در ادامه با هم این غزل را می‌خوانیم؛

*

این آخرین شبی است که بیدار بوده‌ام

چشم انتظار لحظه‌ی دیدار بوده‌ام

این آخرین دقایق مهمانی است و من

تا صبح پای صحبت دلدار بوده‌ام

شکرخدا که سی شب اگر خواب مانده‌ام

وقت نماز صبح خبردار بوده‌ام

سی روز گوش من به اذان بود و نام تو

سی مغرب از اهالی افطار بوده‌ام

یک سال من اسیر دل خویش بودم و

یک ماه را به دوست بدهکار بوده‌ام

بر من گذشت یک رمضان دگر! بگو

آیا پسند چشم تو این ‌بار بوده‌ام؟!

ای ماه! یک نظر کن و شرمنده کن مرا

شرمنده‌ی نگاه تو بسیار بوده‌ام...