زندگی این بانوی بزرگوار، از همان لحظه که جز به عشق نورانی رسول خدا دل نبست، دستخوش تحولی عظیم شد. گرچه خدیجه کبری (س)، در سراسر زندگی کوتاه و مؤمنانه‌اش جز به خیرخواهی رسول خدا (ص) قدمی نگذاشت اما این قلب مؤمن و پر از باور بانو بود که جز از یاد خدا لبریز نبود.

بانوی عاشق می‌خواهد تصویری دلپذیر و درست از بانوی یگانه اسلام برایمان به جای بگذارد. تصویری که در زمانه ما جایگاه ویژه ای دارد، در دنیایی که حتی گذاشتن اسم «خدیجه» روی دخترانمان کار سختی شده، آشنایی با سبک زندگی، علایق و خواسته‌های این بانو، مسیر تازه‌ای از تفکر را به روی مخاطب باز می‌کند. مسیری که خانم اعظم بروجردی از رهگذر انتخاب بانو در امر ازدواج آن‌را برایمان می‌گشاید.

در بخشی از کتاب می‌خوانیم: «پیامبر (ص) در پیشگاه خدیجه (س) نشست و چون روزهای نخست، دست او را در دست گرفته بود و عاشقانه می‌گریست. خدیجه (س) با زحمت تلاش می‌کرد که اشک از چشم همسرش بزداید. نگاه آن دو در هم گره خورده بود. گویا هیچ‌کدام نمی‌خواستند، دل از یکدیگر بکنند و جدا شوند. پیامبر (ص) به سختی بغض خویش را فرو داد و گفت: «اندوه بر قلبم فشار می‌آورد همسرم! اگر می‌توانستم، درد تو را بر سینۀ خود می‌نشاندم و تقدیر را عوض می‌کردم، اما می‌دانی که من فقیری بیش نیستم و او غنی محض است. به یقین می‌دانم در رنج و اندوه تو خیری کثیر است و خداوند، بهتر از آنچه دیدی و شنیدی و داشتی، تو را مرحمت می‌فرماید. اما بر من سخت است این هجران که شما را عاشقم…»

کتاب بانوی عاشق همزمان با سالروز وفات حضرت خدیجه کبری (س) به قلم اعظم بروجردی و به همت انتشارات کتاب جمکران به چاپ پنجم رسیده است.