هم میهن/متن پیش رو در هم میهن منتشر شده و بازنشرش در آخرین خبر به معنای تاییدش نیست

انتشار نتایج انتخابات ریاست‌جمهوری چهاردهم و حرکت به سوی واکاوی علل و عوامل پیروزی مسعود پزشکیان، تحلیل جالبی را به میان آورد که سیدمحمد خاتمی، رئیس‌جمهوری دولت اصلاحات، چهره سیاسی President Maker  یا رئیس‌جمهورساز است. همانطور که در سال 92 با حمایتش از حسن روحانی در کنار چهره‎ای مانند اکبر هاشمی‌رفسنجانی و بسیج نیروهای همسو او را پیروز انتخابات کرد. حالا هم با وجود اینکه رای‌دهندگان در این انتخابات حتی 50 درصد واجدین شرایط رای دادن هم نمی‎شدند؛ برخلاف تصوری که هسته سخت قدرت درباره کاهش مشارکت و پیروزی قطعی اصولگرایان داشته، حمایت صریح خاتمی و بسیج بخش عمده نیروهای علاقه‌مند به توسعه و رفاه ایران، یک چهره از دولت اصلاحات او پیروز انتخابات شد.

داستان هم از این قرار است که خاتمی در نبود حداقل‎ها در انتخابات مجلس دوازدهم، همچون بسیاری  از مردم مشارکت نکرد و در انتخابات ریاست‌جمهوری چهاردهم وقتی پزشکیان به‌عنوان یکی از سه گزینه جبهه اصلاحات تایید صلاحیت شد؛ تمام‌قد از او حمایت کرد و همین موجب ایجاد دوقطبی در انتخابات شد، چنانچه در مناظره‎های انتخاباتی عملاً 5 به 1 به مقابله با پزشکیان پرداختند.

البته پزشکیان و آنها که در جرگه حامیانش بودند هم در برابر آنچه به او نسبت می‎دادند که او دولت سوم روحانی را شکل می‎دهد؛ به انحای  گوناگون بیان می‎کردند که اگر هم قراری باشد دولت «من(پزشکیان) دولت سوم خاتمی» می‎شود(حالا اینکه در عمل و نتیجه سال اول این دولت، در این روزها تفاوت بسیار محسوس است؛ بحث دیگری است).

پیروزی پزشکیان در حالی رقم خورد که مردم روزبه‌روز ناراضی‎تر و ناامیدتر می‎شدند؛ نسل جوان که کمتر تمایل به رای دادن داشتند و آن جمعیت حداقلی که به هر دلیل با وجود نارضایتی‎ها در ایران مانده‎اند و قصدی هم برای رفتن ندارند؛ خاطرات دولت خاتمی را به عنوان بهترین دولت پس از پیروزی انقلاب به یاد داشته و برای همان بهبود نسبی و رای دادن به وزیر او از این حافظه تاریخی استفاده کردند. شاید این انتخابات و رای به وزیر بهداشت دولت خاتمی مصداق مناسبی از این باشد که اگر رئیس‌جمهور یا هر مقامی 8 سال خوب فعالیت کند حتی اگر بخش عمده رسانه‎های داخل و خارج علیه او باشد و محدودیت‎ها بر او اعمال شود، مردم سر وقتش به یاد می‎آورند.