به نقل از وبدا، عباس عوض پور افزود: بسیاری از موارد خفیف اوتیسم در دختران نادیده گرفته می‌شود. این بیماری معمولاً در اوایل کودکی (۱۲ تا ۲۴ ماهگی) مشهود می‌شود.

وی گفت: علائم اوتیسم شامل مشکلات ارتباطی، دشواری در حفظ روابط اجتماعی، حرکات و رفتارهای تکراری و واکنش‌های غیرعادی به محرک‌های حسی است. افراد مبتلا ممکن است در ارتباط چشمی، خواندن زبان بدن، یا درک احساسات دیگران مشکل داشته باشند.

عوض پور افزود: علت دقیق اوتیسم ناشناخته است، اما عواملی مانند سابقه خانوادگی، جهش‌های ژنتیکی، سن بالای والدین، وزن کم هنگام تولد، قرار گرفتن در معرض فلزات سنگین و برخی داروها (مانند سدیم والپروات و تالیدومید) در افزایش خطر ابتلاء نقش دارند.

وی با بیان اینکه هیچ درمان قطعی برای اوتیسم وجود ندارد، ادامه داد: اما مداخلات درمانی می‌توانند به بهبود شرایط این بیماران کمک کنند. درمان‌های غیر دارویی شامل تحلیل رفتار کاربردی، گفتار درمانی، زبان‌درمانی، آموزش مهارت‌های اجتماعی و کاردرمانی است. در صورت شکست این روش‌ها، داروهای سایکواکتیو، ضد تشنج، ضد افسردگی، محرک‌ها و داروهای ضد روان‌پریشی تجویز می‌شوند.

عوض پور با بیان اینکه غربالگری اوتیسم در آمریکا در سنین ۱۸ تا ۲۴ ماهگی انجام می‌شود، گفت: کودکانی که قبل از ۶ سالگی مهارت‌های زبانی را فرا می‌گیرند و ضریب هوشی بالای ۵۰ دارند، نتایج بهتری در درمان خواهند داشت و می‌توانند زندگی عادی‌تری داشته باشند.

وی افزود: تمرین‌هایی مانند پیاده‌روی، شنا و بازی‌های تفریحی برای بهبود علائم این کودکان مؤثر است. والدین و مراقبین باید صبور باشند و از انتقاد بی‌مورد پرهیز کنند، زیرا انتقاد می‌تواند باعث اضطراب در این کودکان شود. آن‌ها معمولاً به کارهای تکراری علاقه دارند و از انجام آن‌ها لذت می‌برند، بنابراین نباید آن‌ها را مجبور به تغییر رفتار کرد.