هم میهن/متن پیش رو در هم میهن منتشر شده و بازنشرش در آخرین خبر به معنای تاییدش نیست

سیدجلال ساداتیان- سفیر پیشین ایران در انگلستان| در تحلیل اهمیت حضور ظریف در دولت پزشکیان به هم‌میهن گفت: «ما در کشورمان خیلی با نخبگان سر سازگاری نداریم. این موضوع سابقه تاریخی دارد و صرفاً مربوط به آقای ظریف نیست. وقتی امیرکبیر کشته شد، مشخص شد چه خدماتی داشت و چه کارهایی می‌خواست انجام دهد و در مقابل چه کسانی چشم دیدن او را نداشتند و چه خیانت‌هایی به کشور کردند. در تاریخ ما بودند کسانی که نمی‌توانستند افراد بزرگ‌تر از خود را ببینند. ظریف که امروز درباره او صحبت می‌کنیم، حدود پنج دهه قبل کار خود را به عنوان کارمند محلی در آمریکا شروع کرد، کم‌کم رشد کرد و بالا آمد. درست است که خانواده‌اش متمول بودند و او را برای درس خواندن به خارج از کشور فرستادند. اما توانست رشد کند، زبان و محیط بین‌المللی را بشناسد و کارهای بزرگی انجام دهد. ظریف هیچ کاری در زندگی‌اش نکرده باشد، همان برجام برای او کافی‌ است. برجامی که باعث شد ایران از جنگ دور شود. چون هیچ تردیدی وجود نداشت که ممکن است ایران علاوه بر بند تحریم‌های فصل هفت، ذیل بند اقدام نظامی قرار بگیرد و مورد هجوم قدرت‌های بین‌المللی و نه‌فقط آمریکا واقع شود.»

او تاکید کرد: «این توافق به وجود آمد و به خاطر پیچیدگی حقوقی هم که داشت، آمریکایی‌ها به‌رغم تمام فشاری که آوردند نتوانستند قطعنامه‌های شورای امنیت را بازگردانند. حالا در این شرایط، چون فرزندان فردی مثل ظریف در آمریکا به دنیا آمدند و تابعیت قهری حاصل از خاک دارند، باید این فشارها اتفاق بیفتد؟ از دیگران ایرادی نگرفتند اما ظریف که دوش به دوش آقای پزشکیان کمک او کرد تا او رئیس‌جمهور شد، این‌طور مورد بغض واقع شده و به شکل‌های مختلفی فشار وارد می‌کنند که او را از دولت پزشکیان بگیرند. ظریف به هر حال یک مذاکره‌کننده قوی و یک تحلیلگر قوی در حوزه روابط بین‌الملل است که شرایط جهان را می‌شناسد. سوابق و تخصص‌اش نشان می‌دهد در این دولت می‌تواند موثر واقع شود و اگر یک روز بخواهند مذاکره کنند، به عنوان یک مشاور ارشد یا مذاکره‌کننده بتواند نقش‌آفرینی کند. در چنین شرایطی، می‌خواهند او را حذف کنند و هر تهاجمی علیه پزشکیان می‌کنند که او هم نتواند از این قضیه دفاع کند و نیروی مناسبی کنار خودش نداشته باشد.»

ساداتیان تاکید کرد: «امیدوارم روزی برسد منافع ملی را سر دعواهای خطی پایمال نکنیم. همه می‌فهمند در حال حاضر چه فشاری بر دولت پزشکیان وارد می‌کنند. این قصه از روزی اوج گرفت که فرد منتسب به رئیس مجلس را از صندوق بازنشستگی برداشتند و آقای قالیباف هم این موضوع را کلید زد. بعد از آن بود که بهانه بیش از قبل دست پایداری‌چی‌ها افتاد که این کار را ادامه دهند که در نهایت رئیس قوه قضائیه به ظریف بگوید بروید دانشگاه. حالا ببینیم آقای رئیس‌جمهور در این موضوع چه می‌کند. چون به اعتقاد من بخشی از مشکل مربوط به شخص آقای پزشکیان است. ایشان وفاق را بد فهمیده و بد اجرا می‌کند. این وفاق نیست که فکر کنیم دولت شرکت سهامی است، هر طور هم بخواهند در کاسه‌ات بگذارند و حتی تو را تحمل نکنند. تو هم به آن‌ها باج بدهی و آن‌ها هم اعتنایی به تو نداشته باشند. این وفاق نیست. اگر دیدید افراد توانمندی وجود دارند که می‌توانید آن‌ها را به کار بگیرید، خیلی هم خوب است. هیچ کس به آن ایراد نمی‌گیرد. اما اینکه هر که را می‌خواهند به شما تحمیل کنند و تحمل نیروهای اصلی شما را نداشته باشند، همتی را بزنند و سراغ وزیر کار و دیگران بروند، هیچ کدام معنی وفاق نمی‌دهد.»

این تحلیلگر ارشد سیاست خارجی یادآور شد: «آقای پزشکیان باید محکم بایستد و حرفش را به مردم بزند. بگوید چه بخواهیم مذاکره کنیم و چه نخواهیم، با این کابینه و تیم می‌توانیم کار را پیش ببریم. مذاکره یا عدم مذاکره تابع شرایط دیگری است. اما اینکه طرف مقابل با داد و فریاد کردن بخواهد دیپلماسی کشور را تحت تاثیر قرار بدهد و دولت را از جهات مختلف تحت فشار بگذارد، کاری پیش نمی‌رود. دولت باید تابع منافع ملی باشد و در این مسیر از بهترین نیروهایی که دارد استفاده کند. اینکه نیروهای متخصص را خانه‌نشین کنند و عده‌ای را به نام انقلابی به دولت تحمیل کنند، کاری از کشور پیش نمی‌برد.»