هم میهن/ «فراتر از تندروی» عنوان یادداشت روز در روزنامه هم میهن است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:

هرگونه که نگاه کنیم، باز هم نمی‌توانیم آن اندازه خوشبین باشیم که اقدامات خطرناک تندروها را مسئله‌ای عادی و فقط در سطح زدن دولت بدانیم؛ و باید به این نتیجه رسید که جریانی انحرافی پشت نابخردی‌های اخیر است.
 
گزارش‌ها حاکی از آن است که تندروها برای به زمین زدن کشور در تهران و شهرهای مختلف از جمله اصفهان دست به کار شده‌اند و در شرایط بحرانی کشور دنبال خلق چالش حجاب هستند. ازاین‌رو، مدتی است که چندین دسته معدود این‌سو و آن‌سو درباره ابلاغ و اجرای مصوبه پوشش زنان اعتراض می‌کنند.

جلوی مجلس و جلوی خانه مراجع و... جمع می‌شوند و سخنرانی می‌کنند. درحالی‌که می‌دانند این تصمیم از سوی شورای‌عالی امنیت ملی است و با توقف آن خطر بزرگی را از کشور برطرف کردند.
 
آیا ممکن است که برنامه‌ریزان تجمعات غیرقانونی که هزینه آنان را از منابع مجهول تامین می‌کنند، ندانند که مصوبه مجلس علیه منافع ملی کشور است و به‌سرعت دست‌اندکاران اصلی آن را مشمول اقدامات دادگاه بین‌المللی کیفری خواهد کرد؟ این بسیار خطرناک است.

بد نیست که بدانند دادستان دیوان بین‌المللی کیفری در موضوع کمابیش مشابه، پذیرفت که تحمیل قواعد پوششی و الزام زنان به رعایت پوشش تعیینی و ابلاغی برای حضور در جامعه و اجتماع نقض حقوق ایشان و یک جرم مبتنی بر جنسیت است و بر اساس همان برداشت، قرار جلب متهم به دادرسی را صادر و او را به اتهام ارتکاب جرائمی از جمله تعقیب و آزار جنسیتی آغاز کرد.

بنابراین، تصور اینکه رفتار آنان اتفاقی و بدون اطلاع از تبعات سیاسی و امنیتی داخلی و بین‌المللی باشد، دور از ذهن است. آنان کار را به‌جایی رسانده‌اند که تندروهای رسمی هم در برابر این جماعت کم آورده‌‌اند و ضمن انشعاب از آنان این اقدام‌شان را فراتر از تندروی و مصداق برنامه‌ریزی برای بحران‌سازی بر سر مسئله حجاب در کشور دانسته‌اند.

در این مسیر چنان بی‌پروا شده‌اند که سخنران آنان نسبت دروغ به رهبری می‌دهد؛ درحالی‌که مدعی تبعیت از رهبری هستند. این رفتار چنان‌ واضح است که دوستان خودشان هم اقدام به محکوم کردن آنان می‌کنند؛ زیرا می‌دانند هنگامی که  در روز روشن رفتار رهبری را تحریف می‌کنند، در ادامه به جاهای باریکی خواهند رسید که رسیده‌اند؛ زیرا نقدهای خودشان را در شبکه‌های اجتماعی متوجه رهبری کرده‌اند.

جالب‌ترین بخش این ماجرا آنجاست که به‌‌رغم همه هزینه‌های گزافی که برای جمع‌کردن آنان خرج کردند، حداکثر به حدود ۶۰۰نفر رسیدند. ولی از نظر سخنرانان این تجمعات، اینها اکثریت مردم ایران هستند که خواهان ابلاغ مصوبه مغایر امنیت ملی هستند. برخی افراد معتقدند که اتفاقاً دلیل آزاد گذاشتن آنان برای اعتراض همین است که همه بدانند تعدادشان حتی با تامین هزینه و پرداخت پول غذا و محل خواب و رفت‌وآمد و پول توجیبی به هزار نفر هم نمی‌رسد.

اشتباهی که تندروها می‌کنند، این است که از اتفاقات سال‌های ۹۶ و ۹۸ درس نمی‌گیرند. آنان می‌توانند جرقه اعتراضات را بزنند، ولی قادر نیستند که تا پایان مهار آن را در اختیار خود داشته باشند و بدون تردید از دستان‌شان در می‌رود؛ همچنان که در گذشته چنین شد.

بر درس نگرفتن آنان حرجی نیست؛ ولی نهادهای متولی امنیت چرا چنین گشاده‌دست رفتار می‌کنند؟ همه می‌دانیم که وضع اقتصادی مردم خوب نیست. بسیاری از کسبه و تولیدکنندگان چشم امیدشان به شب عید بود که نه‌تنها چون گذشته نیست؛ بلکه برخی اقدامات رسمی هم آن را تشدید می‌کند.

موج جدید بستن صفحه‌های اینستاگرامی افراد و مشاغل، توقیف برنامه‌های هنری-فرهنگی و پلمب کافه‌ها آغاز شده است و به‌جای شاد کردن مردم شاهد آجر شدن نان هستیم.

امیدواریم نیروهای رسمی در پایان سال و آغاز سالی که بسیار سخت خواهد بود، بیشترین توان خود را صرف آرامش و رفاه مردم کنند و دور سختگیری‌ها را برای همیشه خط بکشند.