مهر/ رژیم صهیونیستی در سایه ناتوانی در برابر حملات یمنی‌ها، استراتژی جدید را در مهار این کشور در پیش گرفته که نقش اصلی این راهبرد را برخی کشورهای آفریقایی ایفا می‌کنند.

به گزارش روزنامه لبنانی الاخبار، همزمان با تصمیم صنعا مبنی بر از سرگیری حمله به کشتی‌های رژیم صهیونیستی در دریای سرخ در نتیجه تشدید محاصره غزه، بسیاری از گزارش‌ها و مطالعات رژیم صهیونیستی و غربی که بر ارزیابی مراحل گذشته و پیش بینی مراحل آینده این نبرد متمرکز شده بودند، بار دیگر منتشر شدند.
در این رابطه نویسندگان و تحلیلگران معتقدند که ورود صنعا به جنگ پشتیبانی مقاومت فلسطین در غزه تأثیر زیادی در روند تحولات داشته و فشار گسترده‌ای بر رژیم صهیونیستی وارد کرده و آمریکا و انگلیس را به دردسر انداخته است، چرا که آنها نتوانستند جلوی این حملات را بگیرند یا حتی قدرت آن را تضعیف کنند.
«دانی استرینویچ» تحلیلگر آکادمی امنیت داخلی رژیم صهیونیستی معتقد است که تحرکات اسرائیل و ائتلاف بین‌المللی ضد نیروهای مسلح یمن در سال گذشته در ایجاد توازن بازدارندگی ضد این جنبش ناکام ماند.
اسرائیلی‌ها در وهله اول روی ائتلاف آمریکایی- انگلیسی برای مقابله با یمن حساب کرده بودند، ولی در حال حاضر استراتژی خود را مستقل از این کشورها قرار داده و به دنبال تقویت سیستم امنیتی برآمده‌اند که به صورت ویژه برای بررسی تحولات یمن و جمع آوری اطلاعات فنی و انسانی و ماهواره‌ای از تمامی منابع و مراجع به ویژه سرویس‌های جاسوسی آمریکا و غرب تأسیس شده است.
در همین رابطه رژیم صهیونیستی حضور خود را در دولت‌های آفریقایی مجاور یمن افزایش داده است. این اقدام که به نظر می‌رسد در چهارچوب استراتژی تل آویو برای سال ۲۰۲۵ دنبال می‌شود، اتیوپی را به مرکز اصلی این طرح تبدیل کرده است. در همین رابطه گدعون ساعر وزیر خارجه رژیم صهیونیستی با جدعون تیموثی همتای اتیوپیایی خود دیدار کرده و به صورت دو جانبه آنچه که تهدیدات انصار الله توصیف شده را مورد بررسی قرار دادند. در پایان این دیدار دو طرف اعلام کردند که «انصارالله یمن تهدیدی برای اسرائیل و آفریقا و نظم جهانی است!»
الاخبار می‌افزاید که تحلیلگران مخالف سیاست‌های صنعا امیدوارند که واشنگتن در دوران حاکمیت دونالد ترامپ روشی متفاوت از جو بایدن رئیس جمهور سابق آمریکا در پیش بگیرد و تغییرات اساسی در تلاش‌های خود برای از بین بردن جریان انصارالله یا تخریب قدرت منطقه‌ای آن ایجاد کند.
بر اساس این گزارش، کارشناسان و نویسندگان غربی و اسرائیلی و خلیجی در بررسی اوضاع کنونی منطقه به چند نکته مهم اشاره می‌کنند:
- ورود صنعا به جبهه پشتیبانی از غزه، موقعیتی اساسی به یمن در محور مقاومت داده است و به این ترتیب موجودیت انصارالله در عراق و شاخ آفریقا افزایش پیدا کرده و این کشور به یک قدرت منطقه‌ای تبدیل شده که نقش آن در این جنگ، الهام بخش کشورهای عربی و اسلامی و جنبش‌های آزادی بخش شده است.
- انصارالله خود را در صدر محور مقاومت می‌بیند و در نتیجه این شرایط خود را ملزم به کمک به مقاومت در نوار غزه می‌داند و به این ترتیب ممکن است وارد جنگ مستقیم با اسرائیل شود.
- نگاهی به سرعت تصمیم گیری عبدالملک الحوثی رهبر انصارالله یمن در از سرگیری حمله به کشتی‌های اسرائیلی نشان از آن دارد که الحوثی بعد از شهادت سید حسن نصرالله دبیرکل حزب الله لبنان به نقطه ثقل محور مقاومت تبدیل شده است.
- شرایط کنونی می‌طلبد که اسرائیل و آمریکا در استراتژی تقابل با یمن تجدید نظر کنند. مراکز مطالعاتی معتقدند که آنها باید روی جنگ طولانی مدت تمرکز داشته باشند و حملات علیه یمن را با ضربات ویرانگر علیه زیرساخت‌های این کشور و هدف قرار دادن رهبران درجه اول انصارالله گسترش دهند تا شاید بتوانند همبستگی داخلی در میان آنها را از بین ببرند. حمله به زیرساخت‌های نظامی یکی دیگر از شاخص‌های این راهبرد است.
-حامیان آمریکا و رژیم صهیونیستی معتقدند که واشنگتن باید به فشار بر ریاض ادامه بدهد تا شاید بتواند این کشور را به ائتلاف بین المللی علیه یمن وارد کند یا دست کم در پشت پرده بتواند از کمک‌های این کشور بهره بگیرد.
- وارد کردن نام انصارالله یمن در لیست گروه‌های تروریستی و اعمال تحریم‌هایی علیه این کشور و شخصیت‌های حزبی و بازرگانی و رسمی آن نتوانسته کوچک‌ترین تغییری در موضع انصارالله در پشتیبانی از غزه ایجاد کند.
-قدرتمندتر شدن انصار الله بعد از دور اول جنگ که بیش از یک سال طول کشید و ارائه توانمندی‌های غیر قابل پیش‌بینی نظامی آن نشان می‌دهد که احتمالاً این جنبش غافلگیری‌های بی‌سابقه دیگری در مراحل آینده داشته باشد.
- با وجود ادعاهایی که در خصوص وابستگی انصارالله یمن به ایران طرح می‌شود، اما بیشتر نویسندگان و پژوهشگران و مسئولان غربی و خلیجی معتقدند که این جنبش کاملاً مستقل از ایران است و تصمیمات خود را بر اساس ویژگی‌های ملی و در چارچوب فراگیر اسلامی و قومی و بر اساس مبانی کاملاً داخلی اتخاذ می‌کند. البته که این تصمیمات در هماهنگی سیاسی و نظامی با ایران قرار دارد و نشان دهنده فهم مشترک دو کشور از سلطه جویی غرب و اشغالگری رژیم صهیونیستی و ضرورت مقابله با آنها است.