ورزش 3/عملکرد الکسسیس گندوز در پرسپولیس باعث شده است که او حالا فرصت بیشتری برای حضور در تیم ملی کشورش داشته باشد.
الکسیس گندوز از ماه اکتبر به‌ تدریج خودش را به‌ عنوان بازیکنی ثابت در ترکیب تیم ملی کشورش با عملکردهایی متغیر تثبیت کرده است، هرچند دیروز مقابل بوتسوانا نمایش خوبی داشت.
این بازیکن که در سنت اتین آموزش دیده و سی‌ آر‌ بی عبور کرده، در سال ۲۰۲۳ و در جریان تورتمنت CHAN که در الجزایر برگزار شد، خودش را نشان داد، جایی که عملکردهایش مورد توجه قرار گرفت اما یک سال و نیم طول کشید تا بالاخره تحت هدایت ولادیمیر پتکوویچ به تیم ملی بزرگسالان دعوت شود.
سبک بازی او گاهی شامل خروج‌های جسورانه است اما واکنش‌های بسیار خوبی در مهار شوت‌ها دارد. آنچه باعث شده است او کمتر اطمینان‌بخش باشد، توپ‌های رها شده زیاد و بازی با پای نسبتاً متوسط این بازیکن است. او ابتدا به‌ عنوان ذخیره ماندریا در تیمش حضور داشت اما از نیمکت‌ نشینی این دروازه‌بان در باشگاهش (کان، دسته دوم فرانسه) استفاده کرد تا در اکتبر ۲۰۲۴ اولین بازی‌اش را انجام دهد.
در اولین بازی با تیم ملی بزرگسالان پس از ۱۱ دقیقه بازی در برابر توگو گلی دریافت کرد. سخت است که او را مقصر صددرصد این گل دانست اما جای‌گیری نادرستش که باعث شده بود بیش از حد از دروازه بیرون بیاید، این فرصت را به حریف داد.
چهار روز بعد در لومه گلی دریافت نکرد اما عملکردش چندان اطمینان‌ بخش نبود. روی یک ضربه ایستگاهی از یوسف آته، دیوار دفاعی او بد جای‌گیری کرد و او با خوش‌شانسی توانست توپ را به سمت تیرک افقی منحرف کند. کمی بعد، در خروجی با مهار توپ با پا خودش را به خطر انداخت، همان‌طور که در توپ‌های رها شده در یک خروج هوایی ساده یا روی شوت‌ها هم دیده شد.
با این حال، او دو مهار خوب در خروج‌های تک‌ به‌ تک داشت. در نوامبر، گندوز بار دیگر مقابل لیبریا در ورزشگاه حسین آیت احمد به میدان رفت. او پس از شش دقیقه گلی دریافت کرد اما کاری برای مهار این توپ از دستش برنمی‌آمد.
دیروز برابر بوتسوانا هم گل حریف روی توپ برگشتی از یکی از واکنش‌های او به ثمر رسید. شاید کمی در حقش سخت‌گیری شده باشد چون اگر او توپ را در دستانش نگه می‌داشت، هیچ گلی دریافت نمی‌شد اما با این حال، این مهاری غریزی روی یک ضربه سر از فاصله نزدیک بود، حتی با این که توپ از دستانش مانند یک قالب صابون سر خورد.
به‌ ویژه که سه مهار دیگرش کاملاً خوب و حتی تعیین‌کننده بودند: یک شیرجه روی نفوذ بازیکن حریف. یک سیو با دست مخالف روی ضربه کرنر. یک واکنش زمینی برای دفع شوتی که دیدش توسط مدافع محدود شده بود.
با این حال، بازی با پای او و ریسک‌پذیری‌اش روی شروع مجددها هنوز هم اطمینان‌ بخش نیست. اما در وضعیت کنونی دروازه‌بان‌ها و با مصدومیت ماندریا، او در مسیر بازپس‌گیری اعتماد سرمربی قرار دارد.