فارس/ 🔹قوم عاد بعد از حضرت نوح(ع) در زمین مستقر شد. آن‌ها افرادی تنومند و بلندقامت بودند به‌طوری‌که با دستشان سنگ کوه‌ها را می‌شکافتند اما میان شهرهای آباد، زمین‌های خرّم و سرسبز در بت‌پرستی، بی‌بندوباری و شهوت‌پرستی غوطه‌ور بودند.
🔹بعد از ۷۶۰ سال موعظۀ حضرت هود(ع) برای این قوم، ۳ سال باران قطع شد. بعضی قحطی‌زدگان از هود(ع) خواستند تا دعا کند. اما بعد از برطرف‌شدن عذاب الهی باز هم به کفر و سرکشی خود ادامه دادند.

🔹این‌‎‌بار فرمان خدا تعلّق گرفت که بر آن‌ها عذاب نازل شود. خداوند بادی بسیار شدید بر قوم عاد مسلّط کرد که ۷ شب و ۸ روز وزید. بدن‌های این قوم از اثر طوفان ازجا کنده شده و بر زمین کوبیده می‌شد و بدن‌هایشان قطعه‌قطعه گردید و همگی نابود شدند و یکی هم باقی نماند. فردای آن روز جز خانه‌هایشان چیزی دیده نمی‌شد.

🔹امام باقر(ع) دراین‌باره فرمودند: باد عقیم، بادی است که هیچ یک از ارحام و گیاهان را باقی نمی‌گذارد و از زیر زمین‌های هفتگانه بیرون می‌آید. تاکنون جز برای قوم عاد از این زمین‌ها بادی خارج نشده است.

🔹حضرت هود(ع) و همراهان مؤمنش بعد از هلاکت قوم به سرزمین حَضرَموت کوچ کردند.