فؤاد خراباتی که این روزها نمایش «غرب غمگین» را در تماشاخانه ایرانشهر روی صحنه می‌برد، با اشاره به ویژگی‌های این نمایش، خواستار حمایت مسئولان هنری از تئاتر شد.

این کارگردان درباره اینکه چرا با وجود شهرت مارتین مک دونا، نویسنده نمایشنامه «غرب غمگین» در ایران، این نمایشنامه در کشور ما اجرا نشده است، توضیح داد: نمایشنامه «غرب غمگین»‌ چند باری توسط گروه‌های جوان در سالن‌های کوچک خصوصی روی صحنه رفته است. نمی‌توان برای این مساله دلیل قطعی آورد اما شاید یکی از دلایلی که گروه‌های حرفه‌ای‌تر در سالن بزرگ سراغ این متن نرفتند، میزان ممیزی و البته خشونت زیاد نمایشنامه باشد.

او با اشاره به علاقه شخصی‌اش به مارتین مک‌دونا ادامه داد: این علاقه‌مندی به سال ۹۲ باز می‌گردد که محمد یعقوبی نمایشنامه «مرد بالشی» را در همین سالن استاد ناظرزاده کرمانی روی صحنه آورد و من به عنوان دستیار در آن گروه، با جهان این نویسنده آشنا شدم. به همین دلیل این اجرا را هم در بروشور به محمد یعقوبی تقدیم کردم.

خراباتی اضافه کرد: بعدها تصمیم گرفتم برای کار اول نمایشنامه‌ای از این نویسنده را اجرا کنم. سال ۹۴ تصمیم داشتم نمایشنامه «چلاق آینیشمان» را کار کنم که متاسفانه با این‌که با پژمان جمشیدی، تینو صالحی، بانی‌پال شومون و چند بازیگر دیگر تمرین کرده بودیم، بنا به دلایلی به اجرا نرسید. این بار «غرب غمگین»‌ را از این‌ نویسنده انتخاب کردم.

وی در پاسخ به اینکه با توجه به خشونتی که در نمایشنامه‌های مک دونا وجود دارد، چه راهکاری داشته‌اید برای همراهی تماشاگران با اجرای نمایش‌تان، توضیح داد: ما تا حدودی می‌دانستیم که نمی‌توانیم آن میزان خشونت را نشان دهیم. بنابراین پس از آن‌که خسرو نقیبی و به‌آفرید غفاریان ترجمه جدیدی از نمایشنامه انجام دادند، خسرو نقیبی نمایشنامه را دراماتورژی کرد. در نتیجه با نمایشنامه‌ای طرف هستیم که ضمن وفادار ماندن به چارچوب متن اصلی تا حدودی به زبان گفتار و فضای مردم ما  نزدیک شده است.

این کارگردان با ارایه توضیحاتی درباره شیوه اجرایی نمایش خود گفت: این نمایشنامه به دلیل حجم بالای دیالوگ آن، بیش‌تر بازیگرمحور است و با توجه به توانایی گروه بازیگری که همگی تلاش زیادی کردند تا به نگاه ما نزدیک شوند، کارگردانی شده است. این نمایش براساس آنچه در نمایشنامه وجود دارد، با برخورداری از تمامی اجزای تئاتر مثل دکور، نور، لباس ، گریم و موسیقی روی صحنه رفته است.

خراباتی ادامه داد: این نمایش یک اثر گروتسک است که به صورت کاملا رئالیستی روی صحنه رفته است و تماشاگر در این نمایش با خنده درگیر دغدغه‌های فضای انسانی و تلخی و سیاهی روابط آدم‌ها می‌شود.

این کارگردان در ادامه با اشاره به تاثیر شرایط اجتماعی و اقتصادی بر تئاتر اضافه کرد: متاسفانه شرایط اجتماعی و اقتصادی تاثیر زیادی روی تئاتر گذاشته و نمایش ما از این قاعده مستثنی نیست. تاثیری که به خصوص بعد از جشنواره، تفاوت عجیبی با تمامی سال‌های گذشته دارد.

خراباتی اضافه کرد: گروه ما تلاش کرده ضمن احترام به مخاطب، لحظاتی او را از دنیای بیرون و مشکلات آن جدا کند. به نظر من این تاثیر تئاتر است که می‌تواند برای مدتی، حتی اندک مخاطب را از دنیای واقعی خارج و به جهان نمایش دعوت کند. گرچه انتظار ما از میزان استقبال بیشتر از این بود به خصوص پس از شروع اجرا و با خواندن نظرات کاربران در تیوال که بیش‌ از ۸۰ درصد مثبت بوده .در هر حال ما وظیفه داریم به عنوان بخش کوچکی از جامعه بزرگ تئاتر، رسالت خودمان را انجام دهیم.

وی در پایان خوستار حمایت دولت از تئاتر شد و در این باره توضیح داد: در حال حاضر هیچ حمایت مالی از گروه‌های تئاتری نمی‌شود و بودجه‌ یک سال تئاتر ایران از یک فیلم سینمایی کمتر است. در واقع ادامه این شرایط کار را سخت کرده و اکثر بزرگان تئاتر، تمایلی به کار کردن ندارند چرا که یک نمایش نمی‌تواند هزینه‌های خود را تامین کند و به لحاظ اقتصادی، اجرای تئاتر هیچ‌گونه توجیهی ندارد. امیدوارم مسئولان به مانند دهه هفتاد و هشتاد نگاه ویژه به تئاتر داشته باشند تا این هنر ارزشمند به حیات خودش ادامه دهد.

 نمایش «غرب غمگین» با بازی (به ترتیب الفبا) روزبه ‌حصاری، محمد ‌صدیقی ‌مهر، به ‌آفرید ‌غفاریان و سهیل ‌مستجابیان هر شب ساعت ۲۰ و سی و به مدت ۷۵ دقیقه در تالار دکتر فرهاد ناظرزاده کرمانی تماشاخانه ایرانشهر روی صحنه می‌رود.