ورزش 3/ تقابل آتالانتا و اینتر از جذابیت‌های بسیاری در زمین و روی نیمکت دو تیم برخوردار است.
 دو گل مقابل آتالانتا، پس از آن که در اولین بازی فصل مقابل جنووا نیز دو بار گلزنی کرده بود. حالا به ابتدای فصل برگردیم، به سختی‌های لائوتارو مارتینز و وضعیت بدنی مارکوس تورام. پیروزی ۰-۴ اینتر مقابل آتالانتا در آغاز سری آ با نمایشی غول آسا از این دو نفر همراه بود.
تورام در پایان نیم‌فصل اول تقریباً به تعداد گل‌هایی که در کل فصل گذشته به ثمر رساند رسیده بود اما سپس ناگهان افت شدیدی داشت. در ۱۱ بازی انجام‌ شده پس از نیم‌ فصل، این مهاجم فرانسوی تنها یک گل زده است. سیمونه اینزاگی دلیل این موضوع را توضیح داد: مارکوس مدتی است که با درد و برخی مشکلات فیزیکی بازی می‌کند که توانایی‌هایش را محدود کرده است.
او هنوز به‌ طور کامل از این مشکلات عبور نکرده است اما عملکردش مقابل فاینورد –توپی که به تیرک خورد و حتی می‌توانست زیباتر از گلی باشد که به ثمر رساند – نشان داد که نراتزوری‌ها هرچه بیشتر به سطح عملکرد او در نیم فصل اول نزدیک می‌شوند. عاملی که نباید دست‌کم گرفته شود.
دیدار آتالانتا برابر اینتر که بدون تعارف سهم مهمی در تعیین قهرمانی سری آ دارد، همچنین نبردی است بین خود اینزاگی و جان پیرو گاسپرینی. گذشته و همین‌طور رقابت شخصی آنها که ریشه در سال ۲۰۱۹ دارد، کاملاً شناخت ه‌شده است: در هفت رویارویی اخیر، اینزاگی هر هفت بار پیروز شده و از زمانی که سرمربی لاتزیو بود دیگر هرگز به همتایش نباخته است.
روندی یک‌ طرفه که تفاوت کیفیت بازیکنان به‌ تنهایی نمی‌تواند آن را توضیح دهد. حتی اگر نخواهیم تأثیر سرمربیان در رشد تیم‌هایشان را در نظر بگیریم و شاید این دو، نمونه‌های بارز مربیان سری آ باشند – در همین دوره مربیانی بوده‌اند که اینترِ اینزاگی را به دردسر انداخته‌اند. حتی برخی توانسته‌اند – ولو به‌ صورت موردی – این تیم را شکست دهند، آن‌هم با تیم‌هایی که روی کاغذ قدرت کمتری دارند. اما آتالانتا هرگز چندان به این موفقیت نزدیک نشده است.
این مسئله‌ای فلسفی است و نباید فریب این حقیقت را خورد که هر دو تیم با دفاع سه‌ نفره بازی می‌کنند. آتالانتا به‌ شدت هجومی عمل می‌کند، اینتر اما می‌داند چطور ریتم بازی را مدیریت کند. آتالانتا نفر به نفر پرس می‌کند، در حالی که اینتر بازی را پیچیده می‌کند و تیم‌هایی که این روش را در پیش می‌گیرند، سرگردان می‌کند: مدافعان به جلو می‌روند و هافبک‌ها عقب می‌کشند، برای تیمی که این کار را انجام می‌دهد یک برنامه تاکتیکی است اما برای تیمی که در برابر آن قرار می‌گیرد، تنها سردرگمی مطلق ایجاد می‌شود. و چنین روند طولانی‌ای تصادفی نیست.