«لایوساینس» نوشت، مردم بومی که در این تحقیق مشاوره داده‌اند، این احتمال را مطرح کرده‌اند که این خطوط توسط نوعی ارابه به نام «Travois» به جا مانده‌اند. «Travois» وسیله‌ای چوبی است که از دو تیر که به هم بسته شده، ساخته شده است. نتایج این تحقیقات در شماره ژانویه مجله Quaternary Science Advances منتشر شده است.

گروه‌های بومی «دشت‌های بزرگ» (که قسمتی از نیومکزیکو را شامل می‌شود) از این نوع ارابه که توسط سگ‌ها (و بعداً اسب‌ها) کشیده می‌شدند برای حمل خانه‌ها، مبلمان و دیگر وسایل خود در زمان تماس نخستین ارتباطات با استعمارگران اروپایی حدود ۵۰۰ سال پیش استفاده می‌کردند. بر اساس اندازه و موقعیت ردپاهای باستانی که در کنار خطوط کشیده‌شده یافت شده‌اند، محققان معتقدند بزرگسالان احتمالاً این نوع ارابه‌ها را کشیده‌اند و کودکان دنبالش می‌آمدند.

«متیو بنت» نویسنده اصلی این مقاله و استاد علوم زیست‌محیطی و جغرافیایی در دانشگاه بورنموث در بریتانیا با انتشار بیانیه‌ای گفت: «بسیاری از مردم با هل دادن چرخ دستی خرید در سوپرمارکت و انتقال آن از مکانی به مکان دیگر همراه با کودکانی که از آن آویزان شده‌اند، آشنا هستند. به نظر می‌رسد Travois معادل باستانی بدون چرخ آن باشد.»

«بنت» به این نکته اشاره کرد که محققان کاوش در محل آثار کشیده‌شده را از سال ۲۰۲۰ میلادی آغاز کردند. مسیرهای ردپا در گِل خشک باستانی که زیر لایه‌های رسوب دفن شده است در «وایت سندز» حفظ شده‌اند. هزاران سال پیش، انسان‌ها در این منظر در کنار ماموت‌ها، تنبل‌های زمینی غول‌پیکر، شترها و دیگر موجودات عصر یخچال‌ها حرکت می‌کردند.

خطوط کشیده‌شده شامل خطوطی در زمین هستند که بیش از ۵۰ متر ادامه دارند. برخی از این خطوط تک‌خطی بودند که ممکن است توسط دو تیر که در انتها به هم بسته شده‌اند (به شکل A) ایجاد شده باشند. در موارد دیگر، دو خط موازی وجود داشتند که احتمالاً توسط دو تیر که در وسط به هم متقاطع شده‌اند (به شکل X) ساخته شده‌اند.

مردم بومی «دشت‌های بزرگ» معمولاً از یک ارابه چوبی به شکل A استفاده می‌کردند که با اتصال تیرک‌هایی یا سبدهایی برای نگه داشتن اشیاء در جای خود، ساخته شده بود. محققان گمان می‌کنند مردم باستانی این منطقه نیز همین کار را کرده‌اند. محققان برای آزمایش نظریه خود، ارابه‌های Travois را از تیرهای چوبی ساختند و آن‌ها را در مناطق گِل دشت در بریتانیا و سواحل «مین» (Maine) کشیدند.

«بنت» گفت: «در آزمایش‌های ما، ردپاها و خطوط در گِل که از تیرها به جا مانده بودند، ظاهری مشابه با نمونه‌های فسیل‌شده‌ای داشتند که ما در نیومکزیکو پیدا کردیم.»

بنت و همکارانش پیش‌تر ردپاهای انسانی در «وایت سندز» را به حدود ۲۱هزار تا ۲۳هزار سال پیش تاریخ‌گذاری کرده بودند که این امر فرضیه پیشین مبنی بر اینکه انسان‌ها ۱۳هزار تا ۱۶هزار سال پیش به آمریکای شمالی رسیدند را به چالش می‌کشد. البته همه پژوهشگران با قدمت این محوطه موافق نیستند، اما نویسندگان مقاله جدید اشاره کردند که هرگونه بحث در مورد تاریخ‌گذاری نباید اهمیت  ویژگی‌های جدید شناسایی‌شده که شیوه‌های باستانی بومیان را نشان می‌دهند را زیر سوال ببرد.