فارس/ یکی از مریدان شیخ محمدجواد حسین‌آبادی به نام سراج‌الملک یک مشروب‌فروشی را خریداری و آن را به مسجد تبدیل کرد و بر روی خرابه‌های آن به امامت شیخ نماز جماعت خوانده شد.

شیخ محمدجواد حسین‌آبادی، از علمای اعلام و فقهای عالی‌قدر اواخر دوره قاجاریه بود. سال ۱۲۴۰ قمری در اصفهان متولد شد و مقدمات علوم را در اصفهان گذراند و سپس به عتبات‌عالیات مشرف شد. در آنجا با وجود تنگدستی و سختی در امر معاش به تحصیل ادامه داده و نزد علمای برجسته آن زمان کسب فیض کرد. مرحوم صاحب جواهر دو اجازه برای او صادر کرد که تاریخ یکی از آن در سال ۱۲۶۵ قمری بود.آیت‌الله حسین‌آبادی پس از اتمام تحصیل و کسب درجه اجتهاد به زادگاه خود اصفهان بازگشته و به ترویج دین و ارشاد مردم مشغول شد. محمد‌جواد عالمی غیور و متعصب در امر دین بود و به‌خاطر اجرای حدود شرعی در سال ۱۳۰۴ قمری از طرف ناصرالدین‌شاه به تهران فراخوانده شد و در یکی از مساجد تهران به اقامت جماعت پرداخت.
 
 در بین راه تا مسجدی که در آن اقامه نماز جماعت می‌کرد یک مشروب‌سازی قرار داشت که متعلق به فردی ارمنی بود و مشروب‌های دربار قاجار از آنجا تأمین می‌شد. روزی وی به‌اتفاق جمعی از نمازگزاران وارد آنجا شد و خود خمره‌های بزرگ مشروب را در چاه خالی کرد و مردم هم بقیه شیشه‌ها را خالی کردند.به‌خاطر روحیات و اقدامات آیت‌الله حسین‌آبادی، وی از طرف ناصرالدین‌شاه به تهران فراخوانده شد و چندین سال را در حالت تبعید به سر برد. اما در همان تهران هم روحیات غیور خود در راه اجرای احکام شرعی را حفظ کرد. آیت‌الله حسین‌آبادی در علم، فضل، زهد و تقوا از نوادر دوران خود بوده و مجلس درس وی محل اجتماع فضلا و دانشمندان بود. شیخ احمد مجتهد بیدآبادی و شیخ محمدعلی شاه‌آبادی دو فرزند دانشمند محمدجواد و همچنین سید هدایت‌الله چهارسوقی و سید حسن فانی یزدی از شاگردان برجسته وی به شمار می‌روند.