آخرین خبر/  خداوندا! ما مهمان تو هستیم، نه حسناتی داریم و نه قلبی سلیم و دست خالی آمده ایم.
امام صادق(ع) فرمودند: مبادا به مهمانی که به خانهٔ تو وارد شده، بگویی آیا امروز چیزی خورده‏ای یا خیر؟ بلکه هر چه را که داری پیش او بگذار و از او پذیرایی کن(1). حدّ اعلای جود و سخاوت این است که میزبان آنچه را دارد در کاسهٔ اخلاص گذاشته و نزد مهمان بگذارد. یا این‏که کرم در این است که هر چه مهمان بیشتر مصرف کند، صاحب‏خانه بیشتر خوشحال شود. پیغمبر اکرم(ص) پیرامون ماه رمضان گرفته شده است که حضرت فرمودند: ماه رمضان، ماهی است که شما به مهمانی خدا دعوت شده‏اید. شما در این ماه مورد کرامت خاصّ الهی قرار می‎گیرید. سؤال من این است که آیا امکان دارد که خدا به انبیا و اولیا(ع) بگوید که به مردم بگویید: این‌‏گونه مهمان‏داری کنید. امّا خودش به گونه‏ای دیگر مهمان‏داری کند؟! مگر می‎شود خدا آداب ضیافت را به من بفرماید و خودش عمل نکند؟! آیا قبیح نیست امشب خدا از من سؤال کند که در این ماه رمضان که مرا در خانهٔ خودش مهمان کرده، چه چیزی همراه خودت آورده‏ای؟ آیا قبیح نیست که از من بپرسد: آیا گرسنه‎ای یا سیری؟! من مهمان شخصی کریم شده‏ام و چیزی هم به همراه ندارم؛ نه حسناتی دارم و نه قلبی سلیم. آیا وقتی کسی در خانهٔ کریم، مهمان می‎شود، توشه‎اش را نیز همراه خود می‎برد؟! چه زشت است این عمل! امشب همهٔ‎ ما دست‏خالی آمده‎ایم و می‎خواهیم دست پر برویم. اِطعام این مهمانی چیست؟ اطعام این مهمانی در خطبهٔ پیغمبر اکرم(ص) آمده است که «برکت، رحمت و مغفرت» است. تمام خیرات عالم از این سه چیز نشأت می‎گیرد. هر چه بخواهی در این سه سرفصل گنجانده شده است.

(1)بحارالانوار، ج 72، ص 458
سخنران: حاج آقا مجتبی تهرانی