بسیاری بر این باورند که «مهریه سنگین» هیچ تأثیری در استحکام زندگی زناشویی ندارد، اما برای زنان به عنوان پشتیبانه مالی محسوب می‌شود. بخشی نیز معتقدند که مهریه می‌تواند در تسهیل گرفتن طلاق و حق نگهداری از فرزندان کمک کند.

اما باید این نکته را در نظر گرفت، مهریه تنها حق تعریف شده برای زنان در عقدنامه نیست و با بیان دیگر شروط ضمن عقد، دیگر نیازی به مهریه‌های سنگین و نامتعارف نیست.

مهریه در عقد موقت و دائم متفاوت است. در عقد موقت پرداخت مهریه ضروری است و در عقد دائم دارای انواعی است که زن و مرد پیش از ازدواج در خصوص نوع آن باید با یکدیگر توافق کنند.

مهریه در عقد دائم دارای دو نوع «عند المطالبه» یا «عندالاستطاعه» است که پس از عقد زن هر زمان که بخواهد می‌تواند در دادگاه مطالبه مهریه کند و مرد موظف به پرداخت مهریه می‌شود.

تفاوت مهریه عندالمطالبه و عندالاستطاعه

مهریه عندالمطالبه به مهریه‌ای گفته می‌شود که هر زمان زن تقاضای دریافت مهریه را داشته باشد، مرد باید آن را پرداخت کند، در مقابل مهریه عندالمطالبه عبارت عندالاستطاعه است.

شرط پرداخت مهریه عندالاستطاعه، وضعیت مالی و تمکن داشتن مرد است، بدین معنا زن زمانی می‌تواند مهریه خود را مطالبه کند که مرد توانایی پرداخت آن را داشته باشد.

وصول مهریه عندالمطالبه آسان‌تر از وصول مهریه عندالاستطاعه است و زن می‌تواند با مراجعه به اجرای اسناد رسمی مهریه‌اش را وصول کند.

زن می‌تواند با مراجعه به شورای حل اختلاف و دادگاه خانواده برای دادخواست مهریه اقدام کند و در صورتی که مرد مهریه عندالمطالبه را به زن نپردازد، ممکن است که به درخواست زن روانه زندان شود.

براساس قانون خانواده، برای نپرداختن مهریه عندالمطالبه بیشتر از ۱۱۰ سکه، مرد بازداشت نمی‌شود و اگر زن مدعی است که مرد مالی دارد، باید آن را به دادگاه معرفی کند و در صورت معرفی، آن مال توقیف می‌شود و پس از سپری شدن مراحل اجرای احکام به زن پرداخت می‌شود.

گفتنی است مهریه قابل بخشش است و اگر زن مهریه خود را بذل کند، دیگر امکان رجوع از بذل (بخشش) وجود ندارد.

در صورتی که مرد فوت شود، از اموالی (ماترک) که از آن مرحوم باقی می‌ماند، مهریه زن پرداخت می‌شود. پرداخت مهریه از اولویت‌های پرداخت دیون متوفی قرار دارد. همچنین درصورتی که زن فوت شود، پدر و مادر او می‌توانند مهریه زن را از مرد مطالبه کنند.