آخرین خبر/این‌ضرب‌المثل را درباره فردی به‌کار می‌برند که‌ به‌ خاطر کسب یک منفعت، آن‌ چیزی ‌را هم که دارد از دست می‌دهد. اما ماجرای این مثل از این قرار است که در روزگاران قدیم داشتن ریش و سبیل برای مردان بسیار مهم و ارزشمند بود؛ موضوعی که نشان از بزرگ شدن و مردانگی داشت. در همان روزگار جوانی بود که سبیل درآورده بود ولی هنوز از ریش درآوردنش ‌خبری نبود. جوان ناراحت و نگران نزد حکیمی رفت تا برای مشکلش چاره‌ای بیندیشد. حکیم پس ‌از معاینه جوان مقداری دارو برایش ساخت و اکیداً سفارش کرد که از این دارو حتماً به مقدار و زمان توصیه شده به صورت خود بمالد تا نتیجه مطلوب حاصل ‌شود. جوان با خوشحالی به ‌منزل رفت و درمان را شروع ‌کرد؛ اما چون برای ریش درآوردن خیلی عجله داشت بیش از مقدار توصیه شده از دارو را به صورتش مالید و برای این‌که سبیلش ‌هم پُرپشت شود از آن دارو به سبیل هم مالید. اما پس ازمدتی نه تنها ریش درنیاورد بلکه بر اثر استفاده بیش از حد و نادرست از دارو سبیلش هم ریخت و بی‌سبیل ماند و شرمسار.