روزنامه سازندگی/ «بازی ترامپ» عنوان یادداشت روز در روزنامه سازندگی به قلم فریدون مجلسی است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:

رفتار دونالد ترامپ و عملکرد او در خصوص اوکراین، همچنان زیر ذره‌بین نقد و بررسی قرار دارد ولی باید دانست که اساساً رفتار ترامپ با اروپا را نمی‌توان به رابطه آمریکا با اروپا پیوند داد و به همین دلیل می‌توان گفت که رابطه ترامپ با اروپا دچار یک تغییر و تحول شده است. رفتارهای ترامپ عملاً فاقد محتواست ولی گاهی اوقات در محتوای سخنانش واقعیت‌هایی وجود دارد. رفتاری که او با زلنسکی انجام داد نه تنها از منظر دیپلماتیک بلکه از حیث خصوصی هم کاملاً به دور از ادب و نزاکت بود. او در مواجهه با زلنسکی تمام قواعد را بر هم زد و با ساده‌اندیشی فکر می‌کند که ارباب دیگران است؛ به عنوان مثال از ابتدای ورود او به کاخ ‌سفید شاهد آن هستیم که هزاران نفر را از وزارتخانه‌ها کنار گذاشته است و خیلی از همین جماعت به او رای داده‌اند. در آمریکا مساله این نیست که یک جناح دست‌راستی سر کار آمده بلکه مساله این است که یک دوگانگی در این راستا وجود دارد؛ به صورتی که یک گروه فرهیخته وجود دارد و در سوی دیگر یک طیف عوام را شاهد هستیم و متاسفانه در داخل گروه دوم، مفاسدی رخ می‌دهد و مشاغلی خلق می‌شود که موجب تقویت سرمایه آنها می‌شود اما همین طیف به هیچ‌وجه به طیف اول (فرهیختگان) نمی‌نگرند و وای بر کشوری که اوباش بر آن حاکم شوند و دیگر دست راست و چپ معنایی از حیث ساختاری در آن نداشته باشد. این در حالی است که برای زلنسکی هم احترامی قائل نیستم و به نظرم اگر ترامپ و پوتین را متهم ردیف اول جنگ اوکراین بدانیم باید او را هم در ردیف دوم قرار دهیم که باعث کشته شدن بسیاری از غیرنظامیان کشورش شده است. معتقدم که جنگ اوکراین را باید یک جنگ داخلی روسی دانست؛ چراکه روسیه از اوکراین متولد شد و مسکو باید به گونه‌ای رفتار می‌کرد که یک ملت با دو دولت در این راستا برجسته می‌شد و حمایت از دولت اوکراین انجام می‌گرفت؛ چراکه به صورت کلی روابط روسیه با اوکراین را نباید همانند روابط روسیه با تاجیکستان یا سایر کشورها دانست بلکه از اهمیت بیشتر و بالاتری برخوردار است. اعتقادم این است که در شرایط کنونی اولویت بر آتش‌بس است و وظیفه انسانی کشورهای دیگر هم این است که به این وضعیت جنگی پایان دهند؛ چراکه حمله به اوکراین از سوی روسیه به هیچ‌وجه قابل اغماض نیست. باید توجه شود که روسیه بالقوه قدرتمند است و بالفعل هم مالک ذخایر تسلیحاتی شوروی قلمداد می‌شود و بر همین اساس مدل رفتار ترامپ در قبال اوکراین باعث قدرت گرفتن بیشتر مسکو می‌شود اما آسیب‌های زیادی هم در این راستا در محور اقتصادی و پرستیژ بین‌المللی دیده است. در این میان موضوع چین هم اهمیت دارد. اگرچه ترامپ به دنبال تقابل با پکن است اما باید توجه شود که سیاست‌های دولت چین در این راستا، پرهیز از درگیری و تنش بوده و باید گفت که برنده این مناقشه چین است؛ چراکه پکن در گوشه‌ای نشسته و به فکر توسعه خود است. وقتی آمریکا کشوری به عظمت چین را تحریم می‌کند، در اصل بازار وسیع این کشور را به روی خود می‌بندد و حتی زمانی هم که روسیه را تحریم می‌کنند، همین اتفاق رخ می‌دهد. به نظر می‌رسد که ترامپ قصد دارد با نزدیک شدن به مسکو، بازار روسیه را به روی خود باز کند اما باید توجه شود که مسدود کردن بازار چین در دست آمریکا نیست؛ بلکه تکنولوژی چینی در این مقطع حرف خود را می‌زند. بر همین اساس ترامپ نمی‌تواند با ایجاد کشش میان ایالات متحده و روسیه، مسکو را به صورت کامل از چین دور کند و به سمت خود بیاورد؛ چراکه چین چندین هزار کیلومتر مرز مشترک با روسیه دارد و حتی بخشی از تامین انرژی پکن هم از سوی روسیه انجام می‌شود. آمریکا نهایتاً می‌تواند بر روی برخی از صنایع با چین رقابت کند و در این راستا حدود روابط تجاری ایالات متحده با روسیه در بخش‌های اروپایی این کشور شدنی است که مساله دریای سیاه مطرح می‌شود و دستیابی به بنادر مهم این کشور، مستلزم صلح میان اوکراین و روسیه است اما بازار اوکراین به خصوص در عرصه غلات و دانه‌های روغنی برای آمریکا رغیب به حساب می‌آید. برای ترامپ، مقایسه بازارها، ارزش کشورها را نشان می‌دهد و در این مقایسه، روسیه برای ترامپ برنده محسوب می‌شود.