آخرین خبر/فیلم «دایناسور» جدیدترین اثر مسعود اطیابی در سینمای ایران محسوب می‌شود که برخلاف بیشتر کمدی‌های سال‌های اخیر که هدفی جز خنداندن مخاطب به هر قیمتی ندارند؛ تلاش کرده است با ترکیب کمدی موقعیتی و داستانی اجتماعی، مخاطبان خود را سرگرم کرده و پیام‌هایی قابل‌تأمل را به آنان منتقل کند. این فیلم با بازی پژمان جمشیدی، امیر جعفری و چندین بازیگر دیگر، سعی دارد داستانی شیرین و در عین حال انتقادی از زندگی شخصیت‌هایی معمولی، اما خاص و به‌یادماندنی ارائه دهد. در ادامه، به بررسی جزئیات فیلم، نقاط قوت و ضعف، واکنش‌های مخاطبان و مروری بر کارنامه مسعود اطیابی خواهیم پرداخت. 
فرصتی کوتاه برای جبران گذشته
فیلم «دایناسور» داستان مرد معتادی به نام «رضا دایناسور» است که فرصت کوتاهی برای جبران گذشته تاریکش نسبت به همسر و فرزندش دارد. رفیق او در این راه پرهیجان همراهش می‌شود؛ مسیری که هم موقعیت‌های بامزه دارد و هم تامل‌برانگیز. مسعود اطیابی در این فیلم تلاش کرده تا موضوعات اجتماعی و فرهنگی را از طریق موقعیت‌های طنزآلود نمایش دهد و مخاطب را به فکر در مورد مسائل انسانی و اخلاقی وا‌دارد. داستان با ریتمی سریع پیش می‌رود و نگاه فیلم به نقدهای اجتماعی از طریق طنز، فیلم را به اثری متفاوت تبدیل کرده است. دیالوگ‌های جذاب و بازی‌های درخشان، توانسته‌اند شخصیت‌های اصلی را از جمشیدی و جعفری به ما نزدیک‌تر کنند؛ نکته مهم فیلم هم آن است که جنس شوخی‌ها طوری است که فیلم را مناسب تماشای خانوادگی می‌کند.
چرا فیلم را دوست خواهیم داشت؟ 
زوج هنری جذاب| یکی از مهم‌ترین نقاط قوت فیلم «دایناسور» حضور پژمان جمشیدی و امیر جعفری در نقش‌های اصلی است. این دو بازیگر کمدی در سال‌های اخیر توانسته‌اند با تعامل مؤثر خود، نقش‌های خاطره‌انگیزی را در سینمای ایران خلق کرده و مخاطبان بسیاری را به سالن‌های سینما بکشانند. در این فیلم نیز ترکیب آن‌ها باعث شده لحظات دلنشین و متنوعی در داستان شکل گیرد. 
فیلمنامه مناسب| فیلمنامه جذاب و شخصیت‌پردازی دقیق از دیگر نقاط قوت این فیلم است. دیالوگ‌های هوشمندانه و استفاده از طنز موقعیتی در کنار پرداخت صحیح به چالش‌های زندگی، توانسته داستانی روان با محوریت دوستی، همکاری و تلاش برای موفقیت خلق کند. 
کارگردانی هنرمندانه| مسعود اطیابی بعد از موفقیت تگزاس و دینامیت، در نمایش خانگی اصلاً موفق نبود؛ اما حالا در «دایناسور» با استفاده از سبک خاص خود توانسته مخاطبان را سرگرم نگه دارد. تعادل میان کمدی و درام در داستان، تعاملات شخصیت‌ها و پرداخت مناسب به پیام‌های اجتماعی از دیگر جنبه‌های موفقیت‌آمیز این فیلم هستند.
چرا ممکن است فیلم را دوست نداشته باشیم؟ 
طنز کلیشه‌ای| برخی از مخاطبان معتقدند که طنز استفاده شده در فیلم تازگی ندارد و با تکیه بر کلیشه‌های رایج، خلاقیت کافی در خلق موقعیت‌های کمدی وجود ندارد. 
کمبود عمق| هرچند فیلم از حیث محتوا یک سروگردن از بیشتر فیلم‌های کمدی چند سال اخیر بالاتر است اما بازهم از ظرفیت داستان و موقعیت مرکزی آن برای طرح عمیق‌تر مسائل انسانی به خوبی استفاده نشده و در برخی بخش‌ها پرداخت مضامین سطحی است و فقط جنبه سرگرمی محوریت کار را بردوش دارد. 
چرا فیلم را ببینیم؟ 
سرگرمی خانوادگی| با توجه به نوع طنز و سبک روایت، «دایناسور» تجربه‌ای دلنشین برای تماشای خانوادگی است و می‌تواند لحظات شاد و شیرینی خلق کند. 
بازی‌های استاندارد| از امیرجعفری و پژمان جمشیدی نباید انتظار شاهکار در ایفای نقش داشت؛ اما در دایناسور ترکیب‌شان هم خوب از کار درآمده و هم بازی استانداردی دارند که در آن به یک تقلید صدا و بازی کاریکاتوری اکتفاء نشده است.