محمد جوروند، مدیرکل میراث فرهنگی استان خوزستان، که پیش‌تر بر ایمن‌بودن موزه تأکید کرده بود، حالا در پاسخ به این پرسش‌های خبرنگار ایسنا تنها به این جمله بسنده کرده است: «این موضوع از طریق یگان حفاظت و حراست در حال بررسی است.»

اما این پاسخ مبهم است؛ اگر سرقتی در کار نبوده، چرا حالا نیاز به بررسی از سوی یگان حفاظت و حراست احساس شده؟ آیا گزارش‌هایی وجود دارد که خلاف تکذیبیه‌های اولیه را نشان می‌دهد؟

مدارکی که به دست خبرگزاری ایسنا رسیده، نشان می‌دهد برخی آثار تاریخی که سال‌ها پیش به موزه آبادان تحویل داده شده‌اند، اکنون در این موزه وجود ندارند. این اسناد شامل نامه‌هایی است که به روند تحویل و جابه‌جایی اموال فرهنگی و تاریخی اشاره دارند، اما هیچ توضیحی درباره وضعیت نهایی این آثار ارائه نمی‌دهند.

بررسی این اسناد نشان می‌دهد که در تاریخ ۱۹ دی ۱۳۹۵، مجموعه‌ای از اشیای تاریخی، شامل ۱۶۴ سکه، ۱۱۲ سکه مشکوک به اصالت، چندین مُهر باستانی، ظروف فلزی، قطعه‌ای طلا و تعدادی اشیای دیگر، به موزه آبادان تحویل داده شده است. تحویل‌دهندگان این آثار دو نفر به نام‌های قاسم شادی و محمد سلمان‌پور معرفی شده‌اند.

حدود هشت سال بعد، در آبان ماه ۱۴۰۳، نامه‌ای خطاب به مدیرکل وقت میراث فرهنگی استان خوزستان ارسال شده است که در آن درباره سرنوشت این اشیا پرسش شده و تعیین تکلیف و وضعیت آن‌ها درخواست شده است. این نامه نشان می‌دهد که آثار مذکور سرنوشت نامعلومی داشته‌اند و اکنون مشخص نیست کجا نگهداری می‌شوند. اگر این اشیاء در موزه هستند، چرا فهرستی و مستنداتی از اموال موجود که در سامانه جام ثبت شده ـ آنچنان که پیش‌تر در تکذیبیه‌ گفته شده است ـ منتشر نمی‌شود؟ اگر سرقتی رخ نداده، علت ناپدید شدن برخی آثار چیست؟

این پرونده چندین تناقض آشکار دارد؛ ابتدا اداره‌کل میراث فرهنگی خوزستان تأکید کرد که هیچ سرقتی رخ نداده و همه آثار در موزه هستند، اما حالا مدیرکل این اداره از بررسی موضوع توسط یگان حفاظت خبر می‌دهد. اگر اشیاء در موزه هستند، چرا این بررسی انجام می‌شود؟

همچنین، اسنادی که نشان می‌دهد آثار تحویلی در سال ۱۳۹۵ اکنون در موزه موجود نیستند، پرسش‌های بیشتری ایجاد می‌کند. آیا این اشیا به جای دیگری منتقل شده‌اند؟ و یا اینکه ثبت رسمی آن‌ها انجام شده است؟  

با گذشت هفته‌ها از طرح این ماجرا، هنوز پاسخ روشنی درباره وضعیت اشیاء تاریخی موزه آبادان داده نشده است و به نظر می‌رسد تا زمانی که فهرست دقیق و مستندات قابل اتکا از آثار موجود منتشر نشود و نتیجه بررسی‌های یگان حفاظت و حراست نیز مشخص نشود، این پرونده در سایه‌ای از ابهام باقی خواهد ماند.