیتی نظام با باقی ماندن در لیست تحریم‌ها نمی‌خواهد کاسبی کند. گواه این ادعا مذاکراتی بوده که در هیچ دوره‌های متوقف نشده است و در دولت شهید رئیسی هم ادامه داشته است اما مذاکره با تسلیم و آن چیزی که ترامپ با زلنسکی رئیس‌جمهور اوکراین رفتار کرد متفاوت است. 
رئیس‌جمهور محترم هم به ‌جای دفاع از وزیر اقتصاد و عملکرد 6 ماهه او به سراغ بدهی‌های دولت به گندمکاران، ناترازی‌ها در بخش‌های مختلف از آب، برق و گاز گرفته تا عدم بازگشت پول ایران از عراق و قطر وکمبود اعتبارات در بخش بهداشت و درمان، طلب بازنشستگان و ده‌ها مشکل دیگر رفت. 
جالب اینکه در میان همه این مباحث‌، سخن از امیدآفرینی و پرهیز از ناامید کردن مردم بود بدون آنکه ذره‌ای توجه شود که همه این سخنان پالس ناامیدی به جامعه است.