بررسی جدید نشان می‌دهد پیری سریع‌ترِ یک عضو با بیماری‌های مرتبط با همان عضو مرتبط است. مثلا افرادی که ریه‌هایشان سریع‌تر پیر می‌شود طی دو دهه بعد بیشتر احتمال دارد به بیماری‌های تنفسی مبتلا شوند.

بر همین اساس، سن زیستیِ یک عضو می‌تواند خطر ابتلا به بیماری‌هایی مانند سرطان، زوال عقل و بیماری‌های قلبی را پیش‌بینی کند.

اگر با این توضیحات به این فکر افتاده‌اید که اعضای بدن شما چند ساله‌اند؟ باید بگوییم که پاسخ این سوال ممکن است با سن تقویمی شما مطابقت نداشته باشد.

این مطالعه بلندمدت در بریتانیا درباره روند پیری بوده و بیش از ۱۰ هزار فرد بزرگسال را به‌ مدت بیش از ۳۵ سال تحت نظر داشته است. طی این بررسی بین سال‌های ۱۹۹۷ تا ۱۹۹۹ میلادی، نمونه‌های پلاسمای خون شرکت‌کنندگان در سنین ۴۵ تا ۶۹ سالگی جمع‌آوری شد.

در این مدت نمونه‌های خونی جمع‌آوری‌شده و داده‌های پیگیری وضعیت ۶۲۳۵ شرکت‌کننده که اکنون بین ۶۵ تا ۸۹ سال سن دارند، تجزیه و تحلیل شده است.

متخصصان از این تحلیل برای اندازه‌گیری تفاوت بین سن تقویمی افراد و سن زیستی ۹ عضو بدن آنها استفاده کردند شامل قلب، رگ‌های خونی، کبد، سیستم ایمنی، لوزالمعده، کلیه‌ها، ریه‌ها، روده‌ها و مغز. سپس داده‌های پیگیری را بررسی کردند تا مشخص شود که شرکت‌کنندگان طی دو دهه بعد به چه بیماری‌هایی مبتلا شده‌اند.

نتایج نشان داد که اعضای بدن در افراد مختلف با سرعت متفاوتی پیر می‌شوند. همچنین افرادی که اعضای بدنشان سریع‌تر پیر می‌شد بیشتر در معرض خطر ابتلا به ۳۰ مورد از ۴۵ بیماری مرتبط با افزایش سن بودند.

به گزارش واشنگتن پست، در برخی موارد، پیری سریع‌تر عضو با بیماری‌های مرتبط با همان عضو مرتبط بود. برای مثال افرادی که ریه‌هایشان سریع‌تر پیر شده بود طی دو دهه بعد بیشتر احتمال داشت به بیماری‌های تنفسی مبتلا شوند.

اما در برخی موارد، این ارتباط مستقیم نبود. به‌ویژه، پیری سریع‌تر کلیه‌ها نه‌ تنها با بیماری‌های کلیوی بلکه با بیماری‌های سایر اعضا مانند کبد و لوزالمعده نیز مرتبط بود. همچنین پیری سریع چندین عضو بدن خطر ابتلا به بیماری کلیوی را افزایش می‌داد.

به گفته متخصصان، زوال عقل بیش از آنکه با پیری سریع مغز قابل پیش‌بینی باشد، با سن زیستی سیستم ایمنی مرتبط بود.

آنها معتقدند این بررسی نشان می‌دهد که آزمایش‌ خون خاص اعضای بدن، شیوه‌ای موثر و در عین حال ساده‌تر از روش‌های قبلی خواهد بود. چنین آزمایش‌هایی می‌توانند مشخص کنند که آیا فرد به مراقبت بهتر از یک عضو خاص نیاز دارد یا خیر و حتی ممکن است به‌ عنوان هشدار زودهنگام خطر ابتلا به یک بیماری خاص عمل کنند.