خراسان/​​​​​​​نبوغ را می‌توان توجه بیشتر به افکار و احساسات حقیقی و نیز شجاعت و سرسختی کافی برای دلسرد نشدن از آن‌ها تعریف کرد. ما نباید با اولین باری که افکارمان انعکاس خود را در جهان بیرون ثبت نمی‌کنند دلسرد شویم. دلیلی که ما بیشتر آن‌چه از ذهن‌مان می‌گذرد را انکار می‌کنیم عدم اعتماد به نفس ماست. ما از ترس آن‌که برای دیگران یا حتی خودمان عجیب به‌نظر برسیم، بکرترین افکارمان را سرکوب می‌کنیم. به همین دلیل است که کودکان در نوع خود از اغلب بزرگ‎ترها بسیار جذاب‌ترند: آن‌ها هنوز یاد نگرفته‌اند چه چیزی نگویند و چه فکری نکنند. نقطه‌ای که ما در آن شروع به خودسانسوری می‌کنیم؛ لحظه‌ای که می‌ترسیم و سعی می‌کنیم دیگر فکر نکنیم؛ دقیقاً لحظه‌ای است که یک به‌اصطلاح نابغه شروع می‌کند به اندیشیدن و نوشتن آن‌چه درونش اتفاق می‌افتد. وقتی ما نبوغ را با چیزی شگفت‌انگیز و عمیقاً دست‌نیافتنی اشتباه می‌گیریم با تصویری اشتباه عمل می‌کنیم.

«چگونه کارآمد فکر کنیم؟»

اثر آلن دوباتن