ورزش 3/ضرب و شتم و تحقیر برزیل، این خلاصه‌ای از سوپرکلاسیکوی بامداد امروز در مونومنتال بود. همه این توصیف‌ها به‌خوبی با شکست سنگین برزیل، گل به گل (تا چهار گل) سازگار است؛ جایی که نشان داد قهرمان واقعی جهان، آرژانتین، کیست. تیمی که امروز از نظر فوتبالی و روحی، سال‌ها از سلسائو جلوتر است. 
چه اشتباه ناشیانه‌ای از روماریو و رافینیا. آن‌ها بازی را داغ کردند بدون اینکه سه چیز بدیهی را در نظر بگیرند: اینکه به مونومنتال بزرگ سفر می‌کردند؛ اینکه با بهترین تیم ملی حال حاضر جهان روبه‌رو بودند؛ و اینکه خودشان، برزیلی‌ها، به جز مثلث رافینیا-وینی-رودریگو، یکی از ضعیف‌ترین تیم‌های تاریخ مدرن کشورشان را داشتند.
بازیکنانی مثل جوئلینتون، آندره، وسلی، موریلو و غیره، بله، سطح خوبی دارند، اما نه آن‌قدر که امروز بتوانند در برزیلی زخمی مقابل آرژانتینی سربلند و انگیزه‌ گرفته که انگیزه‌اش با حرف‌های رافینیا به روماریو دوچندان شده بود، فیکس باشند. 
خلاصه اینکه آرژانتین، که پیش از بازی هم صعودش قطعی بود، برای درهم‌کوبیدن رقیب همیشگی‌اش به میدان آمد. تا دقیقه 12، نتیجه 2-0 بود؛ تا دقیقه 37، برزیلی‌ها سه گل خورده بودند اما داستان گل دوم چیز دیگری بود.

گلی که توسط انزو فرناندز به ثمر رسید. یک گل تماشایی از حیث شکل به ثمر رسیدن آن. نتیجه رد و بدل شدن 39 پاس طی یک دقیقه و سی و پنج ثانیه!
بله، آرژانتینی‌ها نزدیک به نود و پنج ثانیه پاسکاری کردند تا انزو ضربه نهایی را بزند و در این مدت بازیکنان برزیلی تنها نظاره‌گر بودند.
پس از 39 پاسکاری زیبا و متوالی از سوی بازیکنان آرژانتین، توپی روی محوطه جریمه ارسال شد که با اشتباه بازیکن برزیل و برخورد توپ به او به انزو فرناندز رسید و این بازیکن که در نزدیکی دروازه قرار داشت به بهترین شکل از این موقعیت استفاده کرد و تیمش را با دو گل پیش انداخت. گلی که اختلاف سطح دو تیم را کاملا نشان داد.