فرهنک " اویغورها " به ایرانیان بسیار نزدیک است. در زبان اویغوری بیش از زبان آذری ایران ، از واژه های فارسی استفاده می شود. سرچشمه های اغازین برپایی این عید کهن که در میان مردم ترک زبان چین به نام " نوروز بایرام " معروف است به پیش از ظهور اسلام در ایران باز می گردد. در آن زمان بود که این اداب و رسوم به بخشهایی از چین انتقال یافت . امروزه این اقوام چینی، نوروز را بسیار گرامی می‌دارند و قبل از فرارسیدن آن همچون ایرانیان به خانه تکانی و رنک آمیزی داخلی و بیرونی منازل خود می پردازند. از اقدامات دیگر برای پیشواز بهار، دوختن لباسهای نو، تزیین خانه با گل و پختن شیرینی برای فرارسیدن فصل سبزه است. در نخستین روز از نوروز افراد کوچکتر خانواده به رسم احترام به صورت جمعی به دیدار بزرگترهای خانواده برای تبریک سال نو می روند. در برخی مناطق روستایی ، بزرک خانواده ، مقداری ارد گندم به نشانه طلب برکت و روزی بیشتر در سال جدید ، بر شانه مهمانان خود می ریزد. 

واژه‌های فارسی روی دیوارها:
«قشه‌قر قه‌دیمی شهری: کاشغر قدیمی شهری»
«خام ب زار : خام بازار» 
شایان اشاره است خود نام «کاشغر» هم ریشه در فارسی‌ دارد.
در زبان ایغوری از نظر دستور زبان ترکی چیره است اما به گواه زبانشناسان، از نظر واژگان فارسی چیره است و از همین رو می‌توان از آن به عنوان یک همنشینی دل‌نشین یاد کرد.