جهان/  برای ضبط پیام نوروزی ۱۴۰۳ بدنبال مکانی متفاوت بودیم، خصوصا که با ماه مبارک رمضان هم تقارن داشت. نهایتا به یک محل جدید در حیاط ساختمان ریاست جمهوری رسیدیم، بدلیل اینکه زمان تحویل سال حوالی طلوع آفتاب بود، تمایل داشتیم پیام هم در همان ساعت یا زمانی نزدیک به آن ضبط شود تا نور کلی محیط هنگام پخش پیام از تلویزیون مشابه فضای واقعی همان ساعت باشد.

همکاران از اذان صبح در محل حاضر شدند و مقدمات کار را فراهم کردند کمی از طلوع آفتاب گذشته بود که حاج آقا به دفتر آمدند و اتفاقا در محل فعالیت ما حاضر شدند.حجم نور، پرده و برخی از تجهیزات دیگر را که دیدند پرسیدند چرا اینقدر خودتان را به زحمت انداختید؟ حتما چند ساعت است که مشغول کارید. گفتم تلاش میکنیم که پیام را در نوری مشابه زمان سال تحویل،ضبط کنیم، برایشان جالب بود و تشکر کردند.

ساعتی بعد به یکباره به محل ضبط آمدند و گفتند من آماده ام. گفتیم اما ما آماده نیستیم هنوز! در حالیکه مجدد به سمت دفتر میرفتند در قسمتی از سالن ایستادند و گفتند: این نما هم قشنگ بودها. گفتم بله این هم جزو گزینه هایمان بود انشالله برای پیام سال بعد.

حالا زمان ضبط پیام نوروزی سال بعد فرا رسیده، اما دیگر شهید جمهور نیست که بخواهیم پیام نوروزی‌ را ضبط کنیم.

آن‌ روز سرحال و بشاش بودند. دکور، صحنه آرایی و شکوفه های بهاری هم جذابیت بیشتری به فضا داده بود. روی صندلی که نشستند عکاس درخواست کرد که قبل از شروع ضبط چند عکس از نماهای مختلف بگیرد.رئیس جمهور به شوخی گفتند حالا این همه عکس می‌گیرید به چه کارتون میاد؟ بعد هم به عکاس گفتند حالا بیار ببینم چی گرفتید و از داخل مانیتور دوربین، عکس‌ها را دیدند.

عصر همان روز در مسیر مشهد بودم که عکاس، تصاویر نهایی را فرستاد، خیلی خوب و قشنگ شده بودند. سر ذوق آمدم و با هیجان به اطرافیان هم نشان دادم که ببینید عکسهای پیام نوروزی که صبح ضبط کردیم چقدر جذاب شده، همگی تایید کردند. حتی عکسها را برای برخی نزدیکان حاج آقا هم فرستادم. استقبال کردند.
 
اما روزگار اینگونه مقدر کرد که دقیقا ۶۰روز بعد عکسهای آن روز، پرتکرارترین تصویری باشد که در شهر و روستا نصب شد و در فضای مجازی با کپشن #شهید_رئیسی دست به دست میشد.

این شاید متفاوتترین عکس از رئیس عزیزم باشد؛ نگاه امیدوارنه،خیره شدن به آینده،حال خوب و صورت بشاش، نشستن مقتدرانه در کنار پرچم استوار جمهوری اسلامی ایران، رنگ و لعاب عکس در کنار ماجراهای آنروز و سرنوشتی که بعدا این عکس پیدا کرد

** بریده‌ای از کتاب "هارداسان" - نوشته محمد مهدی رحیمی
روایت‌هایی از ۱۰۵۰ روز همراهی با شهیدجمهور