نوداقتصادی/ رئیس کانون عالی انجمن‌های صنفی کارگران ایران اعلام کرد: نادیده گرفتن نرخ تورم و عدم تناسب دستمزدها با سبد معیشت ۲۴ میلیونی کارگران، به معنای پذیرش رسمی بیماری خطرناک بیکاری ارادی است. این بحران، کارخانه‌ها را به سمت رکود و خاموشی سوق می‌دهد، چرا که کارگران دیگر حاضر نیستند با دستمزدهای حداقلی در این شرایط طاقت‌فرسا کار کنند.

 در شرایطی که تورم افسارگسیخته، هزینه‌های زندگی را روزانه افزایش می‌دهد، حقوق ۷ میلیون تومانی سال ۱۴۰۳ هیچ تناسبی با هزینه‌های واقعی زندگی ندارد. گلپور هشدار داد که کارگران به جای اشتغال در صنعت و خدمات، به مشاغل غیررسمی مانند رانندگی تاکسی‌های اینترنتی روی آورده‌اند، مشاغلی که از حداقل حمایت‌های اجتماعی نیز محروم‌اند.  رئیس جمهور اخیراً تأکید کرده است که زندگی با درآمد کمتر از ۲۵ میلیون تومان در ماه امکان‌پذیر نیست. اما آیا این وعده‌ها به واقعیت تبدیل خواهد شد؟ یا همچنان کارگران در سایه بی‌عدالتی مزدی، از حقوق واقعی خود محروم خواهند ماند؟